bok atmak

• fasist gibi bolca "abuse edilen" bir kavram. abuse etmek derken, icine sicmak, bok etmek anlaminda kullaniyorum (kaynak: meydan larousse) (ya da meydan la rus, italyanca ekli ama icinde rus var, ikilemden iki buklup gulmen lazim burada) (haha, ya da meydanlar us, got it?, meydanlar bizim ama toys r us gibi, guldururken bir yandan da cocuklari esir eden kapitalist sisteme karsi 1 mayista taksim meydanina diyor)
  
  evet, bok atmak deyimini bok ettik. ettik derken ben etmedim aslinda, bir takim essekogluessekler degisik seviyelerdeki elestirileri tek bitlik beyinlerine sigdiramadiklarindan, begenmedikleri herseyi topyekun "x'e bok atiyor" yaftasina mahkum ettiler, ediyorlar. karsi tarafin yegane amacinin sadece karalamak, iftira atmak oldugu suphe goturmez bir gercekmiscesine vurgulaninca da otomatikman onun argumanlarina cevap vermek, hatta cevabi/tartismayi birak icerigi uzerinde en ufak bir dusunce uretme geregi de yokoluyor. yani elestirinin ne oldugunun onemi kalmiyor, elestirinin varligi yetiyor zilleri caldirmaya. banality of evil diye birsey varsa, angutlugun dehasi diye de birsey olmasi lazim, cunku hakikaten minimum eforla karsidakini felc eden dahiyane bir taktik.
  
  dilin esnekligini azaltan, deyimleri ve kelimeleri gasp ederek anlamlarini daraltan, kullanilmaz hale getiren herkes essogluessektir. bu saatten sonra biri gercekten bok atsa, 40 satirlik dipnot koymadan kullanamayacagiz bunu duyarli ve yanlis anlasilma, angutlarla ozdeslesme kaygisina haiz insanlar olarak. o yuzden de kullanmamayi sececegiz, yasakli kelime olacak. ama bize yasakli, angutlara atis serbest. ve o mermilerden biri sana isabet edince ne diyeceksin mechul, "kendi diyen kendi olur" mu? angutlugun dehasi iste.