özhan canaydın

• yazmayayım diye kendimi tutmaya çalıştım, tutamadım.
  başarısız yöneticliğini geçtim, rahmetli ne iyi insandı ne de beyefendiydi. galatasaray kongrelerini az çok takip edenler, kulübe az çok yakın olanlar, en azından özhan canaydın'la iki kelam etmiş olanların tamamı bunu biliyor. gel gelelim, insanların ölümlerinin ardından böyle şeyler yazılmasına alıştık. birisi vefat ediyor ve olumlu dezenformasyon bombardımanı başlıyor. kardeşim, ille de iyi şeyler söylemek zorunda değilsiniz bu diyarlardan göçüp giden bir insanın ardından.
  sonuçta özhan canaydın bir babadır, bir eştir... karısı ve çocukları pek tabii ki hayatlarının en zor gününü yaşamıştır. onların acılarını paylaşmak ve ölen her insan gibi günahları affolsun demek gerekir. yapılmaması gereken ise, ya cahilce ya da riyakarca ille de güzellemeler yapmaya çalışmaktır.
  
  edit: kötülemeniz gerçekleri değiştirmiyor. ayrıca tabii ki özhan canaydın'ın ölmesine sevinmedim, salak mısınız?