• profesyonellikle bagdasmayan ruh. bir meslek, sanat ya da zanaati icra ederken bir cocuk gibi sen olma durumu. bu ruhtaki insanlar genelde para amaci gutmediklerini iddia ederler.
  • bu ruha sahip olan insanlarin profesyonellerden ustun bir yanlari oldugu savunulur kimi zaman. amator ruhla calisanlar cogu zaman profesyonellerden daha hevesli ve daha sevkli calismaktadirlar. zorluklar karsisinda daha zor yilarlar, ve gozlerini kapayip vazifelerini yaparlar. profesyoneller gibi kili kirk yarip vakit kaybetmezler felan.
  • banner sayısının artışı ile kıyaslamanın çok saçma olacağı kavram. yazmak bedava, okumak bedava. eğlenmek ve bilgilenmek de... nereden geliyor bu değirmenin suyu, bu serverin bandwithi diye soran yok. kara para aklamadıkça işin başka türlü olmasına imkan yok. profesyonel iş anlayışı ile amatör ruh bir arada olabilir. bu çok normal bir durum. normalden ziyade, marketingdeki başarının sırrı. unutmamak lazım ki; kimsenin ski testisine denk değil, hatta kıçı da kudüm çalmıyor (çalan arkadaşlar "banner, yarak, kürek" nidaları atabilir, ben izin veriyorum)
  • muhakkak zaman içerisinde hem heyecanın yitirilmesi hem de üstüste yapılan rutine binmiş aynı işlemler sayesinde kendi kendini tüketen ruh.
  • herseyin kucugu daha sevimli olurmus. bize oyle gelirmis. giderek daha da alistigimiz buyuk olcekli uretimlerden, pazardan gelecek tepkinin fokus gruplariyla olculdugu samimi gozukmek icin her turlu imkandan kacinilmayan yapimlardan sonra varligi hissedilince onemi kavranan duygu sadece.

    yalniz cok cok zenginler modayi uymamayi ret edebilirler, derbeder dolasabilirlermis, herseye sahip olduklarindan, herseye sahip olduklari da bilindiginden oturu, baskalarinin gozunden nasil gozuktukleri onemsiz oldugu icin bu sekilde derbeder, a-mode, de-mode giyinebilirlermis.

    eger boyle ise bize amator gelenler de saatlerce calisilip sonrasinda daginik birakilmis sac izlenimi uyandiran profesyonel isler olmasin diye insan dusunuyor. artik kimsenin buyuk ve kudretli gucleri arkasina almadan basarili olabilecegini tahayyul edemiyoruz da ondan sanirim.

    iste bu sebepten belki de sadece bu sebepten nostalji diye bir duygu var. eskinin daha amator daha az sahte olduguna inandigimizdan oturu bizleri derinden etkileyen sey yikik dokuk bir turk filmi, kosesi bucagi kirilmis bir foto, kotu bir ses kaydi olabiliyor ama nedense high resolution bir resim, 5.1 cikisli bir kayit olmuyor. high resolution resim cunku bizim degil gibi hissediyoruz. bizim olamayacak kadar mukemmel. oysaki hicbirimiz o kadar mukkemmel olmadigimizi biliyoruz, o yuzden resmi, o hesaplanmis kayitlari icimizdeki kuytuya sokmuyor; dinleyip geciyor; sonrasinda fena olmamis abicim diyoruz.

    iste sirf bu sebepten, yani authentic olabilmek amaciyla eskilerde yasamak vardi, zeki muren'i canli dinlerken, dar imkanlar dahilinde bir ani paylasmak ve sonrasinda biz ne de guzel cocuklardik yahu demek vardi. simdiki gencler bir harika mi acaba ? mallrats oldular ciktilar anlasilan.
  • televizyona program yapıp halen amatör ruhtan söz eden şahıslar vardır. işte bu ruha en uzak insanlar onlardır. amatör ruh bir işi çok bilerek veya az bilerek ancak sadece sevdiğinden ve istediğinden yaptırır insana. bir kere düzenli yaptırmaz orası kesin. sizin zaten bir işiniz vardır ve başka mecralara duyduğunuz, sizi içine çeken ancak mesleğiniz olmayan bir takım işlere girişmenizi sağlar, gerekli olan coşkuyu ve sevinci bünyeye verir.

    "ben halen amatör bir ruh taşıyorum" diyen profesyonel sizi yiyordur, oyuna gelmeyin.
  • metin tekin'in derbi maça elinde poşetle gelmesidir.

    http://www.youtube.com/…t1fuaf6q&feature=grec_index
  • ruhluktan para kazanmayan, hobi olarak yapan ruh. eli para görmeye başlayınca hemen olmasa da bir süre sonra amatörlüğünü kaybeder ve profesyonel ruh olur, özünü kaybeder.
  • makbul olan ruh hali. üstüne birde aksiyona girilen kişiler çocuksu davranmazsa, en azından ortam profesyonel olursa tadından yenmez yapılan iş.****
hesabın var mı? giriş yap