ayten mutlu

• ayten mutlu bandırma'da doğdu (1952). istanbul üniversitesi işletme fakültesini bitirdi (1975); yıldız teknik üniversitesi insaat mühendisliği fakültesinin üçüncü sınıfından ayrıldı. ilk deneme, öykü ve şiirleri, ortaokul yıllarından başlayarak yerel gazetelerde yayımlanmaya başladı. daha sonra imece, yazko edebiyat, edebiyat 81, varlık, hürriyet gösteri, yaşasın edebiyat, şiirlik, yeni biçem, düşlem, sombahar, ludingirra dergilerinde ve değişik gazetelerde deneme ve inceleme yazıları ile şiirleri yayımlandı.
  
  şiir kitapları
  dayan ey sevdam (1984)
  vaktolur (1986)
  seni özledim (1990)
  kül izi (1993)
  denize dogru (1994)
  çocuk ve akşam (1999)
• oğlum, susmayan ateş
  değişimin ateşi
  kardı seni rahmimde
  kırılacak mücevher gibi taşıdım seni
  büyüttüm karda açan çiçekler gibi
  vatan dedim sırçadır, iyi koru, düşüverir elinden
  toprak evindir ve komşudur ruhlar evlere
  tuz alır, tuz verirler
  toprak tuza benzemez ki ey oğlum
  elinde silah, böyle nereye?
  
  dizelerini de içeren savaşın gölgesinde oğula mektup adlı nefis şiiri taze yazmış şair.
• (bkz: #9603469)
  (bkz: #9603473)
  (bkz: #9603476)
  (bkz: #9603484)
  (bkz: #9603491)
  (bkz: #9603489)
  (bkz: #9603496)
  (bkz: #9603499)
  (bkz: #9603501)
  (bkz: #9603504)
  (bkz: #9603505)
  (bkz: #9603509)
• http://www.ayrinti.net/…t&task=view&id=912&itemid=1
  
  yazın alanında kadın olmak yazısını şöyle bitirmiş ayten mutlu:
  
  "..ama asıl öğrenilmesi gereken, kadının erkeğe/erkeğin kadına iktidar olanın dayattığı biçimdeki yönelişten kurtulup, ortak bir dil ve davranışla iktidar olana yönelmesi gerekliliğidir. asıl soru şu: yazar, düşlerinin peşinde koşan ve kotardıklarıyla yeni bir dünya kurgulayan insan mı, yoksa aklının sınırlarını gerçekliğin sonuna değin gererek devşirdikleriyle salt kendi dünyasını kurmaya çalışan insan mı?
  
  yanıt belli sanırım. önce kendi dünyanı kuracaksın ki düşlerinle, bu düşleri insanın evrensel güzelliği ile buluşturabilmenin yoluna adım atabilesin.
  
  bunun için de ailenin, çevrenin, toplumun, iktidarın sana öğretmiş, hâttâ dayatmış olduğu “sen”i yeniden yaratman gerekiyor öncelikle.
  
  bugüne kadar erkek alanı olarak belirlenmiş alanlarda, erkeksi olduğu varsayılan konulara, toplum sorunlarına cinsiyetsiz bir bakış açısıyla yaklaşım, kadın konularına da elbette kadın gözüyle yaklaşım, bu alandaki kadının üstesinden gelmesi gereken bir mesele olarak duruyor hâlâ. apaçık ortada. iktidarı peşin kabullenmeden yaratılabilecek ortak insan diline yönelebilmek gerek artık
  
  hayatın şarkısı salt kadın dili ile elbette yaratılabilir ama bu şarkının kadın ve erkeğin ortak diliyle yaratılması bütün insanlığın problemidir."
• bir isyan türküsü
  
  ben kadınım
  hani şu bildiğiniz
  ve de bilmediğiniz
  kimi şeytan, kimi melek
  kimi çiçek, kimi koyun
  etinden, sütünden derisinden
  al nakışlı gömlek edip giyindiğiniz
  
  aklı kısa saçı uzun
  sokakta mutfakta yatakta
  elinizin altında
  gönlünüzce ektiğiniz biçtiğiniz
  tarla
  tepesinde tepe tepe tepindiğiniz
  eksik etek
  kiminizin anası
  karısı kiminizin
  ya da orospunun teki
  
  çağlar boyu diri diri mezara gömdüğünüz
  uğruna öldüğünüz
  mülkünüz cariyeniz
  taşa tuttuğunuz
  aldığınız sattığınız
  kanatmayı erkeklik saydığınız
  kadın
  
  söylenmemiş ilahi
  okunmamış bir kitap
  sayfaları lime lime, yaprakları sararmış
  kapağında karanfil suretleri
  kenar süsü boynunu eğmiş sümbül
  hüznün rengini almış
  cinselliği günahın öbür adı
  sevinci ayıp
  yasaklarla tabularla
  peçelerin karasına boyanmış
  
  ben kadınım
  ıslah olmaz günahkârı bütün dinlerin
  tanrım, babam, kocam
  efendilerim
  menekşeyim dikenli tarlalarda
  saksılarda fesleğen
  dalları kafesli camlara tutsak
  dikenli tellerin ardına sürgün
  bin yıllardır işgal edilmiş toprak
  
  anayım ben ak sütüyle eşkiyalar emziren
  gecenin kovuğunda söylenmemiş türküyüm
  bir ağıt çiçeğiyim hoyratça örselenmiş
  sevdalarda yediveren gülüyüm
  
  ak yazmada kara yazı
  buyurmuşlar ele varmış
  doğuramamış yarımsanmış
  kız doğurmuş ele salmış
  oğul demiş yele salmış
  ağıtların tüneğinde
  iki eli böğründe kalakalmış
  deprem sessizliğinde yüreğimin
  nakış nakış ilmek ilmek ördüğüm
  o dilsiz isyan
  bin yıllarda kördüğüm
  
  ben kadınım
  sabır taşı, öfkelerin çatlatamadığı
  bütün günahlar benden sorulur
  ben öderim diyetini bütün dinlerin
  kına rengi kan içinde ellerim
  
  erkeğim yılkı atı uzun kış çağlarında
  bense bulgur aşı yoksul evlerde
  sade suya tarhana
  gül reçeli konaklarda
  saraylarda gül kokulu cariye
  yaşanacak yazgısıyım tarihin
  zaman zindanlarına açılan tek pencere
  kanayan serüveninde insanlığın
  benim dışlanmışlığım
  yoksulluğu hayatın
  
  uzun uykularda yorulduk
  uzun acıktık insan olmaya
  sustuk, sustuk
  sizin tanrılığınız yüzünden
  insanlığımızı unuttuk
  yorgunum
  horlanmışım
  cahilim
  ağlamak biraz da savrulmaktır bilirim
  gücüm kendime yeter
  döner namlu döner bıçak
  beni vurur yüreğimden
  gece iner
  devriyeler kol gezer sokaklarımda
  yaralarım dil vermez
  erkeğim el vermez, kaygıları diz boyu
  yalnızlık
  paslı bir demir kapıdır duvarlarımda
  ah, bu karanlık, saçlarıma dolanan
  bu ceylan, dizleri kan içinde, kimsesiz
  uzun uykularım, sanrılar, karabasanlar
  aldatılmışlığım
  vurun kahpeye vurun vurun
  vurun zeytin dallarına
  kurutun
  
  selam olsun size yedi erenler
  erenleri çağımın, okumuşları
  insana gül yaraşır diye gülün yoluna
  kalem kuşanmışları, baş koymuşları
  duyun beni
  yürünecek yollarım var, yollarınıza varan
  hallerim var hallerinizden yaman
  gümbür gümbür yüreğim, ayaklarım acemi
  önümü kapatmayın
  yollarıma durmayın
  uçmaya varıyorum, kanadım ürkek
  kanadımı kırmayın
  yeter
  yeter artık,ödedim diyetini her gülüşümün
  ertelenmiş aşklarım var yaşanacak
  şarkılarım, söylenmeye beni bekleyen
  sesim gür bir kaynak gibi çağıldayacak
  ve ellerim
  bir olup ellerinle
  hayatı
  yeni baştan kuracak
  
  ayten mutlu
• kadın olmanın onuru taşıyan yazıncı.
• belki de gitmektir aşk, sadece gitmek
  avare bir kederi sarıp yaralarına
  rüzgarın devirdiği bir ağaç gibi
  köklerini sessizce bırakarak toprağa.
• "sen gülersin, gözlerine pazar yeri kurulur
  bir çocuk annesini kaybeder,
  senin yüzünde bulur."
  
  (bkz: aşk)
• "...pişmanlığın günle bitiştiği yerdeyiz
  yeniden yeniden bakışıyor gökle yer
  silinen iki yüzün unutkan suretinde
  ne senin hevesin var ne benim gücüm
  yeni bir şarkıya, yeni bir aldanışın
  provasına
  yol çağırıyor, gidemiyoruz
  sözcükler kayalardan kopan çakıllar gibi
  ufalanıyor
  sözcük kırıklarıyla hayatı süslüyoruz..." ayten mutlu, aynı evde iki yalnız
• dosdoğru bakarım da güneşe, çocukların gözlerine bakamam, çağımdan utanırım
  
  çocukluğumdan kalan, aklımdan hiç silinmeyen sözleri