• rick witter ' in en sevdigi gruplardan birisi, grup baya bir kalabalik, 2 düzine kadar varlar. ayrıca da dinlendirici, sakinlestirici bir etkisi var. bir de jarvis cocker bu kalabalık topluluğun bir klibinin yönetmenligini yapmış.
    güzel de bir sayfalari var. (bakınız: http://www.thepolyphonicspree.com/)
  • ingiliz bang mecmuasında * haklarındaki detaylı yazıyı okuduktan sonra meraktan mp3lerini indirip dinlediğim ve kısmen beğenmeyi başarabildiğim ilginç bir gruptur kendileri..
  • 347 tubaci 349879 saksafoncu 23 gitarist ve 698479 solistten olusan bu minimalist grubumus kliplerini mejburen otobüs minibüs gibi hacimsel doyum saylayabilecek tasitlarda ya kirlarda ve hatta bayirlarda yabiorlar, daha zayif ya da daha az görünmek amaciyla ise ortalama bir yunus büyüklügündeki vücutlarina ortasi kesilmis beyaz çarsaflar geçiriyorlar. yunus büyüklügünde olan sadece esas elemanlari da o yuzden mi sürekli onu görüorus yoksa yunus büyüklügünde olduklari için onlari görmek zorunda kalip da onlari grubun esas elemanlari mi saniyorus bunu bilemiorum.
    grubun bir dier nacizane özelligi de genelde bu tip -onlarin yabtigi daha dogrusu klibi üzerinden konustugumus solcir görl adli sarki- sarkilarin sonunda duymaya alistigimis grub üyelerinin gaza gelip hüaa?? zohoooo seklindeki bögürtü efektleri burada sarkinin basindan itibaren baslayiveriyor ve sonuna dek bitmek tükenmek bilmeyen bir tempoyla devam ediyor.
    klip binbir görsel detay ve komiklikle dolup tasiyor, 20sinin birden ayni kadraja sigdigi bi g?rüntüde altta tombik sakalli bi amca resmen bögürüyo falan yani büsüü simdi burda saysam bitmez.
  • yeni albümleri together we're heavy çikmiş xxl müzik grubu...
  • eternal sunshine of the spotless mind soundtrack'inden section 9 sarkilarini dinledikce beni mutlu eden, butun sorunlarimi unutup "follow the day and reach for the sun" diye hoplayip ziplatan gurup.
  • 2004 mtv video music awards'daki performanslarını görmeme rağmen hala hippi mi yoksa misyoner mi bunlar diye şüphe ettiğim, ama soldier girl şarkılarına da karşı koyamadığım gruptur. web sitelerinde yazdığına göre solistlerinin birinin yaptırdığı özel mikrofon amerika'da bir havaalanında kontrolden geçerken bomba sanılmış, soliste güvenilmemiş, onun mikrofon olduğunu kanıtlamak için tv den kayıtlar istenmiş filan fakat yine de güvenlik fünye ile valizi patlatıp bombayı imha etmiş.. tebrik ediyoruz..
  • ilk albümleri "the beginning stages of.."u 2002 yılında çıkarmış olmalarına rağmen ancak geçtiğimiz sene popülariteleri artan, çeşitli tv dizilerine (bkz: scrubs) (bkz: las vegas) konuk olmalarıyla iyice tanınan (ki iki dizide de süper bir şekilde yerleştirilmişlerdir; ikisinde de bölümün sonunda light and day çalar, scrubs'daki jd açısından, las vegas'taki de danny açısından üzer insanı), şu an 3. albümlerini çıkarma hazırlığında olan, şirin, teksas menşeili grup. eleman sayısı bir ile iki düzine arasında değişiyor. ilk başta sırf beyaz, tek tip bir elbise, giyiniyorlarmış, insanlar bunları tarikata benzetince farklı farklı renklerde giyinmeye başlamışlar "aslında biz united colors of benetton'uz" mesajı vermek için ama hala aynı model, düz kesim bol uzun elbiseyi giyiyorlar, çok da şirinler. yine de amerika'da bir çok eleştiri alıyorlarmış fazla mutlu göründükleri için, samimiyetsiz bulunuyormuş, fake olduğu düşünülüyormuş. bu arada solist tim arkadaşımızın da biraz yırtık olduğunu düşünmekteyim.

    en çok bilinen "light and day/reach for the sun" isimli şarkıları ilk albümlerindendir, gerçekten çok güzeldir, insana mutluluk, yaşama sevinci verir, moralini düzeltir. lay lay lom
  • cok kalabalik muzik grubu. konserlerine hic kimse gitmese de grup elemanlarinin yarisini sahneden indirip seyirci rolu yaptirarak salonu doldurabilirler. (bkz: kendi calip kendi oynamak) kiyafetleri ile sarki sozleri ile 2000'lerin cicek cocuklari tandansinda olan bu arkadaslarin yaptiklari muzige de duruslarina da kil olmaktayim. retronun bile retro kaldigi gunumuzde polyphonic spree takipcisi arkadaslari, en azindan brit pop filan dinlemeye davet ediyorum.
    (bkz: i hate hippies)
    (bkz: eric cartman)
  • 2000 tarihli dallas'tan çıkma muhteşem bir gruptur the polyphonic spree. genelde müzik olarak flaming lips veya the beach boys arası bir tarz diye belirtilirler çoğu yerde; ama bir kere canlı canlı gördüğünüzde ya da en basitinden grubun kliplerini izlediğinizde aradaki farkı anlarsınız. grubun kurucusu tim delaughter başta olmak üzere sahneye aynı kostümü giymiş (ki bu kostümler genelde sade bir kesimi olan ve açık renklerde uzun elbiselerdir.) 20 küsür insan çıkar ve bir anda hoplamaya zıplamaya ve tüm konser boyunca enerjilerinden bir an bile olsun tek damla kaybetmeyerek performanslarını sürdürmeye devam ederler. sonra bir bakmışsınız davulcuları sahneden kalabalığın ortasına atlamış ve aranıza karışmış. muhteşem bir birliktelik içinde müziğin uyumunu dinlersiniz bir yandan dans ederken. en son sahnede yer alan grup üyelerinin sayısı 22 olmasına rağmen arka planda da bunları çok geniş rakamda bir parçası takip eder. sahne dekorları eğer internet sitelerine uğramışsanız, emin olun sitelerdeki kadar renkli ve gruba uygundur. 2004 yazında piyasaya sundukları together, we're heavy'den sonra grup turnelere ve konserlere ağırlık vermiştir ki mutlaka ve şiddetle tavsiye edilir.
  • kalabalık bir senfonik pop grubu. yaklaşık 25 kişiler. ve sahnede cübbe giyiyorlar.
hesabın var mı? giriş yap