tirmis

• antalya'da bir amcanın bisikletinin arkasındaki bir cam kutuda sattığı nohut cinsinden çerez. ıslaktır. kolayca çıkan, incecik bir kabuğu vardır. hatta "tit tit tit tirmis" diye bağırarak satardı, sonradan öğrendim ki "tatlı tuzlu tirmis" dermiş. başka yerde ne duydum, ne gördüm.
• tirimis olarak tanıyıp, pek de sevemediğim, tatsız tuzsuz bir üründür.antalya denilince aklıma gelen bişi ile karşılaştırıldığında sönük kalmaktadır.
• fazla yenirse adamı ishal yapar.
• (bkz: gurbette memleketi hatirlatan seyler)
  (bkz: olsa da yesek)
• antalya da okul çıkışında amcaların kapıya gelip sattıgı bişey.tadı aslında bi acaip olsada alınır yenilir.serviste hepberaber yiye yiye eve gidilir..
• ilkokulda her okul çıkışında yediğim çerezdir.yemesi çok eğlencelidir ve bence tadı da çok güzeldir.
• fasulyemsi, tuz serpilip yenilen, 6-7 gün içinde hergün suyu değiştirilerek yenilebilir hale getilrilen, çocukluk hatırası çereze tirmis denir.
• tunalıda gecenin bir vakti yürürken "badeeem taze badeeem"^* diye bağıran amcayı görünce aklınıza gelir; okul çıkışına, mahalle arasına sürükler anısı. çevredekilere "aah tirmis aah" iç çekişleriyle aktarıldıgında bilen kimse çıkmaması ise allak bullak eder adamı. "tirmis işte" diyince bi' de utanmadan "o ne nasıl birşey neye benziyo neyden yapılıyo" diye sorarlar.
  tirmis işte badem gibi bişey. tirmis kendi halinde!
  nası bilmezsiniz lan tirmisi?
• kendisinden bihaber kişilerin bulunduğu ortamda ne olduğunu anlatması kolay olmayan çerez...
• ta eskilerden (1990'lar/antalya) babamın halasının kocası (bu kısma takılmayın->) tarlasına ekerdi bu çerezi. niye ekerdi, kime satardı, kim niye alırdı hiç bir fikrim yok. severek yerdik o ayrı.