ankara fen lisesi

• ankara fen lisesi
  mezun olduguma uzulsem mi sevinsem mi anlayamadigim bir yer.
• kutsal fen tepeye kurulmus, kuruldugu zamanin teknolojisi ile 30 seneden fazla dayanmis, ama simdi upgrade bekliyen bir virane tepe
• medeniyetin uzaginda kalmis garip okul
• geç vakitte okuldan dışarı yalnız çıkan kızların geri dönmediği rivayet edilen,hatta geceleri ayı filan indiği gibi düşüncelere kapılabileceğimiz kadar ıssız okul.ulaşımı da şehir içinden özel fen lisesi otobüsüyle yapılabiliyor anca.hocalar oklulda kalıyolar sanırım,lojmanları var.
  öğrenciler klasik yatılı tribinde,psikopat ve garip eğlence arayışlarına girmiş insanlar.yinede iyiler.
• 1 gece kaldigim,kaldigim zaman da "istanbul ataturk fen lisesinin kiymetini bilmemi$iz be" dedirten okul.
• vaktiyle okuduğum, üniversiteye girince de kendimi farklı bi dünyada hissetmemi sağlıycak kadar dünyadan soyutlanmış mekan.
  3 uzun sene.
• normal biri olarak girip
  aciip bi insan olarak cıktıgım
  yasanası okul
• okudugum en son kıtapta bogazıcılı bir grup ogrencının anılarından bahsedılıyordu, bunlar bı basketbol macına gıdıyor karsı taraftakı adamlardan bırı bunların ıcınden bırısının burnunu kırıyor ve magdur vatandas soyle dıyor " abı ankara fen liseli degilmi hepsi ayı bunların" tabi bu anı bir yana tanıdıgım tum afl liler feci bilgili adamlar curve 'e hayvan gıbı takıyorlar ve bu yıl oss'de diger tum liselere feci fark atmıslar
• istanbullu gençlerimizin sadece bir gece kalarak entry girme cesareti gösterdikleri (tabi bir gecede oradaki ortamı anlamaları beklenemez) güzel okulumuz
• hem sevip hem nefret ettigim, kahkahalarla gülerken manyak gibi aglayabildigim, yapayalnız hissederken etrafımda bir sürü insanın toplanabildigi, asık oldugum, gecenin bi yarısında maruz kaldıgımız sakaların ardından "biz asla yapmayacagız" diye birbirimize sözler verdigimiz ama ertesi sene "ee bu aksam saka yapıyormuyuz" diye geldigimiz,bir saka ugruna yerlerde sürünerek eroin koması taklidi yaptıgım, omuz omuza agladıgımız,sarkılar söyleyerek gülüp oynadıgımız, dans ettigimiz,sabahlara kadar geyik yaptıgımız, kendine has bir literatürü olan, bir merdivene oturmak için heveslendigim tek yer olan, kendilerini üzerimizde tatmin etmek isteyen ögretmenlerin sorularını çözmeden mezun olamayacagımızı zor da olsa anladıgımız, her gece ayrı bir ögretmene küfrettigim ama össye girdigimde de aynı insanlara sükrettigim, beni depresyona sokan, nihayet diplomasına kavusabildigim ve simdi de hayretle özledigim, 3 sene sonunda kendine tamamen güvenen bir insan olarak çıktıgım (ezik diiliz yani), benden çok sey götüren ama çok fazla da sey katan , iyi ki gittim, gittim de hayatımı kurtardım dedigim canım okulum..
  -ormanı da unutmamak lazım tabi-:)