cenaze

• olunun ilk ve son gecit toreni
  (bkz: benim cenaze torenim)
• (bkz: funeral)
• (bkz: canlı cenaze)
• düğün gibi bir sosyal aktivite haline çevriliyor yurdum insanınca, hayatınızda bir kere gördüğünüz tanıdıklarınız gelip çok üzülmüş gibi yapıyor, "kaça gidiyordun, peki dersler nasıl" gibi cümlelerle sizi sizden alıyorlar, üzüntünüze üzüntü katıyorlar. sonra gidip kendi aralarında a yarın ne yapsak dönüşte hangi köprüden geçsek daha iyi olur gibi süper konuları güle oynaya tartışıyorlar. bir de bunun sonrasında süper gereksiz mevlid olur ki nereye kaçacağını şaşırır insan.
• bir ay içinde 3 tanesinde bulunmanın bünyeye koyduğu durum, çaresizliğin son hali. gözyaşları ve duaların karışımı. son yolculuğun töreni. kara toprak resitali.
• yargılarını, ilkçağ filozoflarının o iki uçlu ve yakıcı cümlelerine benzetmeye çalışan gençten bir romancımızın dediği gibi: " ya ölülerinize ağlamayın, ya da ölülerinizi gömdüğünüz toprakların üzerine basmayın"..
• (bkz: cenaze marşı)
• insana insan oldugunu, günlük hayatta nakadar boş işlerle uğraştığını, aslında geçmişi geleceği düşünemeden anı yaşamak gerektiğini hatırlatan faaliyet... ara sıra silkelenip kendine gelmek amacıyla gidilmesi gerektigini dusunuyorum...
• olen kisinin ardindan duzenlenen partilere verilen isimdir. partinin cilginlik dozu olen kisinin dini inancina gore farkliliklar gosterir. hindistanda barbeku adi altinda duzenlenir.
• pek sessiz oluyorlar.orada herkez kendi cenazesinin kucuk bir provasinida yapiyor sanırım zihinlerinde (ozellikle defin işleminin gerceklestigi sirada).gercekten bazen katılmak faydali oluyor.caresizliginizle karsilasiyorsunuz. ve o anlamsız bosluga, bir kac parca bisiler atiyorsunuz..o kadar da önemli degil cogu sey, canim sagolsun diyebilirliginizi yükseltiyor..