dünyanın yükünü omuzlarında taşıyan rocker modeli

• modellemekten kendimi alamadığım bir güruhtur.
  
  çok yerde, değişik endam-ı arz faaliyetleri ile görebiliriz bunları. siyah renk şarttır; dünya karanlıktır ya hani.
  tebessüm ya da sevinme ve keyif ifade eden türden mimikler mümkün olduğunca az yapışır bu türün dudağına; yalan dünyanın yemek tarifine katılmamanın bir göstergesidir. bakışlar genelde sabit ve terstir; aksi kimliklerini ve marjinal eğilimlerin "ruhunu görüyom olm ben senin" dipnotlarını fırlatır oraya buraya.
  
  sosyal, zihinsel ve seküler temelleri kökünden hastalıklı bir dünyaya isyan eden harbici rock müzisyenlerinin icrratları, bu kimselerin elleri ve mangal yüreklerinde kor acılara dönüşür. ama sorsanız kendilerine, çoğundan dönemin şartlarını okuyup araştırmadıklarından sebep, tatmin edici açıklamalar duyamazsınız. anathema, pink floyd, paradise lost gibi bunalım (!) grupların liriklerinin alt metinlerini bilmezler kendileri, ama ağlamayı zırlamayı iyi bilirler. "lan zikiyim tam beni tarif ediyo mına koyim; a golden age turned to stone, tabi abi ya, wish you were here yaaaa"
  
  kofti fanatizmin ve kofti anarşizmin uygulayıcıları bu kofti metalciler için, sınavdan çakmak bile içki küpünde boğulmak ve rocker kimliği içinde allanmış pullanmış samimişyetsiz bir ağlaklığa şöyle bir uzanmak için yeterli sebeptir. dünyayı anlamaya meyledip geçerli bir takım fikirler üretme konusunda çok tembellerdir. ama olsun, bir walkman ya da discman ve sığnıp sosyal yaşamın aktörlerini kutsal acıları ve yükleri ile cezalandırabilecekleri bir kuytu her zaman bulurlar.
• (bkz: my friend of misery)
• baba parasıyla bunalım takılır.
• büyüyünce kpss'ye girer memur olur.