johann rosenmuller ^*

• 1619-1684 tarihleri arasında yaşamış alman besteci. müsaadenizle biraz anlatmak istiyorum kendisini...
  henüz emeklerken, müzik manasında, heinrich schütz tarafından keşfedilmiş. schütz canım, bach'ın manevî dedesi, çok yabancı sayılmaz. işte schütz'ün icazetini alan bu çocuk on sene kasıp kavurmuştu leipzig'i. italya'ya bir kış gidip italya'yı ülkesine taşımıştı adeta tıpkı schütz gibi...
  müslüman mahallesinde salyangoz bile satmıştı bu yıllarda. evet koyu ptorestan bir şehirde, bernhard von clairvaux'nun dizelerinden yola çıkarak beste yaptı. ortaçağın latince yazmış şairlerini yaşattı bir manada protestanlığın kalp kapakçığında. yer yer eleştirilse de, dimdik ayaktaydı. devamlı besteledi durdu. bir dahiydi kimilerine göre, birçoklarına göre ise bir oğlancıydı...
  yahu arvo, bir adamı mezarında rahat bırakmıyorsun diye düşünenleriniz de vardır ancak bu oğlancılık hususu pek önemli rosenmüller'in hayatında zira hapse atılmış bunun yüzünden. bir iftira idi belki, belki de değil lakin hapisten kaçıp önce şehrini terk etti, ardından ülkesini...
  venedik. evet bir sonraki durağının venedik olmasına en azından ben şaşırmadım. dedim ya bunu keşfeden schütz diye, malumunuz heinrich amcası da iki venedik seferi düzenlemiş ve venedik'te duyduklarını taşımıştı almanya'ya. gabrieli'nin dergâhından onbeş sene sonraki ikinci seferinde monteverdi'nin dizinin dibine giren schütz, almanya'nın müzik tarihini değiştirmişti. italyan toprağından taşınanlar, almanya'nın sert ikliminde iyi pişecekti...
  rosenmüller de venedik'i mesken olarak bildi. adını biraz değiştirdi, oldu giovanni. aslında toprakları ile bağını da kestirip atmamıştı. venedik'e atanan bir alman sefiri ile hep temas hâlinde bulundu, almanya'dan kendisine gönderilen öğrencileri kabul etti. yirmibeş senelik bir ayrılıktan sonra döndü almanya'ya. aslında bir manada doğduğu topraklarda ölmesine izin verilmişti kendisinin. buna izin veren hamisine şükranlarını gösterip eserler ithaf ettikten sonra hem de iki sene bile geçmeden öldü gitti. uzun bir süre unutulduysa da, çeyrek yüzyıldır üzerine itina ile düşülüyor. kimse oğlancılığını önemsemiyor çünkü müziği ziyadesiyle bunu hak ediyor...