müsemma

• (bkz: müsenna)^*
• arapça ism kökünden gelir.^*
• enfes bir isim,
  muhteşem bir paradokzdur.
  zira ismi müsemma olan kişinin ismiyle anıldığı söylenir ve fakat, anıldığı isim, ismiyle anıldığını belirten ve dolayısıyla da sonsuza kadar kendiyle saklambaç oynayan bir önermedir. "peki anıldığın şu isim ne" sorusunun cevabı da "ismiyleanılan" olan bir kişi, hani kişi değil de solo olsa, habire röprizle başa seker seker sonsuza kadar çalınır, (en azından çalan için) enfes olur.
  ayrıca kadim olanı da dahil olmak üzre her tür lisanda adı kendine saklıdır. kimse büyü de yapamaz bu kişilere, leziz olur. ismin bahçesinin kendi kenarına çizdiği sınırları özenilecek türden bir kelimeüstü güvenliğe sahiptir, insanın ne olduğunu bile unuttuğu bir sırrı^* sonsuza kadar saklaması gerektiğini hatırlaması gibi.
  kurremkarmerruk gibi birşeydir yani.
  
  ps:kimin zamanının ötesine ne kadar geçtiğini anlayamadığım bir entry olmuş,
  hahahayt, evet saat takılı kolumuzu kaldırıp kendimize nahvari ayıp hareketler yapıyoruz.
  ne olur sözlük yazarları üzmeyin beni,ay çok kötü oluyorum, kendimi intahar etmek istiyorum.ne kadar önemsiyorum bilemezsiniz.meze,mezöt.
• "davul dediğin davulcusuyla müsemma"
  
  gülben ergen'in "arka sokaklar" adlı şarkısında geçen kelime.
  (bkz: arka sokaklar)
• semv ve sumuvvden gelir
• (bkz: ismi ile musemma)
• bir nevi pointer
• tesmiye edilmiş, isim verilmiş, adlandırılmış (olan).
  isimden sorulduğunda "nedir?" diye sorulur: ismi nedir? müsemmâdan sorulduğunda ise "kimdir?" diye: o kimdir? isim bazen mecâz olabilirse de müsemmâ olmaz.
• ad verilmiş, adı olan anlamında kullanılan kelime.
  ismi ile müsemma ise; fiziksel yapısı ve karakteriyle adı örtüşen, uyuşan anlamındadır.
• müsemma: isimli, isimlendirilmiş, adlandırılmış
  
  örnek cümle:
  ahlâk ile müsemma hiçbir durum bu davranışına cevaz vermez.