mısırkalyoniğne

• ilhan berkin 1961 yılında yayınlanan bir kitabı.
• ilhan berk'in en deneysel yapıtı. ilk kez 1962 yılında dost yayınları tarafından basılmıştır. çivi yazısı ve otağ gibi iki önemli kitabın ardından aşıkane'ye değin geçen uzun suskunluk döneminin eseridir. berk burada sözcüklerin ya da anlamların bir imgeye ulaşmak için kullanılan önemsiz araçlar olduğunun altını çizer. daha çok biçimsel/görsel ve dizenin zihinle kurduğu anlam köprüsünü tamamen yıkan bir şiir geliştirmeye soyunmuştur. kitap türk şiirinde bir örneği daha olmayan on iki şiiri barındırır. açılışında wang bi'nin imge ve sözcüklerin ilişkisini anlatan kısa bir yazısı bulunur.
• "anlamı tam silmek istiyorum. 'mısırkalyoniğne' böyle bir kitap olur mu? bilmiyorum. bunun için artaud’dan iyice asılanabiliyorum. nedir ki artaud, bunu yaşamıyla bağdaştırmış, cinnete değin gitmiş, anlamsızlığı yaşamasının bir ereği yapmıştır. benim deneyim daha çok kuramsal. buna düşsel demek daha doğru belki. usumun çalışış düzenini sevmiyorum. (…) şiirin altını üstüne getirmek, başı sonu kaldırmak, köğük düzenini yıkmak… buna yetmiyor. uyarıcı özdekler de bir yere değin işe yarıyor. (…) henri michaux’nun öğütlediği yolu tutmadım. baudelaire’i, poe’yu da doğrulamıyorum. (…) ayıkken de insan onları yazabilir. bir yöntemi ya da usun belirli çalışmasını o deneylerin kırdığını sanmıyorum. ben başıboşluğu, bir sözün bir sözü tutmamazlığını arıyorum. aslında bu da ussal bir kuram. yani bir ayıklık işi. umutsuzluk, yitiklik yalnızlık da yetmiyor buna. ne zamandır umutsuz, yitik, yalnızım. (…)"
  
  ilhan berk
• bence deneysel bir yapıt değil. bir şiir kitabıdır. biz buna "yenişiir" diyoruz. bir picasso tablosuna bakarken neler çağrışıyorsa bu şiirleri ("yenişiir") okurken de aynı şeyler çağrışır.
  
  yeni anlayış, bize bir şey anlatan edebi eser değil, bize bir şey çağrıştıran eseri önde tutmalıdır.
  
  artık bir şey anlamak istemiyoruz. baktığımız bir tabloda, okuduğumuz bir şiirde yeni bir dünyanın belirmesini istiyoruz.
• (bkz: üvercinka)