sümbülzade vehbi

• rücu sanatı ile ilgili ünlü şiiri mükafat aşağı yukarı şöyle:
  
  azm-ü hamam edelim, sürtüştürem ben sana,
  kese ile sabunu, rahat etsin cism-ü can..
  
  lal-ı şarab içirem ve ıslatıp geçirem,
  parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahşan..
  
  eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır?
  lale ile sümbülü kahkülüne nevcivan..
  
  diz çökerek önüne ılık ılık akıtam,
  bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan..
  
  salınarak giderken arkandan ben sokam,
  ard eteğin beline, olmasın çamur aman..
  
  kulaklarından tutam, dibine kadar sokam,
  sahtiyandan çizmeyi, olasın yola revan..
  
  öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarda hiç,
  düşmanın bağrına, hançerimi nagehan..
  
  eğer arzu edersen ben ağzına vereyim,
  yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman..
  
  herkeze vermektesin, bir de bana versene
  avuç avuç altını, olsun kulun şaduman..
  
  sen her zaman gelesin, ben vehbi'ye veresin,
  esselamun aleyküm ve aleykümüsselam..
  
  1798'de mütercim asım efendi'nin tuhfe-i asım'ı yazdığı tarihlerde sünbülzade vehbi (1733-1809) nuhbe-i vehbi'yi (1799) daha yazmamış. asım'ın tuhfe'si ün kazanamadığı halde nuhbe-i vehbi ünlenmiş. nuhbe-i vehbi'de o zamanki dilimizde çok kullanılan arapça sözcüklere önem verilmiş. tuhfe-i vehbi ise 1781 doğumlu.
  
  (bkz: this be the verse/@ibisile)