• eskiden sana yagi pek bulunmazdı. pahalıydı, sosyete işiydi..buna ragmen tuccar tanıdıkların torpiliyle bulunur getirilir ve kahvaltıda ekmeğin üstüne anne tarafından sürülürdü..çocuktan da "ya yemiycaaaaammm" şeklinde feryat dinlenirdi*
    oysa başka başka yerlerde büyüyen yurdum insanı çocukları hem kendi tereyağlarını kendi dilimlerine kendi başlarına sürerler, hem de hapur hupur yerlerdi*..
    şimdi onlar büyüdü ve sanayağı çocukları genellikle vj olmayı seçti..tereyağı çocukları hala kendi ayakları üzerinde durma çabasında*..
    (bkz: tugde)
  • sana yağında kızartılmış çocuklar pek bir lezzetsiz olurlar. tereyağı çocukları, hele bir de güzelce terbiye edilirlerse bir gece önceden, tam ağzımıza layıktırlar.
  • tereyağının memleketten gelen erzak içide yer aldığı, kır-kent arası gıda zincirinin kaybolmadığı 1980'lerin ortalarına kadar sana yağı ile büyüyenler, ondan sonra tereyağı ile büyüyenler daha yüksek gelirli ailelerin çocuklarıdır. plastik eşyaların, hazır çorbaların ve neskafenin statü sembolü olduğu, gelirden fazlasını, modernliği temsil ettiği yıllar da vardı elbet. yediklerimiz ve giydiklerimiz ne kadar sentetikse, o kadar lükstü, o kadar kıymetliydi.
hesabın var mı? giriş yap