silahlı muhalefet

• ukteyi veren: casa mila (10.07.2007 13:28)
  
  notu: "bir tarihce cikarsak, kolombiyadan baslayip hizbullahtan ciksak. bir de tabi braveheart ;)"
  
  hakim olan görüşe katılmayanların görüşlerini silah yardımıyla açıklaması olarak tanımlayarak oturumu açıyorum. bu tip bir muhalefet, chp milletvekillerinin tbmmye kaleşnikofla girmesi şeklinde olmayacağı için silahlı muhalefet gerilla hareketiyle bütünleşik anlatılmalıdır.
  
  yalnız öncelikle bütün iktidarın güç konseptinde yoğunlaştığının anlaşılması gerekir. cemal bali akal hocamın deyimiyle "iktidar gerek siyasi gerek cinsel olarak gücün tanımıdır". muhalefet ise gözden kaçmış, senkronu farklılaşmış ve iktidar seviyesinde güç sahibi olmaya çabalayan bir küçük ölçekli bir güç odağıdır. iktidarın yöntem amaç ve kapsam gibi özelliklerinin yalnız birinin reddinin muhalefeti doğuracağı beklenen bir şeydir. muhalefetin öncelikli amacının iktidarla eşit hale gelme, ardından onu geçme olduğunu varsayarsak eşitlenme üzerinde durmak icap eder.
  
  iktidarımızın 5x asker, 3y sosyal taban, 4z teknoloji gibi basit bir xy ölçeğini alırsak, muhalefetin (silahlı muhalefet) bu iktidarla başa çıkabilmesi için denklik gerektiği kabul edilmelidir. örnek olarak 5 milyon nüfuslu ve 350 000 kişilik bir düzenli ordu besleyen ortalama teknolojiye sahip bir ülkede silahlı bir muhalefetin başarıya ulaşması için 350 000 silahlı milise ihtiyacımız yoktur. çünkü gereken şey eşitlik değil denkliktir. başarı da diğer taraftan tüm iktidar ordusunun elimine edilmesi değil, madi manevi kayıplarını telafi edemeyeceği ya da tahammül edemeyeceği seviyeye indirmektir.
  
  bu suretle 5000 silahlı ve iyi eğitimli milisin 350 000 kişilik düzenli bir orduya moral açıdan zarar vermesi gayrı nizami harp koşullarında çok olası bir durumdur. zira moral eşitlikçi bir kavramdır. insanlar gazetelerini açtıklarında düzenli ve modern ordularının kayıp vermeye devam ettiğini gördüklerinde "niye öldüremiyoz lan bunları" şeklinde düşünmektedir. moralleri bozulmaktadır. aynı şekilde sözkonusu durum muhalif tarafın okuyucularının "vay aslanlarıma bak 5000 kişiyle tozunu attırıyolar ortalığın" şeklinde düşünmelerine de engel değildir. bu ikinci grubun gazetede kendilerine göre iyi haber okumaları muhalefete güç sağlamakta ve hatta uzun vadede devrimin yolunu açmaktadır. komünist çin böyle böyle muhalefetini halkın savaşı haline getirerek halk cumhuriyetini^* oluşturmuştur.
  
  silahlı muhalefette sıklıkla istihbarat, pusu, aldatma, sabotaj ve casusluğa başvurulur. zira 22 kat güçlü bir meşru iktidara karşı muhalefeti açık alanda bilek gücüyle yapmak pratik olarak imkansızdır. işte gerilla hareketnin de moral anlamda en çok eleştirildiği nokta budur. yapılan erkekliğe sığmayan bir harekettir. ama makyavelist bir düşünce tarzıyla konsept bizi prens yapacaksa erkeklikten kime nedir. olay başarıya ulaşacaksa böyle ulaşaktır.
  
  başarıya ulaşma maoist çin'de kodifiye edilmiştir. mao iktidara giden üç aşamalı bir silahlı muhalefet düşünmüştü: ilk aşamada toplumun desteğini almak için milisler propaganda yapacak ve iktidarın çeşitli organlarına küçük çapta saldırılar düzenleyecekti. ikinci aşamada ortalama bir destekle artık hedef iktidarın silahlı kuvvetleri ve yaşamsal önemi haiz bir şeylerdi (liman, baraj). son fazda ise gerilla hareketi olması gerektiği (insanların tam desteği için) gibi konvansiyonel savaşa döndürülecek ve şehirler ortodoks bir yolla bir bir alınacaktı. vo nguyen giap'ın vietnam savaşında mao'nun bu üçlü yöntemiyle başarıya ulaştığını söyleyebiliriz.
  
  silahlı muhalefetin öncelikli hedefleri arasında iktidarın yaşamsal kaynakları gelir. aslında iktidarın yaşamsal kaynakları da kalp beyin gibi organlardır. ateş edilince bunlar da dururlar ancak parlementer sistemlerde ateş edilecek çok kafa, bunların yerini alacak daha çok kafa, ve ateş edildikçe eriyen halk desteği olduğu için suikastler genellikle minimumdadır. daha çok ulaşım ve ikmal hatları, kolluk kuvvetlerine ve ekonomik girişimlere saldırılar halinde kendini gösterir. en çok kullanılan silah mutlaka ve mutlaka sürprizdir. çünkü sürprizin sayıların üstünlüğü üzerinde yıkıcı bir etkisi vardır.
  
  silahlı muhalefet yaşamak istiyorsa halkla ilişkisini iyi, sürekli ve düzenli tutmak zorundadır. hareketini meşru bir düzlemde tutmak, tutamasa da meşru olduğuna insanları ikna etmek durumundadır. halk desteği kaybeden her hareket bitmek (caps) zorundadır (/caps). izlenmeyen tv programları yayından kaldırılır, yenmeyen yiyeceklerin üretimi durdurulur vs. halka rağmen olan şeyler bile halk sayesinde nihayete erer. ilişkileri düzgün bir halk - gerilla hareketi sayesinde silahlı muhalefet istihbarata, barınacak yere, ikmale ve de yeni muhaliflere kavuşur. halk her şeydir.
  
  özet olarak kendi rahatınız için bile savaşıyorsanız insanlara kendileri için savaşıp öldüğünüzü söylersiniz. sonuç olarak ölenler onlardır ama hareket başarıya ulaşırsa bir de onların kahramanı olarak rahata ereceksinizdir. propaganda bu bağlamda silahlı muhalefetin can dostudur.
  
  küba iç savaşında milisler halka doğru bir propagandayla yaklaşarak başarıya ulaştılar. keza sandinist hareket nikaragua'daki askeri yönetimi bu şekilde çözmüştü. ancak sosyal olaylarda kesin doğrular ve yanlışların olmadığından hareketle cem uzanın dahi alakasız bir ülkede uygun propagandayla bir halk hareketi başlatabileceğini ve başarıya ulaşırsa kimsenin motorola milyon dolarları ile ilgili konuşmayacağını anlamak icap eder. arabistanlı lawrence'a fiziksel^* açıdan benzemesini geçersek sosyal konumları oldukça benzeşmektedir bu iki örneğin.
  
  bolivya, arjantin filipinler ve sri lanka'daki^* silahlı muhalifler amaçlarına erişememişlerdir. hele ki sri lanka ordusunu nakavt noktasına getiren tamil gerillaları politik nedenlerle hareketi bıraktılar. silahlı muhalefetin uğraşması gereken sorunların birim zamanda çözülmesi gerekliliği burada karşımıza çıkıyor. zira uzun süre çiğnenip tadını yitiren sakız gibi bir süre sonra öldürmekten kimse hareketin ana amacını hatırlamıyor. sosyalist ve işçilerin hakları amacıyla başlatılmış silahlı bir mücadele bir süre sonra kontrol dışı olarak iki etnik grubun çatışması haline dönüşebiliyor.
  
  silahlı muhalefetin geçmişi insanlık tarihi kadar eskidir. taş devrinde zayıf ve çelimsiz olduğunuzu düşünün. her nasılsa birini seviyorsunuz ancak o kızı her gece kaslı olan bir ^*mağara adamı mağarasına götürüyor. zayıf ve çelimsiz abiden beklenen şey kaslı abinin karşısına dikilip ölmesi değil sürpriz bir saldırıyla rakibini elimine etmesidir. bu sayede sevdiğine kavuşabilir. olasılıklar bu babta fazladır. ha sonuç olarak sevdiği kıza kavuşan kimse etik ve moral değerlerimizce muhteşem bir şey mi yapmıştır. film burada mı bitmiştir? hayır. bu adam doğanın kendisini kayırmadığını düşünen başka bir mağara adamı tarafından her an yeni bir silahlı muhalefete uğrayabilir. bütün bu zırvadan anlaşılması gereken, birşeyleri yapabilmek için tek ihtiyaç olan şeyin yapabilme yetisi olduğudur.
  
  uktecinin hatırı kalmasın, william wallace'ın yaptığı da en iyi silahlı muhalefet örneklerinden biridir. düz iskoç milliyetçiliği ile ortak bir düşman belirleyerek ingiliz tarihine kanlı yaralar açtılar. birkac yuzyil sonra ira ayni sosyal momentumla hareket ederek hareketini iskoçların aksine başarıya ulaştıracaktır. nitekim hareketin başarıya ulaşmasıyla hareket edenlerin görevlerinin ne olacağı çokkkkk büyük br sorundur ki, ira bağımsızlık hareketinin kısmen de olsa başarıya ulaşmasıyla doymayarak silahlarını bırakmamıştır. silahlı muhalefeti silahsız muhalefet haline getirmek bu uzunlukta bir başka incelemenin konusu olacaktır.