• her sarkidan sonra 'whiskey in the jaaaar' diye bagiran insanlarla beraber izledigim konser. tamam fena sarki degil anladik, ama diger sarkilarin yaninda esamesi okunmaz derim ben..

    o degil de hakkaten benim ilk ve tek buyuk konser tecrubemdi ve bundan sonra da daha iyisini gorecegimi sanmam, cunku oyle gruplarin devri bitti artik, bir daha da gelmez. ecstasy of gold calmaya basladigi andaki heyecan, sonra ilk sarki so what calarken yaprak gibi oradan oraya savrulmamiz, arkadasla birbirimize tutunmamiz, her sarki sirasinda acik havada hamam hissini tatmak, her sarkinin sonunda insanlar durulunca esen soguk esinti, ilk uc sarkidan olusan medley (so what, last caress, master) bittigi anda james hetfield'in "we're metallica and this is what we do best, mutherfucker!" dedigi andaki cosku.. her insanin hayatta en azindan bir kere yasamasi lazim. ilk ciktiklari andaki cilginligi gorunce ozellikle kirkle jasonin yuzundeki tebessumu de hicbir zaman unutmayacagim.

    konsere ankara'dan kaldirilan otobuslerle gitmistik. bolu yakinlarinda mola verdigimiz yer, kamyoncularin mola verdigi yerdi, ve bir tarafta kamyoncular, bir tarafta metalciler olarak fotograflik bir goruntu olusturmustuk. otobuste dort tane de turbanli kiz vardi, ve yol boyunca metallicayla ilgili dergiler falan okudular, onlarda beni baya dumur etmisti. belki ayni otobuste bulunan baska sozluk yazarlari da vardir.
  • efsane 1993 konserinden dersimi alip, beden ve ruh sağlığım açısından tribünden izlemeyi tercih ettiğim, gazetelere göre metallica'nın terörist tehditler ya da ihbarlar sebebiyle çıkmak istemediği ve o zamanki organizatör ahmet san'ın araya turizm bakanı'nı sokup polis eskortuyla grubu stada getirdiği konser. ve tabii klasik yerli ön grubu yuhalayalım filminin izlendiği konser.
  • stadin yanindaki otoparkta kapilarin acilmasini beklerken reklam panolarinin uzerine cikip arkadaslarinin uzerine atlayan (bi nevi stage diving) maymunlardan biri, kizlari gorunce onlarin uzerine atlamisti. kizlar korkup cekilince yuzustu betona gecirmisti, olay tam da gozumuzun onunde cereyan etmisti. elemanin disleri oradaki beton cikintiya oturmustu. cikan ses hala aklimdadir.

    bunun disinda beklerken gunesten yanmis ense kokume $aak diye oturan, arkadan atilmis bos pet sisesini hatirliyorum, bir de one baslamadan onceki efektleri. yine de babalar eskiye donmus gibilerdi, o load albumundeki abidik gubidik kiyafetleri birakip adam gibi siyahlarla sahneye ciktilar. super olmasa da iyi konserdi, ama konserden sonra teror meror bahanesiyle kuyruklarini bacakaralarina sikistirip apar topar kacmalari babalara yakismadi. olsun. metalikaydi onlar, canli izledik bi sekilde. 93 konserini kacirdiktan sonra en azindan teselli olmustu benim icin.
  • çolukla çocukla birlikte izlenmek zorunda kalınan konser.
  • 93 konserine gidememiş biri olarak bu konsere gitmek farz olmuştu artık. haftalar öncesinden bilet alınmış ve o gün beklenmeye başlamıştı. dört kafadar arkadaş gitmiştik bu konsere, sabah ezanının okunmasıyla birlikte. ali sami yen 'in yanındaki çimliklerde kısa bir uykunun ardından yeni açığın orada sıraya girmiştik. etrafımızdan geçen beşiktaş yazılı belediye otobüslerine yağan pet şişe, bira kutusu vb. maddeler hala aklımdadır. kapıların açıldığı an ise galiba ölüyorum dediğim an olarak kayıtlara geçmiştir. polisin çevirmiş olduğu demir parmaklıklara sıkışmıştım. ve o parmaklıklar yoğun kalabalığa dayanamayıp devrilmişti. bende onların üzerine. ve herkes üstüme basmamaya düşmemeye canını kurtarmaya çalışıyordu. ve beni tanımadığım insanlar yerden kaldırmıştı. ayağa kalktığım an ise ettiğim küfürler ve beni birilerinin oradan uzaklaştırmaya çalışması. konseri en ön olmasada hatırı sayılır bir yerden izlemiştik. güneş tepemizde. adeta kavrulmuştuk.magalomaniax çıktığında çok büyük tepki almıştı. dansöz çıktığında ben de dayanamamış ve tepki göstermiştim. kurban ise tepki görmeyi bence haketmemişti. aynı tepki gösteren insanlar yalan çalmaya başladığında kendilerinden geçmişti. monster magnet ise seyirci tarafından beğenilmişti. nede olsa yabancı bir gruptu! ve derken saatler 21:30 'a doğru geldiğinde ışıklar birden söndü. ve so what girdi. işte o anda 93 konserindeki creeping death dalgası yaşandı. herkes yanındakini kaybetmişti. yere düşmemek için kendimi tanımadığım heriflerin boyunlarına kızların bellerine atmıştım. ve parça bitene kadar da hiçbir metallica elemanı göremedim, havaya kalkan ellerden ve sağa sola metrelerce savrulmamızdan. böyle bir durumu ancak yaşayan bilir. konserde sad but true topluca headbang yaptığımız parça olarak, whiskey in the jar ise pogoya müsait yapısıyla sağa sola saldırmamıza neden olmuştu. konser sonuna doğru midemin acayip derecede bulandığını hatırlıyorum. güzel bir gündü. nihayetinde sahnede çalan grup metallica 'ydı. 93 konseri kadar olamasa da bizi mutlu etmiş ve anılarımıza sebebiyet vermiştir.
  • 15 kişi gidip ilk şarkıdan sonra hepsini ancak konser sonrası disarida bulabildiğim, pogo sayesinde en son sıradan en öne geçmem yaklaşık 30 saniye süren konser.
  • trt kartlarimizla (basin degil) bedava girebilip, bunu yapabildigimize inanamadigimiz konser. enteresan bir ani olarak kaldi bizde..

    yanimda bizle gelmek durumunda kalan bir arkadasimin gomlek kravat bi sekilde metallica izlemesini hatirlarim her daim ki, takdire sayan bir goruntuydu o halde kafa sallayip hala daha rezil olmadigini dusunur bir pozisyonda olmasi*
  • load a bok atan butun metal tayfasinin hep bir agizdan salyalari akarak load parcalarina eslik ettigi konserdir. fight fire with fire calarak hich yapmadiklari olaylara giri$mi$ler seyircilerin agzina sicmi$lardir..
  • gittigim ilk yabanci rock grubu konseriydi. 14 yasimda saha içinde en önün en ortasina kadar ilerlemeyi nasil basardigimi hala çözemesem de bu konserin sonunda lars benim önüme bir baget atmis ve bana yetistirememistir. bariyerlerin önüne düsün bageti alan bodyguard ben yanimdaki iki azman abiyle beraber üzerine atladigimizda bizi baget araciligiyla dövmeye çalismis sonra da benim benim diye bagirarak bariyerlerin arkasina kaçmistir.
  • sabahin yedisinde beni ayaga diken ve bikaç teenage tüyü bitmemis metalci arkadasim ve olayin ciddiyetinden habersiz ama hevesli sevgili minik erkek kardesimle beraber ali sami yen in önüne pusu kurmamiza sebebiyet vermis olan konserdir... ha girdik ha gircez derken sonrasinda içeride en önde kuytu bir yerde gizlice düzenek kurmuslugumuz bile vardir... iste o kafayla artik anca o kadar olur dedirten türden, ses kaydi yapabilen dandik bir walkman ve havaya tutulan kulakliklar * ve tabii ki cozurtu ve gürültüden ve kendi çigliklarimizdan baska hiçbirseyi seçemedigimiz berbat bir kayit * ama konser basladiktan ve hetfield nothing else matters i girdikten sonra kesinlikle hala ayni netlikte hatirladigim inanilmaz bir anim oldu... ben neredeyse tam ortada ve en öndeydim ve omuzda havadaydim ve o an isiklar sönüktü, benden baska da omuzda olan kimse yoktu ve herkesin elinde birer çakmak... iste o an çekilen tüm sikintilar sanki bunun degerini arttirmak içindi, gerekliydi gibi geldi... karsimda taburede elinde gitariyla oturan ve çalan ve söyleyen hetfield in suratina haykirarak ona eslik ettim ve arkami dönüp hepbir agizdan eslik eden insanlara baktigimda ise o ana kadar gördügüm en muhtesem manzara oldugunu düsündüm... ve bu kesinlikle beni müzige iten en etkileyici deneyimdi... zaten sonrasinda da o gazla amacim wembley de sahneye çikmak deyip durdum, sürekli sayikladim, bir grup buldum, söyledim, çok güzel çaldik ettik... vs... hala da sayiklarim... ama... ne yazik ki sahne en fazla bronx, kemanci.. vs olabildi... sonra herkes hayatin akisina, para ve okul derdine düstü...ve bu da hedeflerin büyüklügü konusunda ciddi çeliskiler içine gark etmeme sebep olan uçuk bir hayaldi iste... keske!

    son olarak, konserin açilis sarkisi ise hala aklimdadir; so what!?
hesabın var mı? giriş yap