• ne diyebilirim, nerden başlarım bilmiyorum. hayatımda ilk defa bir seçimde oy kullandım ve geleceğim hakkında ilk defa bugün bu kadar umutsuzum.

    bu seçim öylesine bir tokat oldu ki, öylesine bir cevap oldu ki; yazacak bir şey bulamıyorum, dikkatli düşüneyim dedikçe öfkeleniyorum. önümdeki 5 yılı gözümde canlandırmaya çalıştıkça daha da güçsüzleşiyorum. gözüme aynı sırıtışıyla kemal unakıtan, aynı pişkinliğiyle hüseyin çelik geliyor. cumhurbaşkanlığını makamının ayağa inmesi ihtimalleri beni ürkütüyor. gözlerimi kapadığımda cüneyd zapsu, egemen bağış beyefendilerin temaslarını görüyor gibi oluyorum.

    eylülde yüksek lisansı bitecek olan abimi düşünüyorum. sırf askere gitmemek için yurtdışı ihtimalleri düşünmesini, askerliği büyük ihtimal uzun dönem çıkar diye tüm hayatını alt üst etmesini doğru bulmaya başlıyorum.

    4-5 yıl sonramı düşünüyorum; ben de abim gibi mi yapacağım, acaba yurtdışına mı kaçmak zorunda hissedeceğim kendimi, yoksa hiç istemediğim bir hayat mı beni bekleyecek?

    kafamı bunlarla daha fazla meşgul etmek istemiyorum. sadece parti liderleri ile ilgili söyleyeceklerim var; belki bunları da kusarsam rahatlarım:

    recep tayyip erdoğan

    iki kişiden birinin oyunu almış, artık daha fazla bir şey söylemenin anlamı yok. tebrik etmek lazım, içi ve ideolojisi boş olan bir partiyi bu kadar oya ulaştırdı. kendisine hiçbir şey söyleyemiyorum, kızamıyorum bile.

    deniz baykal

    hayatımda gördüğüm en kötü liderlerden biri, belki de en kötüsü. sol'u birleştirip büyük bir potansiyele hükmetme ihtimalini geçtim bile, 5 yıldır aynı partiyle uğraşıp iktidara %15 oy kazandırıp partisiyle yerinde sayarak; hayatında eline geçebilecek en büyük fırsatı şahsi hırsları adına yerle bir ettiği için kendisini ayakta alkışlıyorum.

    devlet bahçeli

    güttüğü politikayla, seçim beyannamesiyle vs. hiçbir şeyle değil; akp karşıtlığıyla oy aldı. hiçbir zaman liderlik vasfına sahip olamayıp, parti içinde doğru şeyleri yapmış olsa bile parti dışında sönük kalmıştır. kendisine oy atanların büyük bir çoğunluğundan "lanet olsun ama elimiz mecbur" tepkisini de aldı. ne olursa olsun asla başarılı değildir.

    mehmet ağar

    "barajı geçemeyecek" korkusu yüzünden kararsız seçmenin tokadını en fazla o yedi. son dönemde ılımlı ve mantıklı davranışlar sergilemesine rağmen medyanın manipülasyonları ve demokrat parti çabasının başarısız kalması yüzünden kaybetti. seçim anketlerinin ters dönmesi ile oyları bir anda tepe taklak oldu. kendisi adına üzülüyorum. açıkça söylüyorum, barajı geçebilseydi ben de kendisine oy vermeyi düşünebilirdim.

    erkan mumcu

    kendisini 1 aydır gören eden var mı? seçimlerin en büyük galibi o oldu. nerden baksan 100-150 sandayelik etkisi oldu bu seçimlerde. ülkenin kaderini en çok etkileyen siyasi liderdir gözümde. kendisini tebrik ediyor, seçim hediyem olan kınayı kargoya verdiğimi belirtiyor, bir sonraki seçimde de aynı çevikliği göstermesini kendisinden bekliyorum.

    kısacası, yazıklar olsun; hem böyle liderlere, hem de bize...
  • (bkz: serefsizim bir cinnet her seyi halleder)
  • televizyon kanallarından takip ediyoruz, alengerikli animasyonlarla süslemişler ekranın her bir karesini. işte pastalar, piramitler, daireler filan. benim en çok ilgimi çeken türkiye haritası üzerindeki görüntü oluyor. her partiye bir renk vermişler, şehir şehir dağıtmışlar türk halkının %60'ı başka türlü anlamaz diye.. harita üzerindeki sonuçlara göre türkiye'nin tamamına yakını sarı renkte.. yani malum partimizin rengi sarı, gerçi sözlükte bunlar yeşiller...

    lafı fazla dolandırmadan asıl mevzuya gelmek istiyorum. şimdi efenim bakıyorum bu haritaya, batıda hafif mavilik, doğuda az biraz kendini belli eden kırmızılıklar söz konusu. biraz daha dikkatli bakıyorum, farklı renk arayışı içindeyim ve çok geçmiyor ankara'nın güneyine doğru bir siyahlık gözüme çarpıyor. helal olsun iç anadolu'ma diyorum, malum partiden başka bir parti ya da kişiyi yüceltmişiz. cidden gurur duyulası...

    haritaya bakarken gözlerimi kamaştırıyorum çok esas bir görüntü oluyor. benim tesellim budur diyorum. çok geçmiyor evdekilerle bunu paylaşıyorum;

    "her ne kadar pirinç, kömür, yağ yardımı yapılsa da gerçeğin farkında olan birileri var! bakın ankara'nın biraz altına..."

    cevap gecikmiyor benim restart isteyen bünyeme;

    "akıllım orası 'tuz gölü' hadi bir duş al kendine gel"
  • sozlugun siyasete bogulmasina neden olan aktivite.
  • yanılmıyorsam birileri havai fişek eşliğinde kutluyor bu sonuçları. vallahi duyuyorum kulaklarımlan, aha!
  • (bkz: the nightmare strikes back)
  • (bkz: onlar yenilince biz de yenilmiş sayıldık)
  • tam da mutlu etmesi gereken kesimi mutlu etmis sonuclardir.

    http://www.ntvmsnbc.com/news/415006.asp
  • ülke olarak sabaha kadar kucaklanacağımızın sayısal dışavurumudur.
  • game over

    artik turkiyeye donmeme fikrinin kafama iyice yerlestigi secim olmustur. inanamiyorum ve hala soktayim.

    tek diyebildigim, ben bu halki ve insanlari hala taniyamamisim. yillarca turkiyenin tasralarinda yasamis biri olarak hala istanbul perspektifinden disariyi goremedigimi anliyorum.

    halk turkiye tarihinin en kritik 10 yilini islamci bir partiye emanet etti, bundan sonra olacaklar artik sadece politik degil ayni zamanda devrimsel nitelik tasiyacak.

    sadece yazik diyebiliyorum ve kendimi gercekten milletsiz, ulkesiz ve halksiz hissediyorum...
hesabın var mı? giriş yap