• 90' ların bu denli özel olmasının sebebi, milenyum* yılına denk gelmesinden ibarettir.

    milenyum sonrası türkiye' de ve dünyada çok şey değişti. teknoloji gelişti, insanların uğraşları, alışkanlıkları, imkanları, ihtiyaçları farklılaştı. zevkler, renkler bambaşka bir hale büründü.

    90' ları belki de en özel yapan eden internetin de bu denli yaygın olmayışıydı. zira, insanlar reel hayat ile daha bütün bir halde idi. iletişim çok kıymetli idi. değer veriliyordu. şimdi ise basit bir araç ve önünde kocaman bir yelpaze var.

    90' lı yılları yaşayan neslin belki de en önemli dönüm noktası marmara depremi idi. şahsen bu benim dönüm noktamdı ve bu olaydan sonra hayatım çok değişti. 90' lı yılları hala arar gözlerim, insanlarla iç içe olduğum o dönemler, sevgi, şefkat daha çok demekten ziyade bazı şeyler daha sade, daha yerinde idi ve bir çok kişi bence haddini de biliyordu.

    90' lar ne çok iyiydi ne de çok kötü, sadece bazı şeyler yapaylaştı, sanal bir hale geldi.
  • insanlar insan gibiydi.
    mahalle arkadaşlığı vardı, dostluk vardı, şimdiki gibi ikiye pasta misali bölünmüş bir ülke yoktu.
  • özeldi ama bir (bkz: 80'li yıllar) değildi. 80'lerin samimiyetinin ve mütevazılığının azalmaya başladığı dönemdi. 2000 ve sonrasını saymıyorum bile çünkü azalmamış, bitmişti.
  • belki böyle boktan bir başlık, güzel bir yazarın biraz daha tanınmasına yardımcı olabilir diye şunu verip kaçayım: #27489477
  • (bkz: 80'ler neden daha da özeldi?)

    90'larda televizyon kanallarının çoğalması ve 2000'lerde sosyal medyanın iyice yaygınlaşması değerlerimizi ister istemez sarstı. evlerde ailemizle, komşularımızla sohbet etmek yerine televizyona ve internete gömüldük.
  • 80leri görmemişler için özeldi yani çocukluğu/gençliği 90larda geçenler için özeldi, benim gibiler için 80ler özeldi, 90lar fena değildi, 2000ler sıkmaya başladı, 2010lar borumbok şeklinde geçiyor. oha yaşlanmışım lan bi cümlede 40 yıl saydım:(
  • cumhuriyetten sonra 80'lere hatta 90 lara gelene değin insanların hep hayatta kalma mücadelesi vardı. savaşları vardı. savaşlardan geriye kalan yetimleri vardı. sonra darbeleri, darbelerin öksüzleri oldu. demem o ki, hep bir eksikliğin tedariki vardı. 80'lerin sonları ve 90 lar tam olmasa da hayatın pembeleştiği dönemlerdir. çarık bulamayan bir neslin, çok çok pahalı da olsa, alınabilmesi baba maaşının yarısı da olsa adidaslarla tanışma evresidir. cumhuriyetin ilk yıllarının bir köprünün tefrit ayağı günümüzün ise ifrat ayağı olduğu düşünüldüğünde 90'lar o köprü ayakları arasından akan mutedil bir su gibidir. bugünün yetişkinleri de o dönemin hayat gailesinden bihaber çocuklarıdır. aslında belki de tamda bunun için güzeldir 90 lar.
  • çünkü insanlık henüz cep telefonları ve avm ler arasında kaybolup kapitalizme meze olmamıştı. insanlar kafalarını devekuşu gibi tabletlerine gömüp bireyselleşmemişti. arkadaşlık, dostluk, komşuluk kavramları mantar gibi türeyen mağazalardan, elmalı telefonlardan daha kıymetliydi.
hesabın var mı? giriş yap