• uzun süre bir şeyin yokluğunu çeken kimse, o şeyden ne kadar çok elde etse de yine kendisine yetmeyeceği düşüncesini taşır; anlamına gelen atasözü..
  • bir atasözü.

    yokluk ve yoksulluğu haddinden fazla ve uzunca yaşayan aç insanda yetinememe bir haslet hâlini alır ve har hâlükârda elde ettiğinden çoğunu ister, tatmin ol(a)maz, sahibolduklarının kendisine yetmeyeceği vehmine tutulur, kaygusuna ve kederine saplanır kalır.

    tok, yani varlıklı insan ise biraz nefsinden biraz da etrafında kendisine gıpta edenlerin iştihalı nazarları sebebiyle öz varlığını/benliğini varlıklarıyla aynîleştirir ve sahibolduklarını gözünde hem maddeten hem de mânen büyütür. elindekilerin bir gün gelip tükeneceğini düşünemeyeceği bir zihnî atâlete dûçar olur, gayret zaafiyetine uğrar, dahası elindekileri ölçüsüzce harcayarak sonuna giden yolda hızlanır.
  • tamah ve değerbilmezlik yerinekanaat ve şükürü ön plana çıkartan atasözümüz.
  • "ac insan elde ettiginden cogunu ister, varlikli insan ise daha fazlasini ister" anlaminda kullanilan bir soz...
  • derler: "aç doymayacağım sanır, tok acıkmayacağım."

    (bkz: aç olmak)
    (bkz: acıkmamak)
    (bkz: doymayacağım korkusu)
hesabın var mı? giriş yap