albinus

• izmir doğumlu eklektik bir platoncu filozof. aristoteles ve platon metafiziği arasında bir uzlaşım sağlama uğraşı vermiştir. (aristoteles'i de bizatihi platoncu olarak kabul ederek)
  
  üç platonik ana ilkeden hareket etmekle birlikte (tanrı, akıl, ruh), tanrı'ya tıpkı aristoteles'te olduğu gibi evrenin yaratımında fail neden görevi yüklememiş, akıl'ın (nous) tanrı'nın düşüncelerini düşünmesi sonucu evrenin meydana geldiğini düşünmüştür. (bkz: temaşa) böylece idealar kuramını, demiorgos'u ve aristoteles' in "kendi kendini düşünen" tanrısını bir senteze kavuşturmuştur.
  
  ayrıyeten onun tasavvurundaki ilk tanrı (protos theos) akıldan da aşkın bir varlık yapısına sahip olduğundan herhangi bir olumlu sıfatla nitelenemez ya da analoji kurulamaz. sözgelimi tanrı'nın iyi' den pay alması anlamında bile bir iyi olarak adlandırılamazdır.
  
  tahmin edilebileceği gibi kendisi ortaya koyduğu eklektik metafiziğiyle ve diğer görüşleriyle de birlikte plotinos'u öncelemiş ve kuracağı sisteme büyük ölçüde düşünce katkısı olmuştur.
  
  (bkz: ahmet arslan), (bkz: ilkçağ felsefe tarihi) (bkz: plotinos)
• platoncu filozof.
  
  "i.s. 2. yüzyılda yaşayan albinus, en üstte bulunan tanrı’nın evreni doğrudan yaratmadığını belirtir. ona göre evren, tanrı’nın “kendi düşüncesini düşünmesi” sırasında var olmuştur. aristoteles ve platon’un tanrı anlayışının bir sentezi olan bu düşünceye göre, aristoteles’in “kendisinden başka şeyi düşünmeyen” tanrısı ve platon’un idealarının birleşimi ile evren yaratılmıştır."
  
  kaynak