atatürk'ün ağladığı anlar ^*

• ilknur güntürkün kalıpçı'nın kaydettiği 7 an vardır:
  
  (...)
  atatürk' ü ağlarken tarih çok ender tespit etmiştir. 25 yıllık
  araştırmacıyım, 7 tespitim oldu. ilki çanakkale'de topçu atışımız
  başladığı sırada döktüğü gözyaşıdır, bir diğeri ise hepimizin bildiği bir hikâye ama ben yine de anlatacağım. o günün ankara'sı kurak, çorak bir köy. çankaya'dan meclise gelirken yol üzerinde sadece ama sadece bir tek iğde ağacı varmış. atatürk o iğde ağacının önünden geçişlerinde arabasını durdururmuş, inermiş ve o iğde ağacına selam verirmiş. "aman demişler paşam ne yapıyorsunuz böyle?", " e, o demiş yediğim meyvenin, sığındığım gölgenin, soluduğum havanın bir neferi. en az diğer neferler kadar bunun da selama hakkı var ". yani "niye şaşırıyorsunuz?" der gibiymiş. ve bir gün yanında bulunan arkadaşına "işte bu benim..." derken bide bakıyor ağaç yok ortada hemen iniyor " ne yaptınız bu ağaca" diyor. "paşam" diyorlar "yolu genişletmek için mecburduk kestik o ağacı". "yahu diyor bitek bana soraydınız bu ağacı kurtaracak bir yolu mutlaka bulurdum " diyor. daha fazla dayanamıyor, arabasına biniyor, şoförünün ve arkadaşının gözü önünde hüngür, hüngür ağlamaya başlıyor. bir tek iğde ağacı için mi dersiniz? hayır. çok zor şartlarda kurtardığı bu topraklarda yetişen bir canlıdır ve lideri olduğu için de bu toprakların da o iğde ağacının da sorumluluğu mustafa kemal'in omuzlarındadır da onun için.
  
  kaynak: araştırmacı yazar prof. ilknur güntürkün kalıpçı / "bize anlatılmayan atatürk" adlı yazısından.
• (bkz: gel gitme kadın)