ben yandım

• \ bir yılmaz erdoğan şiiri.
  >şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek<
  
  hangi dilde ağlıyorsa insan
  işte ana dilidir ayrılmanın
  her sokağa şifa niyetine bir açlık
  güzereş kardaşlık bilinen en küçük uzaklık
  hep acıların kuranderinde sevgili bir yoksulluk
  kitapların arasında dolanmış ve sahte fikirlerle
  dolandırılmış donatılmış aklanmış yeşermiş
  ve gri demirli bir yatılı okulda uzun uzun
  kimsesiz kimsesiz ağlamış
  uykusunda adın çağırmış
  nöbetlerde edebiyat sohbetlerde bir yarışma kavgası
  fikirden fikire sıratlar geçilmiş
  
  ne murat suyu kan aksın isterim
  ne şiirinden vazgeçerim kavganın
  mesleğim göze almaktır
  kalabalığa faydanın bedelini
  öderim sağdan soldan aldığımla
  sözlerimden başka vasiyetim ve servetim yoktur.
  
  her beladan bir alıntıyla kurtulurdum
  illa ki adını hatırlardım lazım olanın
  bir siverek acısı aslında sevdiğim
  bir mezopotomyalı kederi
  asur' un ninova' nın kehaneti . . . . .
  
  kalbim kül oldu
  eski bir kütüphane yangınında
  
  ben yandım
  
  kimi cüret etsem sevmeye
  kendime küçük geldim
  zayıf kaldım
  he murathan esir düştüm
  sefil oldum.
  
  acılarım hep tavsiyedir
  çok sevdiğim bir şairden
  yok bıra yok ne etsek olmuyor' un ranza arkadaşıyım
  bilinen en uzak yatılı bölge okulundan
  
  ben bıraktım siz konuşun,
  yoruldum ben siz koşun,
  ıskartaya ayırın beni
  bütün ayrılıklardan . . . . .
  küsmedim kardayım yediğim dayaktan
  şimdi yalnız, sarı saman kağıt kokulu günlerde
  türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını
  
  beni bırakın
  ben meçhul oldum
  gizli özneyim
  vatansız cümlelerde
  ben yandım.
  kalbüm kül oldu
  eski bir kütüphane yangınında.
• yılmaz erdoğan bu şiirinde ahmed arif'in oy havar şiirine selam çakmıştır.
  
  (bkz: şah murat suyu kan akar)
• bazı moral bozukluğunda söylenir/dinlenir.
  http://www.youtube.com/watch?v=v3yinh03jto
  
  lakin bu bazı bünyelerde her ne kadar kaybetmişliği ya da pes etmişliği lanse ediyorsa da aslında sadece bir dinlenme evresidir.
  bir dinginliktir.
• şimdi yalnız, sarı saman kağıt kokulu günlerde
  türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını...
  
  gece aklıma düşmüştü,
  sabah uyandım ve birkaç defa dinledim, okudum!
  insan bir süre okumayınca şiirleri bile özlüyor.
• "ne murat suyu kan aksın isterim, ne şiirinden vazgecerim kavganın..." insan nasıl erişir ki bu dizeleri yazacak birikime, donanıma.
  
  tanım : şiirlerin en birincisidir.
• "açıl ey ömrümün varı (amman)
  bad-ı sabah olmadan (ben yandım)
  has bahçenin gonca gülü^*
  sararıp da solmadan^*"
• kendimi içine girip çıkmış gibi hissettiğim şiir, başımın tacıdır, ağzına ve eline sağlık. hele şu kısım :
  
  ben bıraktım siz konuşun,
  yoruldum ben siz koşun.
  ıskartaya ayırın beni
  bütün ayrılıklardan...
  küsmedim kardayım yediğim dayaktan
  şimdi yalnız, sarı saman kağıt kokulu günlerde
  türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını
  beni bırakın
  ben meçhul oldum
  gizli özneyim
  vatansız cümlelerde
  
  bir de şurası var tabi :
  
  mesleğim göze almaktır
  kalabalığa faydanın bedelini
  öderim sağdan soldan aldığımla
  sözlerimden başka vasiyetim ve servetim yoktur.