din

• milyarlarca insanin sahip oldugu..
  
  cok kucuk yastan beri aklimi kurcalar durur. tuhaf bulurum hep. bir tanrinin varligina inanmayi degil, herhangi bir dine inanmayi. müslümanlik, hristiyanlik, yahudilik.. bir cografyanin bir bölgesinde dünyaya geliyorum. benden habersiz o saniyede kimligime "müslüman/yahudi/hristiyan" sifati ilistiriliyor. irk gibi, anadan, babadan aliyorum dinimi. bir baskasi bir baska yerde sorgulamadan yoksunluk ortak paydasinda bir baska dini seciyor. görünürde "düsman" belliyorlar birbirlerini lakin aslinda benzer karakter yapilarina sahip iki insan. iki irkci gibi. her irkci, kendi irkinin asil, ari oldugunu, digerlerinin kötü kaka olduguna inanir. nihalatsiz org'da gezinirken kürtlerin vatan icin canini bile ortaya koysa hayvan muamelesi görmeleri gerektigine inan insanlarin, yüzde yüz türk oldugunu kendisine ve cevresine ispatlamis olanlarin bir gün annesinin "olm aslinda baban kürttü" gibi bir aciklama sonrasi nasil hissedecegini, türklüge baglilik oranini merak ediyorum. misal kürt oldugunu ögrenen bir irkci, intihar edecek midir türk irki adina.? iste, bu bir anlamda pratikte yasanma ihtimali olan bir örnektir, bir digeri de "din". pek cok dindarin vatikanin göbeginde dogmus oldugunu hayal ederim, nasil bir yasam sürerlerdi acaba? müslümanlik,hz muhammed, namaz, oruc ? cok seyi merak ediyorum ben.
  
  misal;arabistanda riyad'in bir köyünde dogup, aslinda müslüman olmaktan baska hicbir sansi olmayan bir insanin "müslüman" oldugu icin digerlerinden arti bir degere sahip olacagini düsünen insanlarin yürüttügü mantigi. ya da almanyanin bayern eyaletinin herhangi bir köyünde dünyaya gelip "hristiyan" oldugu icin arabistandaki müslümandan cok daha "degerli/degersiz" addedilmesine inanan, degerlendirme etigi boyle olan bir tanrinin olabiliritesini kabullenen insanlari gercekten merak ediyorum. acaba baska yerde dogsaydim aslinda müslüman olmayacaktim gibi bir gerceklige bu kadar uzak kalmalarini saglayan din , ölüm korkusunun acisinin büyüklügünden mi alir bu gücünü?
  
  benim, zekasina, bilgi ve birikimine, yazim ile olan iliskisine, farkindaligina , yasama bakis acisina saygi duydugum onlarca muhafazakar arkadasim vardir. hemen hepsinin bu noktada ortaklasan dogmatik durusunu anlamlandirabilmis degilim. aptal, salak, cahil olasalar, bugün üzerinde düsünmezdim belki. yalniz, en kucuk ayrintinin bile yüzeysel bir bakis olarak kaldigi yasam pencerelerinde boyle bir gedigin olus sebebi, bu konuda bana inanilmaz bir itki olur, anlamak isterim, üzerine gitmek isterim. nasil ve hangi neden, müslüman bir ülkede dogmus oldugu icin müslüman olduklari gercegini görmezden gelir? hangi /mantik loji tanrinin insanlari cennet ve cehennem olarak adlandirilan cezalandirma/ödüllerdirme asamasinda -bunun gercekligi cok baska konudur- cografi nedenlerden dolayi sahip oldugu din üzerinden gerceklestirecegine inanabilir? bir tanri var midir yok mudur gibi belirsiz konulara hic girmiyorum. müslümanligi veya yahudiligi esit anlamda bir deger olarak kabul eden insanlari da konu disi birakiyorum. önce ateist/dinsiz olup siki bir arastirma sonucu özellikle yasadigi ülkenin hakim dininin disinda bir dini secmis olanlari da kastetmiyorum. -tanri olsam, en yüksek degeri bu insanlara verirdim süphesiz, ama tanri benden daha adil olmak durumundadir- basit bir sekilde anasi babasi veya toplumun/cevrenin kendi üzerinde yarattigi olasi baskinin kisiye bir din kazandirmasinin "mükemmelligine" inananlarin sorgulamadan uzak tavirlaridir ilgimi ceken.
  
  yasadigimiz toplumun bir yasam bicimi vardir. din, bu kültürün olusumunda önemli bir "ayrinti"dir. bir dine inanmak, aslinda bir dini savunmak, cogu zaman bu dinin kültürünü, bize sundugu yasam bicimini, ahlakini savunmak ile esdegerdir. islami degerleri ön planda tutan bir partinin iktidara geldigine sevinmek, bizzat iktidari icin savasmak, cok zaman dindarlik ile ilgisi yoktur özünde. zira, aramizdan herhangi birisinin gücü sonsuz olan tanri'ya kiyak gecmek haddi degildir. cokca soylendigi gibi, din tanri ile kul arasindadir. ilkokul ücüncü ya da ikinci sinifta kazandigimiz tanri imgesine göre;o isterse zaten herkes müslüman olur. ayni zamanda hepimiz bir sinav veriyoruz bu dünyada. tanrinin diger insanlari imtihan ederken araya girmek, onlara kopya vermenin de bir sekilde cezasi olmalidir yaratilan tanri nazarinda. dolayisla; neden islami kurallara göre yönetilmek icin bu insanlar calisiyor diye bir soru sormuyorum. bu dinden ziyade insanin kendi cikaridir. nasil ki ben uzun saclilarin, küpe takan erkeklerin falakaya yatirilacagi bir sistemi savunmuyor, bunun aksinin basa gelmesi icin ugrasiyorsam, ayni sekilde pek cok insan kendi yasam bicimi icin siyasal mücadele veriyordur, bu ve benzeri konularda "din" aslinda nesnedir. yalniz müslüman/yahudi/hristiyan oldugu icin tüm ictenligiyle/safligiyla tanrinin gözünde digerlerine nazaran farkli olduguna inanan insanin dinidir üzerinde durdugum.
  
  dünyada varolan dinler arasinda herhangi birisinin "dogru, olmasi gereken" olarak addedildigi an, milyarlarca insan yaniliyor olacaktir. daha da önemlisi, diger insanlari yanilgidan kurtaran da irk gibi tamemen kendi elinde olmayan daha cok cografi sebeblerden dolayi olmasidir. ayni toprak parcasinda dünyaya gelsek de ben müslüman degilim, bu sizi bir adim öne götürebilir, yalniz cok buyuk bir avantajiniz oldugu gercegini de görmezden gelemiyoruz. bu acidan; herhangi bir dine inanmak, o dine göre bir sekilde ibadet etmek, bir "deger" olabilir iken, müslüman/hristiyan/yahudiligin temelde/tanri nazarinda bir farki olmamasi gerekir. iste, bu farki görmezden gelecek olan bir tanriya da benim aklim inanamiyor. boyle bir tanri imgesine egilemiyorum.
  
  bu ve benzer binbesyüz celiski yüzünden sahip olamadigim bir olgudur. bu aklin gercekte sahibi, pratikte kendisini reddediyor.? nerden baksan "din" iste.