frozen river

• enfes bir film.
  
  new york eyaletinin kanada sinirinda endustrisizlesme sonrasinda gittikce daha da fakirligin dibine batan bir mekanda, parasizlik, insan ticareti, irkcilik, yerli mohawk beyaz kanada/amerika arasi iliskileri cok iyi yansitan, derdini cok iyi anlatan bir film.
  
  ayrica cok zamandir kadinlarin hikayelerini erkeklere dolayimlamadan, erkeklerle iliskilerine indirgemeden, kadini erkek hayatinin uydusu olarak temsil etmeyen bir film gordum, ve buyuk keyif aldim. karakterler'in icinde bulunduklari cikmaz sefelati karakterleri kurbanlastirmadan, onlari iyinin ve kotunun otesindeki karmasikliklariyla, gorece kisa zamanda cok iyi anlatmis bir film.
  
  http://www.imdb.com/title/tt0978759/
• garip bir sekilde joni mitchel'i hatirlatan sey. bunda riverin payi olsa gerek. "oh i wish i had a river
  i could skate away on..." der ve insani alir goturur baska yerlere joni abla...
• 2008 yılının en güzel filmi. müziği, senaryosu, oyunculuğu, yönetimi; hepsi birinci sınıf.
• en iyi özgün senaryo dalında 81. oscar ödüllerinde aday olmuş filmdir. alması sürpriz olmaz. ayrıca başrol oyuncusu melissa leo'da en iyi kadın aktris dalında adaydır.
• sağlam film. başroldeki abla deli oynuyor. izlenesi izlettirilesi film... evet durgun evet soğuk evet umutsuz ama ... evet manyak......
  not: ayrıca abd kanada sınır bölgesindeki mohawk kabilesine ait toprakların yönetimi hakkında da ilginç bilgiler dikkat çekici...
• doğru tanımı nedir bilemeyeceğim ama kadınlara has bir farkındalık vardır. bir erkeğin anlatmasının çok zor olduğu bir alana ait bu farkındalık. kadınların içgüdüsel fedakarlıklarını daha belirgin kılan bir durum denebilir. yaratıcı olmanın beraberinde getirdiği bir sorumluluk duygusu. frozen river’daki anneliğin hissettirdiği şey budur. annelik çoğu zaman boyuna posuna bakmadan dağları devirmeye, imkansıza karşı yürümeye benzer. buradan anlatmaya başlıyor courtney hunt. kadın olmanın avantajı ile soğuğun ele geçirdiği gerçeği bağımsız sinemanın anlatı düzeneğinde çok çok iyi kuruyor.
  
  fakirlik, sosyal sıkıntılar, bürokratik problemler, insani durumlar her şey hikayenin bir yerinde bekliyor. filmin küçük ama etkili hikayesinden sert birer öğe olarak kendilerini belli ediyorlar. bazı yerlerde ırkçılık, bazı yerlerde cahillik olarak beliriyor bütün bu gerçeklik parçaları. bazen empati kurmayı bile imkansız kılıyor. hayal kurmanın gerçek dünyada nasıl durduğunu insanın yüzüne çarpıyor.
  
  yönetmen hikayesini allayıp pullamamak, dramatik dozajını suni biçimde şişirip gözyaşı sağanağına çevirmemek için bütün yapay elementlerden uzak duruyor. çok da iyi yapıyor. pürüzlü hikayesi, beyaz ve mohawk iki annenin yasadışı dünyanın sınırlarına giren halleriyle kıtalararası olarak bile hissedilebiliyor. insanın içinde acı bir tad bırakıyor. derdini anlatıyor. derdini anlatabilmek çok mühim. başka birilerinin derdinden haberdar olmadan kendi derdini en büyük görür insan. courtney hunt, frozen river’da soğuğun içine saklanarak güzel anlatıyor.
  
  ve sonunda filmini kapatırken bir biçimde o soğuğun içerisinden insanın içine bir ateşi bırakıveriyor. bir bağ, bir umut, bir olasılık ama bir şey bırakıyor. mutlu son gibi değil. gerçek dünyada olabilecek bir kendini iyi hissetme anı.
  
  biz de melissa leo’ya ve misty upham’a gönlümüzün ödüllerini veriyoruz ve bu film vesilesiyle bağımsız sinemanın varoluşuna şükrediyoruz.
• çok ama çok sade, bir o kadar da etkileyici film.
  
  bir de hiç ama hiç hiç alakası olmamasına rağmen bana fargoyu hatırlatmıştır. sanırım kardan dolayı.
• "duygusal dehlizlerde izleyici rendelemeden, demogoji yapıp salya sümük ağlatmadan da dokunaklı bir film yapılabilir mi?" diye soranlara cevap niteliğinde film.
• bir sınır hikayesi. bu kez sınırı geçmek isteyenlerin değil geçirenlerin hikayesi. beyazın ve beyaz olmayanın ortak hikayesi. mor günler kadar da mor bir hikaye, bir kadın hikayesi.
• daha önceden amerikan iç savaşını konu alan bir kısa film çekmiş olan senarist-yönetmen courtney hunt’ın ilk uzun metrajlı filmi.
  
  http://www.resetmagazine.net/…ema/frozen-river.html