gacaca

• "ga-çaa-ça" diye okunur.
  
  ilk aşaması 2005-2006 yıllarında, delil toplamakla geçmiştir. 2006 ila 2011 yılları arasında ise, duruşmalar gerçekleşmiştir. tabii duruşmalar mahkeme salonlarında değil, ruanda'nın köylerinde gerçekleşmiştir.
  
  bütün köy halkının katılmaya zorunlu olduğu mahkemeler, af esası üzerine kurulmuştur. amaç, komşunun komşuyu öldürdüğü, hemen herkesin bir diğerinin kanlısı durumuna geldiği ruanda'da yeniden bir arada yaşamayı mümkün kılmaktır.
  
  ülkede yüz binin üzerinde soykırım suçlusu bulunduğundan, hazırlık döneminde bu iş için çok sayıda hakim de yetiştirilmiştir.
  
  mahkemeler kimi yerlerde politize olmuş, kimi diğer yerlerde ise daha başarılı sonuçlar vermiştir.
  
  mahkemelerde yaşananların herkes için ne kadar ciddi bir tecrübe içerdiğini ifade etme adına, (dinleyenden dinlediğim) yaşanmış bir hikayeyi aktarıyorum:
  
  "mahkemede esas olan, suçlunun ne yaptıysa açık bir şekilde söylemesi ve hiçbir şeyi saklamaması. aksi takdirde af söz konusu olmuyor. örneğin, bana bir kişi bana kendi izlediği bir gacacayı anlattı. suçlu, kurbanın elini tutmuş ve 'senin babanı şurada öldürdüm, machete ile kafasını, kollarını ve bacaklarını kestim. kafasını şuraya, kollarını şuraya, bacaklarını da şuraya gömdüm' demiş. böylesine korkunç tecrübelere rağmen pek çok insan suçluları affetmeyi başarabilmiş." (bkz: özür dilemek/@derinsular)
  
  tema:
  (bkz: ruanda soykırımı/@derinsular)
  
  ana tema:
  (bkz: soykırım/@derinsular)