hakikatin yıldızı

• tevfik fikret'in bir şiiri, sanırım haluk'un defteri yapıtında yer almaktadır; rıza tevfik'e^* ithafen yazılmıştır. ancak, okunduğu takdirde görülecektir ki hakikati bulmaya gönül vermiş ve felsefeye meraklı herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği bir şiirdir:
  
  pür-tehekküm soruyorlardı: -niçin herkesten
  ayrı durdun? ne için istenilen, titrenilen,
  koşulan şeyleri tahkıyr ederek, çiğneyerek
  âlemin zıddına, pür-çîn ü ta'ab, bir meslek
  ihtiyâr etmeğe mecbûr oldun?
  
  ne için? söyle, tecerrüdde ne lezzet buldun?
  neydi sevk eyleyen âmâlini bî-hude yere
  en çetin yollara, en huşk u haşîn sadmelere?
  neydi rûhunda o illet ki muharriş, müzmin?
  doğruluk, hubb-i hakîkat mi?.. fakat sen delisin!
  
  o sükût etti; ve bir katre-i bârid asabî
  bir tebessümde sinen girye gibi
  titreyip kaldı cebîninde.
  
  -evet, sen delisin!
  bütün insanlar akılsız, bütün âlem miskin,
  bütün efkâr-ı beşer kör de şu dünyâda gören,
  anlayan bir senin aklın mı? neden, söyle, neden
  herkesin gittiği yoldan saptın?
  
  herkesin yıktığı evhâmı hakîkat yaptın,
  tapıyorsun?
  
  o, muannid, mütegaafil bakıyor,
  sanki bir heykel...
  
  -evet, sen delisin, hem mağrûr
  ve muzırr bir delisin; haddini aştın, artık
  seni igmâz edemez, hazmedemez insanlık...
  ve bütün kaafile taşlarla mücehhez, mahmûm,
  ettiler "hakk!" diyerek hakka hücum.
  
  ona her darbe şifâ, her acı söz bir müjde:
  taşlar indikçe sızan kanlar o kudsî yüzde
  bir küçük nokta bırakmıştı... bakıp zâlimler
  doğdu zannettiler alnında beyaz bir ahter!