hemingway'in bir hikayesinden çağrışımlarla ^*

• bir ataol behramoğlu şiiri.
  
  kadın ve adam oturuyorlardı
  uzakta beyaz dağlar vardı
  gara girmek üzereyken barselona-madrid treni.
  
  kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
  adam düşündü, düşündü, düşündü
  "aşkımız bitmesin isterim" dedi.
  
  biralar içildi ve başka içkiler
  kadın ve adam kederliydiler
  ne birleşiyor, ne ayrılıyor elleri.
  
  neden, neden sönüp gider bir aşk
  acının silinmez tortusunu bırakarak
  onulmazca inciterek yürekleri.
  
  kadın daha gerçek bir acıyla yaralıydı belki de
  tasalı bir sevecenlikle baktı erkeğine
  gözyaşları içinde gülümsedi.
  
  kadın ve adam oturuyorlardı
  aralarında bir masa vardı
  ve hüznün aşılmaz engelleri.
• (bkz: hills like white elephants)