kendisine

• bir çıkmazın dillerindirildiği eşsiz mısraları da barındıran harikulade şiir. elbette nurullah genç kaleminden.
  
  konuşursun sözlerin dâre çeker canımı
  susarsın çaresizlik büyütür isyanımı...
• sen ey şehrin yerlisi, cesur, kararlı mühür
  sen ey inatçi kıskanç, alçak gönüllü ve hür
  karanlık geceleri korkutsa da günahım
  kızlar kayası gibi dikilip kaldı âhım
  sefere çıkanların tatlı rüyâsı mısın
  rûhumun cellâdı mı, yoksa hülyâsı mısın
  konuşursun, sözlerin dâre çeker canımı
  susarsın, çâresizlik büyütür isyânımı
  siyaha boyanınca, kanatlanır mı yürek
  hangi harfin başını beliyor şimdi melek
  kasîde, hangi şehrin âşiyânında güzel
  bulutlu havalarda parlayan aydır gazel
  yine mest, yine sarhoş bahçendeki mumyalar
  canlanıyor taşların kalbinde sardunyalar
  fildişinden heykel mi taşıyorsun elinde
  yine bir raksın mumu yanıyor gözlerinde
  en hâkî denizini verdim sana ömrümün
  dilediğince yıkan sularında gönlümün
  sürmek mi istiyorsun masal arabasını
  getireyim kapına devlerin en hasını
  ölümsüz meyvesini sundum hayal bağının
  dehâsında bulmuşum seni yalnızlığımın
  celî bir kavis miydin, sokuldun yüreğime
  hattı hümayununla sultan oldun evime
  hendeseyi titretir endâmın ley-ü nehâr
  bu aşkı destan gibi yazıyor fırtınalar
  yüzündeki çizgiler kûfî midir sülüs mü
  aradığın define irem mi endülüs mü
  sen ey yardım sevenim, ruhumu derde saldın
  yalnızlığım ağlarken gülenim, nerde kaldın
  azimli bir yüreğin yorgun kimyasın da mı
  sevda denklemlerinin memnû dünyasında mı
  her pazartesi âhım kapında helâk olur
  her cuma karanlığın kuşları leylâk olur
  kâşifin benim gülüm, görmediğin yine ben
  bilseydin sana benden bakanı görünmeden
  anlardın; her macera tende rü’yet gibidir
  oysa sende gördüğüm, sana gurbet gibidir
  utangaç bir merhamet saklıyorsun sesinde
  sahraya dönüyorum baharın ötesinde
  gizlice bir nikahtır o arzuhal, o kâmet
  sensizlik, yollarımda bir değil, bin kıyamet
  bu tebessüm rüya mı, bu istifham uğru mu
  âh bir çoğaltabilsem yüreğinde ruhumu
  bilmezsin ayrılığın ağı kokan dilini
  hâtıra bırak bana oyalı mendilini
  ege uygarlığı çağrıştıran tarihin
  asya’nın bağrı kadar muammalı ve derin
  arı sütü damlarken kaygan kirpiklerinden
  görünmez bir mürekkep akar iliklerinden
  yüreğin, âh yüreğin bir hüzün lâlesi mi
  masallar ülkesinde zengibar kalesi mi
  kapısına bir türlü varamadım, a gülüm
  hudutlarında bile duramadım, a gülüm
  ipeğimi elimden aldı pusathâneler
  bulamaz kaybedilen nûn’u rasathaneler
  hummalı bir kovanda bal yapan arı mısın
  hayatımın ansızın kopan damarı mısın
  paslandı buzdağları ortasında çeliğim
  gözlerinden hatıra kaldı kekemeliğim
  kervanında kaybolan bir bezirgân gibiyim
  kaktüslerin diline düşen figân gibiyim
  her köşede bir meddâh anlatıyor âhımı
  bilmiyor, kirpiğinden almışım siyahımı
  uğrunda, kralların bahtı solsaydı, gülüm
  amerika, yolunda kurban olsaydı, gülüm
  bir kafkas figüründe bulurdum son izini
  efeler diyârına çevirirdim yüzünü
  eşkıyâ vurgunudur seni benden ayırmak
  çalıkuşunu yakan bir rüyayı haykırmak
  gölgelere gecenin künhünü hatırlatır
  ayrılıklar bazen de gölgeleri ağlatır
  sükûnla savaşıyor hislerim kıyasıya
  sevdiğini bilirim uykuyu doyasıya
  süslenmek istiyorsan, ruhumu boynuna tak
  bu firûze özgürlük yalnız senin olacak
  bastığın her hücremde otuz sekiz çizgi var
  baktığım her duruşun muammalı bir duvar
  suskunluğun taş gibi, gülüşün berrak değil
  neden vivien kokar baharın, leylâk değil
  gözlerin bir zamanlar toprağın sahibiydi
  bakışların bir tutam gül yaprağı gibiydi
  insanlar kıvranırken ejderlerin ağında
  ceylan gibi yürürdün bir hayal sokağında
  yine de, yokluğumun em şüpheli çağıydın
  tenhâlarda ağlayan bir okul kaçağıydın
  karanlık korkutamaz gülüm seni, vururum
  kâtil yüzlü cinlerin karşısında dururum
  yeter ki, o nâzenîn kalbin emir buyursun,
  kâinat yıkılsa da yüreğimde uyursun!
  
  tanım: nurullah genç'in en güzel şiiri desem diğer şiirlerine haksızlık etmiş olurum.