*

  • belkide daha cok egelilerin agzina yerlesmis olan (burdaki entrysizlige mazeret ariyorum) unlu hastane. "manisaya gondermek", "manisaya bir bilet" gibi kullanildigini duymuslugum vardir. *
  • manisa'da "sarı bina" olarak anılan akıl hastanesi.
  • (bkz: erenkoy ruh ve sinir hastaliklari hastanesi)
    (bkz: bakirkoy ruh ve sinir hastaliklari hastanesi)
  • artık çevresi yüksek bir duvarla çevrili. sarı mı kara mı belli değil.

    (bkz: tımarane)
  • manisa deyince ilk akla gelen kuruluş. hastane için iyi, şehir için kötü bir reklam.
  • filibeli'nin amak-ı hayal kitabında adı geçen hastanedir.
  • ürkütücü bir bahçesi ve çevresi var.olması gerekenin aksine mevki olarak hiç iç açıcı bir yerde değildir.
  • yaklaşık 4 yıl önce girmek durumunda kalmıştım kapısından. 1 ay kadar yattım burada.

    içeri alındığınız an 'tespit' odası dedikleri, o lanet olası odaya giriyorsunuz. anadan doğma soyulup, vücudunuz inceleniyor ve izler not alınıyor. hemen ardından ilaçları tıkayıp uyutuyorlar sizi.

    ilk 2 haftamı hiçbir şekilde hatırlamıyorum. fazla saldırganmışım bir onu biliyorum. sonraları bilincimi kazandıkça sakinleştim tabi...

    2 kere tespite bağlandım. kollarınızı, bacaklarınızı yatağa bağlayıp, iğneyi vurup uyutuyorlar. ne kadar kaldım tam olarak cıkartamıyorum ancak gerçekten çok rahatsız edici.

    tuvaletlerde doğal olarak kilit yok. ve nöroloji hastaları, şizofreni ve bir çok bilinçsiz hasta varken ciddi sorunlar yaratabiliyordu.

    telefon, televizyon, müzik, kitap, sigara yok. akşamları telefonun başında ailenin aramasını bekliyorsun. diğerleri konuşurken kapatsın artık meşgul çalacak telefon diye kafayı yiyorsun.

    sabah 7 de kalkıyorsunuz, yarım yamalak bir kahvaltı. ilaçlar alınır. odalar kilitleniyor o sırada. küçücük bir hol var, 2 tane koltuk. kaparsan senindir, kapamazsan mutfakta o rahatsız sandalyeler seni bekler.

    9 gibi günaydın toplantısı var. ( filmlerde gördüğünüze benziyor bir psikolog ve yuvarlak dizilmiş sandalyeler. sohbet zamanları )
    11 gibi spor veya el işi gibi bir etkinlik var.
    12 gibi yemek yiyorsunuz.

    sonra var ise bir etkinlik gidiyorsunuz. ( haftada 1 gün sinema veya gezi. 1 gün hastanede yemek falan yapıyorsunuz. 1 gün de markete gidiyorsunuz. )

    akşam 6.30 gibi akşam yemeği yeniyor, ardından ilaçlar tabi.

    kızlarla sohbet falan ediyorsunuz, en geç 8 gibi yataklara...

    30 günün nasıl geçtiğini hiç fark etmezdim ben, saatleri, dakikaları, saniyeleri saydığımı fark edene kadar.

    (bkz: abilify) alımından dolayı, huzursuz bacak sendromu da cabası.

    çıkarken verdikleri rapor ise ' bipolar bozukluk, manik depresif'. her yerde bağıra çağıra maniğim ben diyen o ergenleri görüyorum. hayatımı bana zehir eden o mani, nasıl oluyor da bu kadar popüler anlamıyorum.

    edit: ekleme.
  • manisa cumhuriyet başsavcılığı'nca yürütülen fethullahçı terör örgütü / paralel devlet yapılanması'na (fetö/pdy) yönelik soruşturma kapsamında başhekimi ahmet ayer'in de tutuklandığı hastane.
  • (bkz: hacasan)
hesabın var mı? giriş yap