mansur

• (bkz: hallacı mansur)
• asaf halet çelebi'nin hallacı mansur için yazdığı şiir.
  
  renkler güneşten çıktılar
  renkler güneşe girdiler
  renkler güneşsiz öldüler
  ne renk gerek bana
  ne renksizlik
  
  güneşler bir yerden çıktılar
  güneşler bir yere girdiler
  güneşler onsuz öldüler
  ne aydınlık gerek bana
  ne karanlık
  şekiller bir yerden geldiler
  şekiller bir yere gittiler
  şekiller görünmez oldular
  büyük kuse vur
  bütün sesler bir seste boğuldu
  mansur
  
  mansuuur!!
• aynı zamanda en büyük boydan 2 küçük boydaki ney e verile ad...
• mahsur kelimesi veya mahsun ismiyle karistirlan arap kokenli isim. sence bir mahsuru var mi gibi ucuz esprilere maruz kalan ad.
• dogru seyi dogru zamanda yapan kisi veya dogru yolu takip eden insan anlamina gelir.
• şiir.
  
  ah ilenç! ruhta karar kılan tarihsel kırlangıç. dudaklarında
  lamelif olmuş açılıyor kanatları arzın. belâ.
  entarisinin düştüğü yerde mansur'un büzülüyor kainat.
  
  toprak ve eğrilen dalları güllerin. alev damlatıyor esrarı
  bu tuhaf yakınlaşmanın. birden savrulan entarisinden
  hurûfun önünü açıyor cüzzamlı bir rüzgar.
  
  enel hû... enel hû... enel hû... bu nefes yalazı kimin.
  bol ahenk titreşimi sazlarda kinin. semada
  çarparak birbirine, alınganlığı aşkın ve dinin.
  
  cisim dar. kendine sırat olur dil sidretül müntehada.
  kırılmış kelimelerden yayılan melâm... tavasin...
  bir daha yanmayacaksın
  
  mansur:
  lâin geometrisi kalbin
• orta nefeste bütün delikleri kapalıyken fa notasını veren ney çeşidi
• (bkz: böyle bir yazar aslında yok)
• (bkz: mansur ark)
• yardim gormus, zafere ulasmis anlaminda sozcuk, erkek ismi... nusret kokunden turemistir