marge piercy

• amerikalı şair ve yazar marge piercy yahudi bir anne ve galli bir babanın kızı olarak 1936'da, detroit'in işçi sınıfı mahallelerinden birinde doğdu. burslu öğrenci olarak michigan üniversitesi'nde yüksek lisansını tamamladı. kendisi gibi yazar olan kocası ira wood'la birlikte wellfeet'te oturmaktadır. piercy okul yıllarında radikal bir gençlik örgütü olan demokratik öğrenci deneği'ne katılarak başladığı aktif siyasal yaşamını daha sonra kadın hareketi, yeni sol ve silahsızlanma hareketlerinde de yer alarak sürdürdü.
  piercy daha çok, kişisel potansiyellerini gerçekleştirmek için kendilerini sınırlayan toplumsal rollerden kaçmaya uğraşan bireyler üzerinde odaklanan yapıtlar yazmış önde gelen feminist yazarlardan biridir. gündelik konuşma diline yaslanan ve polemik bir içerik taıyan şiirlerinde zengin bir imge dağarcığı kullanarak cinsiyetçilik, kapitalizm ve doğa kirliliğini şiddetle eleştirir. piercy'nin yine bu kaygıları içeren roamnları amerikan toplumunun bir kenara iterek marjinalliğe mahkûm ettiği lezbiyenler, işçi sınıfı kökenli yahudiler, latin amerika ve afrika kökenli göçmenler gibi çeşitli azınlıklardan bireyler üzerinde yoğunlaşır. piercy'nin sefaleti betimleme biçimi genellikle acımasız denecek ölçüde gerçekçidir, ama yine de yapıtlarında siyasal eylemlerle ifade edilen kolektif iradenin gücüne iyimser bir gözle bakar.
  
  kaynak: http://www.imge.com.tr/
  
  türkçeye ayrıntı'dan iki kitabı çevrilmiştir; zamanın kıyısındaki kadın ve küçük değişimler
• (bkz: woman on the edge of time)
• (bkz: feminist bilimkurgu)
  
  bu kadını facebooktan ekledim, kabul etti bi süre önce. her "marge piercy commented on blah blah " dediğinde bi garip oluyorum. woman on the edge of time ın yazarı arkadaş listemde. çok acaip.
• bu aralar siirlerini okuyup gun icinde dusunuyorum. (bkz: ders calismamak icin yapilan anlamli hareketler) askin ve sevginin birbirini sikmadan ozgur birakabilmekle genisleyecegini anlattigi siiri cok guzel. ritmi begeniyorum bicim olarak. biceme geliyorum simdi;
  
  bazen olumune zorlasaniz sinirlari, hatta alinsaniz da digerinin hayatina yuzde yuz mudahil olamamaniza, ask ancak ve ancak bu sekilde ikinize ait olabiliyor. piercy'e gore aski elde tutmaya calismak beyhude, cunku zaten asla tutamayacaksiniz^*. yaninizdakinden emin olacaksiniz diye sevgiyi hunharca pencelemek yerine sevgiye sahip oldugunuzun bilgisi ile yetineceksiniz belki, arada kalistaki tatli ozgurlugun bazen bir tarafa aci vermesine alisin diyor marge nenem. karsiliginda kotulugun olmadigi aski ve kimsenin issiz adam tribine girmesine firsat vermeden unbound bonding'i elde ediyorsunuz. hava burcu erkegiyle iliskisi olanlar icin ask 101.
  
  to have without holding
  
  learning to love differently is hard,
  love with the hands wide open, love
  with the doors banging on their hinges,
  the cupboard unlocked, the wind
  roaring and whimpering in the rooms
  rustling the sheets and snapping the blinds
  that thwack like rubber bands
  in an open palm.
  
  it hurts to love wide open
  stretching the muscles that feel
  as if they are made of wet plaster,
  then of blunt knives, then
  of sharp knives.
  
  it hurts to thwart the reflexes
  of grab, of clutch; to love and let
  go again and again. it pesters to remember
  the lover who is not in the bed,
  to hold back what is owed to the work
  that gutters like a candle in a cave
  without air, to love consciously,
  conscientiously, concretely, constructively.
  
  i can’t do it, you say it’s killing
  me, but you thrive, you glow
  on the street like a neon raspberry,
  you float and sail, a helium balloon
  bright bachelor’s button blue and bobbing
  on the cold and hot winds of our breath,
  as we make and unmake in passionate
  diastole and systole the rhythm
  of our unbound bonding, to have
  and not to hold, to love
  with minimized malice, hunger
  and anger moment by moment balanced.
• in the men's room(s)
  
  when ı was young ı believed in intellectual conversation:
  ı thought the patterns we wove on stale smoke
  floated off to the heaven of ideas.
  to be certified worthy of high masculine discourse
  like a potato on a grater ı would rub on contempt,
  suck snubs, wade proudly through the brown stuff on the floor.
  they were talking of integrity and existential ennui
  while the women ran out for six-packs and had abortions
  in the kitchen and fed the children and were auctioned off.
  
  eventually of course ı learned how their eyes perceived me:
  when ı bore to them cupped in my hands a new poem to nibble,
  when ı brought my aerial maps of sartre or marx,
  they said, she is trying to attract our attention,
  she is offering up her breasts and thighs.
  ı walked on eggs, their tremulous equal:
  they saw a fish peddler hawking in the street.
  
  now ı get coarse when the abstract nouns start flashing.
  ı go out to the kitchen to talk cabbages and habits.
  ı try hard to remember to watch what people do.
  yes, keep your eyes on the hands, let the voice go buzzing.
  economy is the bone, politics is the flesh,
  watch who they beat and who they eat,
  watch who they relieve themselves on, watch who they own.
  the rest is decoration.