masruf

• harcanmış, sarf edilmiş. (bkz: masraf)
• arapça sarf “harcamak”tan masrûf,
  
  1. sarfedilmiş, harcanmış (şey).^*
  örn. --> nakd-i masruf: harcanmış para. sa’y-i masruf: harcanan gayret.
  örn. --> meselâ gönülde gınâ (zenginlik) emeli olunca irâde onun esbâb-ı husûlüne (oluş sebebi) masruf olur. (bkz: ahmed avni konuk)
  
  2. çevrilmiş, yöneltilmiş, döndürülmüş.^*
  örn. --> merak denilen heves-i şedid, maârif ve sanâyie masruf bulunduğu takdirde sâhibine bedreka-i (kılavuz) kemal olagelmiştir. (bkz: muallim nâci)
  
  kaynaklar:
  1- tdk
  2- masruf/lügatim
• "haydarpaşa'dan katara atlamak, erenköyü'ne çıkmak; mevkiften^* epeyce uzakta olan hüseyin nazmi'nin havai^* boyalı, bahçesi demir parmaklıklı zarif köşküne kadar gelmek için geçen zaman bütün zihninin bu meşgalesine masruf oldu; fakat köşkün parmaklık kapısının yanındaki zili çekeceği sırada eli mutat hilafında titredi." halid ziya uşaklıgil - mai ve siyah
  
  (bkz: masraf)