• new york lu yazar susan sontag in, fotografın toplum ve insan hayatindaki rollerine dair denemelerinin yer aldigi harika kitap. fotografa felsefi bir yaklaşım.
  • susan sontag'ın fotoğraf üzerine yazdığı bazı yerlerde fotoğrafla felsefeyi yaklaştırdığı kitabıdır. okunmalı, okutulmalıdır fotoğrafla ilgilenen kişilere.

    kitaptan birkaç alıntı;

    "fotoğraf biriktirmek, dünyayı biriktirmektir"

    "birşeyi fotoğraflamak ona sahip olmaktır"

    "fotoğraf makinesinin gerçekliği yalnızca yorumlamakla kalmayıp ona gerçekten de yakaladığı duygusu yaygınsa da, fotoğraflar bir bakıma dünyanın en az resimler ve çizimler kadar birer yorumudur."

    "fotoğraf, özünde toplumsal bir ayin, korkuya karşı bir savunma ve bir güç aracıdır."
  • fotoğraf çeken ile fotoğrafçı olma arasındaki ince çizgiyi yakalamak isteyenlerin okuması gereken kitaplardan birisi. susan sontag' ı sevebilme sebebi. fotoğraf üzeri felsefe.
    bu kitap insanı fotoğraf sanatçısı yapar falan demiyorum bakın. o mevzu kitap okuyarak olacak iş değil. fotoğrafçı olmakla fotoğraf çeken olmak arasında tercih yapalım yeter şimdilik.
    ilerde birileri biz fotoğraf çekenlere ya da fotoğrafçılara kendisi iyi bir fotoğraf sanatçısı(ydı) derse, o da onların güzelliği olsun.
  • roland barthes'in camera lucida'sıyla beraber okunması elzem olan yapıttır.
  • " son zamanlarda fotoğraf neredeyse seks ve dans kadar yaygın bir eğlence halini aldı - bu da, her kitle sanatı gibi fotoğrafın da birçok kişi tarafından bir sanat olarak icra edilmediğini gösterir. fotoğraf özünde toplumsal bir ayin, korkuya karşı bir savunma ve bir güç aracıdır."

    " dünyanın biraz daha zengin köşelerinde fotoğrafların çoğunun çekilip tüketildiği yörelerde - yaşayan koruma altındaki orta sınıf insanları, dünyanın dehşetlerini başta fotoğraf makinesinden öğrenirler: fotoğraflar keder verebilir, ve verir. ancak fotoğrafın estetikleştirme eğilimi öyle bir şeydir ki, kederi taşıyan ortam onu nötralize etmekle son bulur. fotoğraf makineleri deneyimi minyatürleştirir, tarihi bir gösteriye dönüştürür. fotoğraflar sempati yarattıkları kadar sempatiyi keser, duyguları uzaklaştırırlar. fotoğrafların gerçekçiliği gerçek hakkında hem (uzun vadede) ahlaki olarak analjezik, hem de (uzun ve kısa vadede) duygusal olarak uyarıcı olan bir karışıklık yaratır. böylelikle de gözlerimizi temizler."

    " fotoğraf, geçmişin yüksek kültürünün kirli çamaşırlarını ortaya dökme hevesi (kırık dökük şeylere, hurdalara, acayip şeylere eğilme; hiçbir şeyi dışarıda bırakmadan); sıradanlıkla olan insaflı flörtü; ucuz sanata karşı beslediği sevgi; öncü hırsları ticaretçiliğin ödülleriyle uzlaştırma yeteneği; tepkisel, elitist, züppe, samimiyetsiz, yapay, ve günlük yaşamın geniş hakikatlerinden kopuk diyerek sanatı yalancı köktenci bir biçimde hor görmesi; ve sanatı kültür belgesine dönüştürmesiyle, pop haldeki modernist zevkin en başarılı aracıdır."

    ".............."

    "............."

    (bkz: cancağızım)
  • ".. fotoğraf çekmek esas olarak bir müdahale etmeme edimidir. müdahale eden insan fotoğraf çekemez , fotoğraf çekense müdahale edemez. "

    ...insanların kurşunları bırakıp film kullanmaya başladığı yerlerden biri , silahlı safarinin yerini fotografik safariye bırakmakta olduğu doğu afrika'dır. bu avcıların wincherster 'ları değil , hasselbladları var ; onlar çifteyi nişanlamak için teleskobik nişangahtan bakmak yerine fotoğrafı çerçevelemek için vizörden bakıyorlar.

    ..fotoğraf , eğer fotoğraf makinesinin kaydettiği gibi kabul edersek dünyayı tanıyabiliceğimizi ima eder. oysa bu , dünyayı gördüğü gibi kabul etmeyerek işe başlayan anlayışın tam tersidir.

    bir şeyin nasıl göründüğü temeline dayanan sevgisel ilişkinin tam tersine anlamak o şeyin nasıl işlediği temeline dayanır . işlev görmeyse zaman içinde oluşur , zaman içinde açıklanmalıdır . yalnızca anlatan bir şey bizim anlamamızı sağlayabilir.

    lartique 'nin 1912 'de nice 'de çektiği tüylü şapkalı ve peçeli kadın fotoğrafını diane arbus 'un 5. caddedeki peçeli kadın ny , 1968 fotoğrafıyla karşılaştırın . arbus'un konusunun karakteristik çirkinliği bir yana arbus'un fotoğrafındaki kadını garip kılan şey onun pozundaki yürekli rahatlıktır.eğer lartique 'in kadını dönüp makineye baksaydı herhalde öteki kadar garip görünürdü.
  • http://obisp.blogspot.com/…zerine-susan-sontag.html
  • fotoğrafla kıyıdan köşeden ilgisi olan her bireyin okumasını tavsiye ettiğim kitap,
    çok hoşuma giden bir alıntı: fotoğraf makineleri hem panzehir hem hastalıktır; hem gerçekliği ele geçirmenin, hem de onu eskitmenin bir yoludur.
hesabın var mı? giriş yap