safdil

• bolca keklenen, safsalak insanlar bu sıfat kullanılarak tanımlanabilir.
  bir de arı duru lisan meselesi var. o da başka bir safdillik.
• saftirik'in kibarcasi, belki de kökeni.
• (bkz: saf gönüllü)
• (bkz: naif)
• bir voltaire eseri (bkz: candide)
• (bkz: credulous)
• (bkz: saf), saftirik, saftaron, safderun, sadedil saflık
• önyargısızlık, hoşgörülülük ve açık zihinli olmayı ileri götürüp çocuksu bir naifliğe vardırmış insandır.
  kendi görüşünden şüphe duymak lezizse de karşıdakine eşit şüpheyle yaklaşmak nezaketsizlik falan değildir; adil olmaktır.
  dünyanın bütün safdilleri birleşin ve yukarıda söylediklerimi dikkate alın. sonra çeşitli insan hakkı ihlallerini savunan sapkınlara bile empati besleyip 'ama onların görüşüne de hoşgörü göster canım yaa!' diye aptal aptal gezinmeyin, ağzınız ve kürek arasındaki mesafeyi daraltmayın tatlışlarım benim.
  anladık humanistsiniz, hoşgörülüsünüz, en bir kibar en bir minnoş sizsiniz ama bu kadar tevazu küpüne zarar şekerim.
• kolayca aldatılabilen, temiz yürekli (kimse).
• tanım: voltaire’in cizvit tarikatının fransa’da illegal olarak ilan edilmesinden 3 sene sonra yazdığı iğneleme dolu kitabı.
  
  kitapta kuzey amerika yerlisi genci adeta tabula rasa’nın somut hali olarak göstererek boş bir beyne batı ve hristiyan medeniyetinin aktarılmasını anlatır . medeniyeti öğrenme sürecindeki gencin, medeniyetin ve hristiyanlık geleneklerinin çelişik hallerini öğrenirken yaşadığı şaşkınlıklar ve verdiği tepkiler ana eksendir. xiv. louis fransası’nı, versailles’ın hiyerarşik ve ulaşılamaz, yozlaşmış bürokrasisini, cizvitleri, jansenistleri (bkz: jansenizm), doğmaya başlayan kartezyen dünyayı, hristiyanlığı ve kutsal kitapla ilgisi olmayan adetlerini jansenist bir rahibin hatıralarıdan anlatıyormuş gibi mizahi bir dille hicveder.