salon des refuses

• sene 1863'tur. fransiz galerisi olarak bilinen salon'a sadece 900 kusur sanatci kabul edilmistir (ki bu az bir rakamdir) ve 2800 kadar eser salon disinda birakilmistir. salon'a giremeyenler arasinda, donemin yeni olusumu empresyonizm'in sanatcilarindan pissarro ve manet gibi isimler de vardir.
  
  donemin krali 3. napoleon reddedilen resimleri cok gormek ister. gordugu manzaraya hayran kalan napoleon, dusunur eder;
  
  "ulan simdi bunlari salon'a koysak sanatseverler agzimiza edecek,linc edilecegiz, koymazsak da sanata ayip olacak, en iyisi bunlara ayri bir sergi acalim, ismi de salon des refuses olsun"
  
  der, amma ve lakin pek calismayan beyni serginin ismindeki asagilayici faktoru kacirir. bir iki seneye ne kadar taninacaklarinin bilincinde olmayan manet gibi mazlum sanatcilar da bu fikre atlarlar haliyle.
  
  manet, en begendigim iki resmi olan, le dejeuner sur l herbe'i ve olympia'sini sergiye verir. salona eserleri ile katilan diger sanatcilar ise pissarro, monet ve whistler gibi sahislardir.
  
  salon des refuses, zamaninin sanat anlayisini da hos bir sekilde gozler onune serer, zira salon des refuses'e katilan davetliler resimlerin karsisina gecip ilkokul 3. sinif ogrencileri gibi gulusmusler, guzelim eserlerle tasak gecmislerdir, 5-10 seneye kalmadan da pek guzel got olmuslardir.
• reddedilenler sergisi.
  
  19. yüzyıl fransası. keyif ressamların, ama köy güzel sanatlar akademisinin. akademi her sene le salon de paris’in sergi salonu’nda bir sanat gösterisi düzenliyor ve bu sergide eserleri sergilenen sanatçılar komisyon ücreti alıyor, ödül ve saygınlık kazanıyor. acından ölmek istemeyen ressam akademiyle iyi geçinmek zorunda kısacası.
  
  1863’de jüri, édouard manet’in le déjeuner sur l'herbe, kırda öyle yemeği isimli tablosunu sert bir üslupla reddeder. zira bu tabloda iki çıplak kadın, iki giyinik adamın yanında resmedilmiştir ve bu o dönemin anlayışına göre skandaldır (monet iki sene sonra bu tablonun giyinik versiyonunu yapacaktı.) akademi hızını alamayıp başka ressamların da resimlerini reddeder. bu durum sanatçılar arasında yüksek sesli bir hoşnutsuzluk yaratır haliyle. işte bu reddedilen resimlerin napolyon'un emriyle sergilendiği yerdir salon des refuses. sanatçılar 1867 ve 1872'de bunun tekrarlanması için başvurmuşlar ama kabul görmemişlerdir.
• palais de l'industrie'de^* açılmış "seyirlik".
  
  bir diğer versiyonu için:
  
  (bkz: entartete kunst)
• bu salonda yer alan sanatçılar ilk defa kendi eserlerinin bağlamını kendileri kurgulayarak sanatlarının değerinin biçilme sürecini kendileri şekillendirmiştir.
  
  bunun en büyük getirisi ise modern sanatçıların doğuşunu sağlamış olmasıdır.
• fabrikatör babasının baskıcı kişiliği yüzünden resim okulunu bırakıp hukuk okumaya başlayan ama resim yapmayı asla bırakmayan “modern sanatın babası” paul cézanne’ın yıllarca sergi jürilerinin onayını alamadığı için sergilenmemiş olan tabloları ilk kez ,1863 yılında, bu salonda sergilenmiştir.
  (bkz: reddedilenler salonu)