soğuk süt

• şimdi anladım! (aslında tam olarak 8 eylülde.)
  
  benim soğuk süt sevmem, çocukken anamın bize kaynana ve kaynatasından saklıca uykumuzun arasında soğuk süt içirişindenmiş! o zamanlar uyanmadan bile içebiliyorduk. içine biraz toz şeker atıyordu, biz içerken üstüne kaymağı toplanmış oluyordu. meğer alışmışız. bu gece mesaileri, biz hayvancı ve keçi sürülü bir aile olduğumuz halde, aile reisi dedemin günlük süt rekoltesinin düşmesini sert şekilde önleyerek, sütü hiç kişisel gereksinimlere kullanma izni vermemesi, anamın kendi hayvan ürününü gizliden çocuklarına aktarmasındandı.
  
  ayrıca ben o soğuk sütü sevmediğimi sanıyordum. ne büyük yanılma^**.. soğuk süt sevilmez, sevilirse sıcak süt sevilir zannetmektendi yanılıp kendimi yadırgayışım. olana razı gelmiş ve alışmışım, arkasını bekliyormuşum meğer. yaşantı bana ilk olarak artı veya eksi duygusal elektrikle yüklü gelmemiş, verili biçimde gelmiş ve beklentilerimi ona göre formatlamışım. sonraları sıcak süt zaman zaman içip ne nefret edip ne sevdiğimden, sıcak sütü norm olarak kabul eden zihnim kendi mantık yolunu ve açmazlarını yürümüş, bedenim alttan alta alıştığını isteyip almayı zihnime karşın sürdürmüş.
  
  yalnız, uzmanlar^* ilk altı ay yalnızca baba sütü tavsiye ediyormuş. (atmık? aslan sütü?)
  
  (bkz: soğuk süt içtikten sonra gelen osuruk)
  (bkz: şimdi/@ibisile)
  (bkz: şekerli soğuk süt)
  (bkz: çiğ süt/@ibisile)