sohbet etmek

• arkadaşça konuşmak, yarenlik etmek.
  (bkz: hoşbeş etmek)
• (bkz: sohbet)
• yanında çayla, serin bir mekanda çok iyi giden aktivite.
• bir dostla insana ilaç gibi gelen aktivite. insanın dünyasını bir başkası ile paylaşma kapısıdır sohbet etmek.
• sohbet etmek zor istir..sohbet etmek karsindakine dikkat vermektir, anlattiklari ile bag kurmaktir, onu anladigini hissetirmektir cunku herkesin derdi anlasilmaktir su dunyada..gozunun icine bakip sadece dinlemektir bazen.. bazen sussan da ayni duyguyu paylasabilmektir.. sohbet etmek icini isitmaktir...
• günümüzde pek yapılamayan aktivite. insanlar artık muhabbet etmenin değerini unutmuş. her şeyi sanal yürütüyoruz. gerçi onu bile yapamıyoruz. mesela biriyle internet üzerinden muhabbet ediyorsun. olay ya saçma bir konuya girip bitiyor ya da eğer karşı cinsten biriyle konuşuyorsan, taraflardan birinin bir zaman sonra değişen durumundan dolayı bıkıyorsun. insan gibi muhabbet etmek istiyorum. yeni bilgiler öğrenmek, iç dünyalara yolculuk etmek istiyorum!
• çok severim. sevdiğim birisiyle herhangi bir konu hakkında sohbet etmek dünyadaki en sevdiğim aktivite olabilir. ne yazık ki sevdiğim çoğu insan benden uzakta yaşıyor. yüz yüze sohbet etmeyi birlikte dakikalarca gülmeyi özlediğim o kadar çok insan var ki...
  
  yeni birileriyle tanışmak sevdiğin insanlardaki sevdiğin özellikleri aramak ve olmadığını görmek çok üzüyor be sevgili sözlük. candan sohbet edebildiğim hiç kimse yok sanırım etrafımda.
  
  telefonda saatlerce sohbet etmek, bir kahve eşliğinde kahve bitene kadarki sohbetin yerini tutmuyor be sevgili sözlük...
  
  sevdiğim ama bazı özelliklerinden hoşlanmadığım bir arkadaşım vardı onu bile özlüyorum şimdi.
  
  ahh neden geldim ben bu memlekete...
• doğru kişiyle başladığında, henüz birbirinizi tanımıyor olsanız bile ırmaklar gibi akıyor.
  
  elektrik mi bu ne bilmiyorum. bazen doğru frekanstan birbirini yakalayıp doyulmaz bi sohbete basliyosun. hic tıkanmayan, aylarca, yıllarca tikanmayan sohbetler...
  
  kadınım ben. hemen bi 5 tane hemcinsim olan arkadasimi sayarim boyle kut diye tanışıp sohbete başladığım, ve ne kadar uzun sürerse sursun asla sikilmadigim.
  
  erkeklerle çok sık olmuyor, hatta eski esimle bile sohbet edemezdik pek biz. öyle uzun uzun doyulmaz sohbetler hic hatırlamıyorum 5 yıllık evlilikte...
  
  bi tek adamla dibine vurdum bu keyifli sohbet olayının, onla da körkütük aşk çıktı ortaya. ilk tanıştığımız andan itibaren hem de. tıpkı kızlarla olduğu gibi...
  
  ikimiz de normalde uzun telefon görüşmelerinden hoşlanmayan tipler olmamıza rağmen geçen aksam 48 dakika sürmüş telefonda muhabbet. "yeter artik isim gücüm kaldı la olm" diyip kapattim en sonunda. 248 dakika sürerdi çünkü.
  ilk dışarı cikisimizda bir kahve için buluşup 8,5 saat aralıksız sohbet etmiştik ve gerçekten 8,5 dakika gibi gelmişti...
  
  .
  
  cok keyifli bir sohbet, hayatta gerçekten değerli ve nadir yakalayabilen bisey... insani müthiş mutlu ve tatmin eden bisey... bulduysaniz birakmayin
• iyi olduğum tek konu bu galiba. sohbet etmekten zevk alıyorum, en çok sevgilim veya değer verdiğim biri ile yapmayı çok istiyorum. çok konuşan biri değilim, kendimle de fazla konuşan biri değilim; ama bir konu hakkında fikrimi paylaşmak veya fikir alış verişinde bulunmak her zaman severek yaptığım bir eylemdir.
  
  lakin son bir kaç aydır bu eylemden epey uzaklaştırdım kendimi, sevgilim dışında neredeyse kimseyle iki kelime etmez oldum. bunun sebeplerinden biri elbette içinde olduğum ruh halimden kaynaklanıyor ve bazı şeylere artık eskisi kadar tahammül edemiyorum. hatta sözlük üzerinden sohbet ettiğim bir kaç yazarla dahi sohbet etme eylemini sonlandırdım.
  
  bu saatten sonra eskisi gibi sohbet edeceğim biri veya birileri denk gelirse, emin ben bunun farkında olmayıp ''uf kim uğraşacak şimdi'' üşengeçliği ile karşılarım. öyle anlamsız bir ruh halindeyim ki, sigara içmek dışında yaptığım veya yapacağım her şeyin boş olduğunu düşünüyorum.
• güzel sohbetlerin artık zorlaştığını düşünüyorum. çoğunlukla insanların birbirini dinlemeye ne vakti, ne hali ne de isteği var gibi görünüyor. en güzel sohbetler bile kolayca yarıda kesilebiliyor, taraflardan birinin aklına bir şey geliyor, ama tam da gelmiyor, "aaa neydi o yaaa" diye iki saniye kadar düşündükten sonra telefona sarılıp bakılıyor. güm, bitti muhabbet.
  ben ki zamane gencosuyum, 2010'a kadar akıllı telefonlar bugünkü kadar sarmamışken etrafımızı, arkadaşlarımla çok daha güzel sohbetler ettiğimi düşünüyorum. bir şeyler öğrenirdim konuşulanlardan. vaktimiz varmış demek ki.
  son birkaç yıldır bu anlamda mutsuzum sözlük, bir araya gelen insanlar birbirlerine hayatları hakkındaki son gelişmelere dair bilgi verebiliyor ancak, sonra zaten oradan gidilecek başka bir yer, sonrasında yapılacak başka bir şey olduğundan "neyse işte böyle yani" diyerek konular toparlanıyor ve kapanış.