thanatopsis

• meditation on death...
  william cullen bryant'ı 17 yaşındayken dünya çapında bir ün sahibi yapan şiir. konusu ölümün kaçınılmazlığı ve aslında zannedildiği gibi korkunç olmadığıdır. ölüm bir krallık olarak ele alınmıştır ve "nereye giderseniz gidin bu krallıktan kaçamazsınız" şeklinde bir düşünce verilmek istenmiştir. ayrıca ölümün sınıfları ortadan kaldıran, evrendeki en demokratik güç olduğu da şiirin vermek istediği düşüncelerden biridir.
• to him who, in the love of nature, holds
  communion with her visible forms, she speaks
  a various language: for his gayer hours
  she has a voice of gladness, and a smile
  and eloquence of beauty; and she glides
  into his darker musings, with a mild
  and healing sympathy, that steals away
  their sharpness, ere he is aware. when thoughts
  of the last bitter hour come like a blight
  over thy spirit, and sad images
  of the stern agony, and shroud, and pall,
  and breathless darkness, and the narrow house
  make thee to shudder, and grow sick at heart, --
  go forth under the open sky, and list
  to nature's teachings, while from all around --
  earth and her waters, and the depths of air --
  comes a still voice:-- yet a few days, and thee
  the all-beholding sun shall see no more
  in all his course; nor yet in the cold ground,
  where thy pale form was laid, with many tears,
  nor in the embrace of ocean, shall exist
  thy image. earth, that nourished thee, shall claim
  thy growth, to be resolved to earth again;
  and, lost each human trace, surrendering up
  thine individual being, shalt thou go
  to mix forever with the elements;
  to be a brother to the insensible rock,
  and to the sluggish clod, which the rude swain
  turns with his share, and treads upon.the oak
  shall send his roots abroad, and pierce thy mold.
  yet not to thine eternal resting place
  shalt thou retire alone -- nor couldst thou wish
  couch more magnificent. thou shalt lie down
  with patriarchs of the infant world-with kings,
  the powerful of the earth -- the wise, the good,
  fair forms, and hoary seers of ages past,
  all in one mighty sepulcher. the hills,
  rock-ribbed, and ancient as the sun; the vales
  stretching in pensive quietness between;
  the venerable woods; rivers that move
  in majesty, and the complaining brooks,
  that make the meadows green; and, poured round all
  old ocean's gray and melancholy waste --
  are but the solemn decorations all
  of the great tomb of man! the golden sun,
  the planets, all the infinite host of heaven,
  are shining on the sad abodes of death,
  through the still lapse of ages. all that tread
  the globe are but a handful to the tribes
  that slumber in its bosom. take the wings
  of morning, pierce the barcan wilderness,
  or lose thyself in the continuous woods
  where rolls the oregon and hears no sound
  save his own dashings -- yet the dead are there;
  and millions in those solitudes, since first
  the flight of years began, have laid them down
  in their last sleep-the dead reign there alone!
  so shalt thou rest, and what if thou withdraw
  in silence from the living; and no friend
  take note of thy departure? all that breathe
  will share thy destiny. the gay will laugh
  when thou art gone, the solemn brood of care
  plod on, and each one as before shall chase
  his favorite phantom; yet all these shall leave
  their mirth and their employments, and shall come
  and make their bed with thee. as the long train
  of ages glides away, the sons of men --
  the youth in life's green spring, and he who goes
  in the full strength of years, matron and maid,
  and the sweet babe, and the gray-headed man --
  shall one by one be gathered to thy side,
  by those, who in their turn shall follow them.
  so live that when thy summons comes to join
  the innumerable caravan that moves
  to that mysterious realm, where each shall take
  his chamber in the silent halls of death,
  thou go not, like the quarry slave at night,
  scourged to his dungeon, but, sustained and soothed
  by an unfaltering trust, approach thy grave
  like one who wraps the drapery of his couch
  about him, and lies down to pleasant dreams.
• (bkz: thanatos)
• anatomize ve axiology adında iki şaheser albüme sahip fusion grubu,daha doğrusu buckethead projesi.
• bu grubun yapmış olduğu müziği bir kategoriye oturtmak gerçekten zor. kendileri sitelerinde müziklerini heavy rock chicago style olarak tanımlıyorlar. içinde dans ögeleri, inanılmaz gitar sololar (bkz: buckethead), bir şarkı içinde bulabileceğiniz farklı duygu durumları, konsept albüm olgusu bulunduran bir müzik türü icra ediyorlar. grubun internet sitesi de gayet başarılı. şu ana kadar yayınladıkları üç albüm bulunmakta, thanatopsis (2001), axiology (2003) ve anatomize (2006). axiology albümleri diğer albümlerden bir adım önde. bu albümde bulunan cult of one şarkısı benim için hayatın fon müziği kategorisindedir. ahanda budur
  
  ekşi itiraf : aslında dinlediğim müzikleri paylaşmaktan nefret ederdim. çok kişi tarafından bilinince özel ve güzel olmaktan çıkıyorlar gibi hissediyordum. sadece bana ait olmalarını istemek gibi bir saplantım vardı (aidiyet duygusu) taki ekşi sözlük beni bu hale getirene kadar.
• bu sene yeni album cikardilar: requiem
  cok iyi olmus. cok guzel iyi olmus. taam mi?
• a.b.d.'li gitarist ethan meixsell'in, 2010 tarihli albümü pathos and logos içerisinde yer alan güzel enstrümantal eserlerden biri.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=hjdubmqsp9g
• 19. yüzyıl amerikan şairi william cullen bryant'ın şiiri.
  
  thanatopsis yunan kökenli bir kelime olup "ölüme dair" (a view of death) şeklinde çevrilebilir.
  
  şiirin kendisi okuyucuya ölümden korkmaması gerektiğini söylüyor ve herkesin eninde sonunda öleceğini hatırlatarak okuyucuyu teselli ediyor. şair ise bu şiir aracılığıyla okuyuculara ölümden sonra yalnız olmayacaklarını, bedenleri yok olsa bile doğanın onları bağrına basacağını söylüyor ve okuyucularına ölümün korku veren bir şey olarak görmelerinden ziyade mutluluk dolu bir rüya olarak kabul etmeleri gerektiğini öneriyor.