yanış

• kökeni yanlış olan sözcüktür. sözcüğün n'si genizel n olacak, basit notasyonla sesletimi yan'ış diye söylenişi yazıya aktarılabilir. spekülasyon olarak yanlış ile ilintisi kurulabilir. yanlış/yanış, yani düz, düzgün olandan ayrılan, fark üreten. her fark, her figür (biçim) yanlış olarak göreli değerlendirmeye tabidir. anlamı böylece dokumada/kilimdeki figür, motif, belirli biçim demektir. (aslında belirli biçimdeki şekil diyeceğim, onda da yamukluk var.) tam aynı anlama gelmiyorlar ama örenek ile yanış karşılıklı birbirini çağrıştıran yerel sözcükler. fethiye eldirek için sözce.com bir çeşit kilim örneği diye kaydetmiş.
  
  sanki eskiden dokumaları dümdüz gidiyorlarmış da figürler yanlışlıkla ortaya çıkmış, bu insanoğlunun hoşuna gitmiş. daha da abartırsak, eskiden mağara duvarları dümdüzdü, tertemizdi de, önce çocuklar, sonra çocuk ruhlular mağara duvarlarını resmetmeye başladılar. yanlışlıkla. (bkz: yanlışlama)
  
  yanış/yanlış zemine karşı figürü anlatan bir şeydir sonuçta. zemin doğru, figür/yanış suyu bulandıran, yanlış olandır. yanlış olan daha sonra zemin olur, algısına göre erkenden de olabilir. yanış zemin olunca yeni bir figürün, ahlakın arayışı başlar. devingen ve değişken evren.
  
  (bkz: yanıç)
  (bkz: turunç heybe)
  (bkz: tamga)
  (bkz: süs)
  (bkz: ala/@ibisile)