zehir zıkkım

• ümit yaşar oğuzcanın şiiri
  
  nasıl tanışmıştık bilirsin
  nasıl göz göze gelmiştik ilk defa
  nasıl çarpmıştı yüreklerimiz nasıl
  sırılsıklam aşık olmuştum sana
  şimdi nerdesin, nasılsın kimbilir
  yine güzel misin bıraktığım gibi
  bu yalnızlığı sen de duyuyor musun
  taa içinde
  zehir gibi
  zıkkım gibi
• (bkz: zehir zikkim olsun)
• yiyecek olsam kesin böyle olurdum.
• halk arasında bir tabir. kökeni ise zakkum ağacından (zıkkım ağacı da deniyor) geliyor. ağacın meyvelerinin zehirli bir yapıda olmasından dolayı halk arasında " zekir zıkkım" tabiri kullanılmıştır.
• şiirin tamam şöyle;
  
  nasıl tanışmıştık bilirsin
  nasıl göz göze gelmiştik ilk defa
  nasıl çarpmıştı yüreklerimiz nasıl sırılsıklam âşık olmuştum sana
  
  hatırlar mısın ilk evimizi
  ilk yatağımızı sımsıcak
  iki sandalyemiz bir masamız vardı başka neyimiz olacak
  
  akşamları beni beklerdin pencerede üzerinde mor benekli beyaz elbisen saatler geçmeyi akşam olmayı bilmezdi
  ne kadar beklesen
  
  gelir gelmez ayaklarına bakardım küçük harikulade ayaklarına
  geçmiş gecelerin aydınlığı içinde ayakların beyaz güvercinlere benzerdi
  
  oturur gelecek iyi günlerden bahsederdik
  şiirler okurduk uzun uzun
  karşısında ne mesuttuk değil mi taksitle aldığımız küçük radyonun
  
  hatırladın mı kendi elinle diktiğin kırmızı çiçekli basma perdemizi
  ya o baş başa okuduğumuz romanlar nasıl düşündürür ağlatırdı bizi
  
  kar gibi örtüler pijamam gömleklerim ellerinin değdiği her şey gülerdi aybaşı sinemalar pastaneler
  sen varken yaşamak güzeldi
  
  şimdi nerdesin nasılsın kim bilir
  yine güzel misin bıraktığım gibi
  bu yalnızlığı sen de duyuyor musun ta içinde zehir gibi zıkkım gibi
  
  doremifa, ümit yaşar oğuzcan