hesabın var mı? giriş yap

  • harry potter evreninin en sevilen sihirli eşyalarından biri olmasına rağmen arkasında bıraktığı iki soruyla bilinen harita.

    1) snape gibi deneyimli bir büyücünün bile açmayı başaramadığı haritayı fred ve george weasley nasıl çözdü?
    2) weasley kardeşler nasıl oldu da kardeşlerinin yıllardır yanında peter pettigrew denilen bir adamla dolaştığını fark edemediler?

    ilk soru belki üstü kapalı da olsa cevaplanabilir ama ikinci sorunun net bir cevabı yok. harry potter evreni açısından rowling'in açıkça çuvalladığını kabul etmemiz gerekiyor.

    fred ve george weasley, çapulcu haritasını birinci sınıfta cezaya kaldıklarında filch'in odasından çaldılar ve sonrasında kullanmaya başladılar. bildiğiniz üzere haritanın açılması için "bütün ciddiyetimle yemin ederim ki hayırlı bir şey düşünmüyorum" denilmesi gerekir. kimin aklına eline aldığı kağıt parçasına bu sözleri söylemek gelir?

    2005 röportajında rowling bu konuyu "yemin ederim ki iyi bir şey düşünmüyorum demek tam da fred ve george'luk bir şey değil mi?" diyerek açıklıyor. birisi tam sözcükleri nasıl bulduğunu sorduğunda ise haritanın onlara yardım ettiğini, onların da giderek yaklaştığını ve en nihayetinde başardıklarını söylüyor.

    bu, bir noktaya kadar kabul edilebilir bir açıklama. harita, snape'in eline geçtiğinde onunla alay etmişti. haylaz öğrenciyle öğretmeni fark edebilecek şekilde tasarlandıysa kendini fred ve george'a açmış olabilir.

    peki, peter pettigrew? fred ve george nasıl oldu da fark edemediler? bakın şu olabilir: muhtemelen onlar okula başladıklarında ve haritayı ele geçirdiklerinde bu sirius black/peter pettigrew hikayesi çoktan geride kalmıştı. adamın kim olduğunu ya da tüm büyücü dünyası tarafından ölü sanıldığını bilmeyebilirler. burada hikayeyi imkansız kılan şey pettigrew'ün fred ve george'un kardeşleriyle takılması. yoksa harita okuldaki herkesi gösteriyor. eğer pettigrew haritanın ravenclaw ya da başka bir bölümünde adı geçen biri olsaydı muhtemelen tanımadıkları bir öğrenci olduğunu düşünüp hiç umursamayacaklardı bile. sonuçta okuldaki her öğrenciyi tanımak zorunda değiller.

    pettigrew meselesini bu kadar karmaşık hale getiren onun önce percy'nin, sonra ron'un faresi olması. ikizler okula başladıklarında percy üçüncü sınıftaydı ve yanında scabbers vardı. percy beşinci sınıfa geçince fareyi ron'a verdi. böyle bir haritayı buldukları andan itibaren her şeyi karıştıracaklarına emin olduğumuz ikizlerin percy'nin yanındaki peter isimli kişiyi hiç fark etmemelerine ya da merak etmemelerine inanmamızı mı bekliyor rowling? üstelik ikizler percy'nin peşinden gitmeyi ve ona şaka yapmayı seviyorlardı. şunu da unutmamak gerekir: pettigrew muhtemelen vaktinin çoğunu griffindor kulesi'nde geçiriyordu. büyük olsalıkla kuledeki herkesi tanıyan ikizler arada sırada haritaya girip çıkan "peter" isimli birini nasıl fark etmediler?

    sonrasında fare ron'a geçti ve işler daha da karıştı çünkü ron geceleri faresiyle uyuyordu. her türlü yaramazlığı yapan ikizler gece haritayı açtıklarında ron'un peter isimli biriyle uyuduğunu nasıl fark etmediler? burada esas ortalığı karıştıran percy ve ron'un diğer binalarda okuyan rastgele öğrenciler olmak yerine ikizlerin kardeşleri olmaları. algıda seçicilik denen bir şey var. fred ve george haritayı beşinci sınıfa geldiklerinde harry'ye verdiler. o beş yıl boyunca kardeşlerinin yanındaki peter'ı nasıl hiç fark edememiş ve merak etmemiş olabilirler?

    bu noktada fanlar şöyle bir tez sunuyorlar: "harita sadece insanları gösteriyor. hayvanları, animagusları ya da sihirli yaratıkları göstermiyor."

    azkaban tutsağı'nın onuncu bölümünde harry daha haritayı eline alır almaz mrs norris ve peeves'ı görüyor. sonrasında on yedinci bölümde ise bizzat lupin hem pettigrew'ü hem de sirius'u animagus formlarında görüyor. bunlar filmde değil, kitapta olan bölümler. bu iddia her şekilde çürüyor.

    bir diğer iddia "haritanın kurucularının sadece birbirleri tarafından görüldüğü ve diğer kullanıcıların onları göremediği" yönünde. bu iddia kazanabilir ve bütün bu çuvallamayı çözebilirdi eğer snape haritayı görmeseydi. snape, azkaban tutsağı'nın on sekizinci bölümünde bağıran baraka'ya lupin'in odasında açık bulduğu haritayı alarak gidiyor ve o harita üç çapulcu üyesi var: patiayak, aylak ve kılkuyruk. zamanında haritaya bu tür bir sınırlama getirilseydi -snape'in çapulcuların baş düşmanı olduğu gerçeği düşünülürse- onları görmesi engellenen ilk kişi snape olurdu. bu teori de battı. (bu arada filmde harry'nin pettigrew'ü gördüğü sahne kitapta yok.)

    başka bir teori: "harita tek bir sayfadan oluşmuyor, kat kat sayfaları var. fred ve george griffindor kulesi'nde kimseden korunmak zorunda olmadıkları için haritanın o kısmını açmadılar, sadece kullanacakları kısmı açtılar."

    ikizlerden beklenecek olan şey haritayı ele geçirdiklerinde her tarafını didik didik imcemeleri. sonraki yıllarda haritanın griffindor bölümüne bakma ihtiyacı duymayabilirler ama sonuçta bu haritanın tek özelliği gizli geçitleri göstermesi değil, kimin nerede olduğunu göstermesi. ayrıca haritanın hangi kısmının griffindor kulesi olduğunu anlamaları için bile incelemeleri gerekir ve pettigrew, ikizler birinci sınıftayken percy'nin faresi olarak okuldaydı. ek olarak, percy ve ron da hogwarts'ta geçirdikleri vaktin tamamını kulede geçirmediler, hiç mi denk gelmedi? hele ki ron'un faresini cebinde taşımak gibi tuhaf bir huyu varken nasıl sürekli kaçırabildiler?

    bazı fanlar tesadüf iddiasıyla geliyor: "fred ve george haritayı her kullandığında peter tesadüf eseri bahçede ya da okulun başka yerindeydi. ron ve percy'nin yanında olmadığı için ikizlerin dikkatini çekmedi."

    üçüncü kitapta haritayı eline alır almaz hedefi gören lupin ve snape örnekleri varken (hem de ilk bakışta), haritayı beş yıl kullanan ikizlerin bu süre boyunca hiç denk gelmediklerine mi inanalım? beş yıl!

    son olarak fanlar artık şunu ileri sürüyor: "fred ve george, pettigrew'ü gördüler, hatta peşine de düştüler ama yerine hiç kimseyi göremeyince haritada bir bozukluk olduğunu düşünüp pes ettiler."

    diğer herkes ve her şey konusunda doğruyu gösteren harita neden böyle bir hata yapsın? ayrıca azkaban tutsağı'nda peter pettigrew ismi gündemdeydi ve kim olduğunu artık biliyorlardı. ilk dört yıl bu isim ilgilerini çekmemişse bile artık o yıl kesinlikle ilgi duyacaklardı. "bu öldüğü söylenen adamın ismini biz haritada görmemiş miydik?" diyeceklerdi. kimseye söylemeseler bile kendileri hemen haritaya koşup yıllarca bozuk olduğunu sandıkları o ismin peşine düşerler ve muhtemelen harry'ye bahsedelerlerdi.

    çapulcu haritası seri boyunca harry'nin çok işine yaradı ve onu birçok kez beladan kurtardı ama rowling, harry'yi beladan kurtarırken kendisini bu hatadan kurtaramadı.

  • düalist bakış açısı, yani zihin fiziki dünyaya ait olmadığı kanısı en başta oldukça soyut bir fikir gibi gözükse de kendi içinde mantıklı olduğu noktalar vardır.

    materyalist bakış açısında zihin var oluşu maddenin kimyasal, fiziksel reaksiyonları ile açıklanabilir. yani örneğin bir bilgi öğrendiğinizde beyninizde bir kimyasal reaksiyon oluşur, o bilgiyi başka bir zaman hatırladığınızda farklı bir "maddesel etkileşim" olur vs. vs.
    peki bu mantık ile bakıldığında benim bakış açıma göre bazı sorunlar var;
    1) eğer maddesel bir reaksiyon ile bilgi öğreniliyor, hatırlanıyorsa (tıpkı bilgisayarın 0'lar ve 1'leri sıralayarak bilgileri oluşturması ve saklaması gibi) bir bilginin unutulması veya hatırlanmakta zorlanılması nasıl işlem? veya bilgi miktarı büyük olan bir şeyin hatırlanması daha mı uzun sürüyor? yoksa geçmişte kalan bir şeyin mi?
    2) eğer maddesel olarak bir öğrenme-saklama-hatırlama işlemi var ise, bunun bir üst limiti olması gerekmiyor mu? yani insan zihninin "öğrenebileceği" bilgi miktarının bir üst limiti olmalı. sonuçta zihni oluşturan madde miktarının artışı veya azalışı (önemli miktarlarda, yoksa elbette canlı bir organizmada değişim oluyordur.) olmadığına göre maksimum bellek kapasitemiz olmalı.

    bunlar kendi aşırı amatör görüşlerim olup, belleğe aldığım yeni bilgiler ve farklı bakış açıları ile kendilerini güncelleyebilirler.

  • turkiye'den yunan adalarindan birine gelen kacak motordan inerken sirilsiklam olan bir aileyi calistigimiz odaya aldilar dun. birisi yasli bir anne, uc genc kadin, iki cocuk, ve bir genc adam, sonradan anlattilar, o da evin tek oglu, cocuklar buyuk ablasinin. adam uyusturucu bagimlisi oldugu icin bosanmislar.

    coculklar 5 ve 6 yaslarinda, bir kiz bir oglan, tir tir titriyorlar. hepsine ic camasirina kadar giysi bulmamiz gerekiyor. cocuklar coraplarini ayakkabilarimi cikariyorlar, cocuklara giysi ve ayakkabi hemen buluyoruz, sorun kadinlarda ozellikle yasli annede. elbise gonderenlerin arasinda onlarin giyinme stilini dusunen olmamis. yasli kadina pembe pelus bir palto buluyoruz. evet cirkin ama en azindan biraz uzun ve bol. onlari giydirmemiz cok uzun suruyor, ama sonunda eski islak elbiserini odanin artasina birakip gidiyorlar.

    ama daha sonra teker teker gelip eski islak elbiseri geri istiyorlar, elbiselerin birinin cebinde kalan bir seye ihtiyaclari var ve onu bulmalari gerekiyor. bizler bu arada nijerjali bir gurup kadin ve erkegi giydirmege calisiyoruz, oda kucuk, gelen gurup buyuk, erkeklerin ayaklarina ayakkabi bulamiyoruz, elimizdeki erkek ceketleri de onlara gore kucuk. afganistanli kadinlar aglamakli, kocaman nijerjalilarin arasindan suzuluyor, odanin arkasindaki elbiselini biraktiklari bolgeye girmeye calisiyorlar. fransiz gonullu franchie onlara kiziyor, onlari bagirarak disariya cikariyor. boyunlarini bukup geri gidiyorlar, ama bir muddet sonra gene geliyorlar. dillerini bildigim icin olmali benimle konusmak istiyorlar. yok, bulamiyoruz eski elbiselerinizi, atmis olmalilar burada degil, diyorum ama, sesim tiz mi cikiyor yoksa? kadinin yuzundeki ifade icime kaziniyor, ama yapacak birsey yok, odada bir suru islak nijeryali var, onlara kuru elbise bulmak lazim.

    herkes giydirilip gittikten sonra gene stoklama isimize donuyoruz, gelen kutulari acmak ve elbiseleri kadin, erkek, cocuk ve beden olarak ayirmak bizim isimiz. kutulardan birinden islak bir naylon torba cikiyor. ufacik. ıcinde birkac madeni para, yesil plastik bir tespih, siilerin namaz kilarken alinlarini dayadigi, kerbaladan geldigine inanilan kirmizimsi toprakla yapilan ufak, kenari kirik bir namaz tasi (muhur). arkadasim bu ne diyor. hemen anliyorum, o kadinlarin aradiklari bu olsa gerek diyorum. kadin herhalde giyinirken sonra alirim diye onu oraya koydu, veya baska birisi islak elbiseleri toplarken onu oraya dusurdu. aile hala disarda bekliyor, endiseli. islak plastik torbayi kapiyorum onlara gosteriyorum. bu mu kaybettiginiz? diyorum. baslarini salliyorlar, gozleri doluyor, bana sariliyorlar, sanki onlara amerika vizesi vermisim gibi mutlular. ama anliyorum, yaban ellerinde bir daha kimbilir ne zaman ellerine gececek namaz tasi ve tesbih onlari birakip gittikleri topraklara baglayan seylerin su anda en onemlisi. ve o kucucuk torbanin ne oldugunu bildigimiz, onlari anladigimiz, ve hatirladigimiz icin minnetarlar.

    bazen birilerinin seni dinlemis olmasi hayattaki en onemli sey olabiliyor.

    debe'ye girdigimi sayesinde ogrendigim yardim kampanyasina cagri.
    (bkz: güvendik ilk-orta okulu yardım kampanyası)

  • bel fıtığından ameliyat olmuş ,üç ay rapor verdiklerinden evde yatıyordum. eşim, akşam işten dönerken mukavva bir kutu getirip açtığında , daha bir haftalık yavru kedi, avucuma oturdu. adını kaşmir koyduk.
    o tarihten bu yana 20 yıl kadar geçti. birlikte yaşlandık. çok şey gördü . 1999 depreminde ataköy semtinde korkudan üç gün gizlendi. 6 aylıkken yatağımıza işedi. kastrasyon yaptırdık. siyam kedileri yün yemeği severlermiş. 2002 yılında yün iplik yuttu,veteriner zor kurtardı.
    evimizin bu küçük bireyi ,doğası gereği biraz vahşi ve huysuzdu. “ kırık kuyruk” denilen bir kısa kuyruğu vardı. bu yüzden görenler biraz şaşırıyordu. yabancı biri ile bağırarak konuşursak o da bizimle birlikte muhatabımıza bağırarak miyavlardı. nankör değil sadıktı.
    son bir yıldır ,diş taşı yüzünden zor günler geçirdi. taşları temizlemek için narkoz verilmesi gerekiyormuş, uyanamaz dendi-biz de öyle düşündük- taşlar temizlenemedi. kuru mamadan konserve mamaya geçildi. yaşlanma nedeniyle kemikler gücünü kaybetti,kaslar eridi. atlamayı bırakın zor yürür hale geldi. inatla çişini kumuna yaptı. temizliğine özen gösterdi.

    son üç gün yemedi,içmedi. enjektörle verilen sıvıyı bile tükürdü. sonra dünyayı terketti.

    50 yıl sigara içip bıraktığımda ne haldeysem, şimdi de aynı haldeyim. 20 yıl ,dile kolay…

    tanım : dün ölen kedimizin adı.

  • bu hayvanatlar yüzünden flash bellekleri açılı açılı takiyoruz, sonra datanin yarisi asagi akiyor.

  • ben açıyodum bu numaraları ve karşımdaki kadın erkek demeden yürüyodum. çok tatlısın çok kaslısın falan filan derken baya baya blacklist e alınıyorsunuz. birinde ofisin nerde, çiçek göndercem kısmına kadar gelebilmiştim.