hesabın var mı? giriş yap

  • kalitesiz türk komedi filmlerinin fragmanlarını izlemeye bayılırım. bazılarını yıllar sonra bile dönüp dönüp tekrar izlerim... almanların schadenfreude dediği, bizim tamamen aynı anlamda olmasa da benzer biçimde "başkası adına utanmak" olarak özetlediğimiz, özetle başkasının talihsizliğinden haz duyma durumunu inanılmaz kuvvetli bir şekilde yaşarım çünkü. hepimiz biliriz ki kalitesizliğin de bir çekiciliği vardır; oturup filmi baştan sona izlemeyi asla düşünmezsiniz ama o üç dakikalık fragmanda duyduğunuz tiksinti size gerçekten keyif verir, özel bir his uyandırır.

    bu filmin (?) fragmanında ben bunu bile hissedemedim. boş boş ekrana baktım. ne utandım, ne güldüm. hiçbir şey yok çünkü... sihirbazlık okulunda bir türk'ten tutun da deliha'ya kadar vizyona girmiş hemen tüm rezil türk komedi (!) filminin fragmanını izlemişimdir. bu kadar kötüsünü diyemiyorum, bu kadar "boş"unu hiçbir zaman izlemedim. yani öyle bir seviye ki laz kit, film olarak bile algılayamadım. cidden cep telefonu kamerasıyla, canları sıkılınca öyle birbirinden alâkasız sahneler çekmişler herhalde... "bu bir film ve çok çok kötü bir film!" dedirtmiyor.

    edit: schadenfraude diye yanlis yazmisiz, uyari icin matchgrip'e tesekkurler.

  • sık sık yaptığım eylem. aha lan bunun fiyatı iyiymiş deyip, yeni sekmede falan açıp, uzun süre açık bırakıyorum sekmeyi ama sonra kapatıyorum. arada bir şımarıp pahalı arabalara da bakıyorum. öyle işte.

    ekleme: araba aldım, hala bakıyorum.

  • + beyler bulaşık sırası kimdeydi??
    - oldukça anlamsız bir soru...
    + lan çöpü de dökmemişsiniz??!
    - çöpün özü aslında biziz...
    + yapacağınız işi sikiim ben gidiyom!!12

  • atıp tutmanın haddi hududu yok memlekette.kanun çıkmış diyor adam yahu. ne kanunu hemşerim. avukatın üstü aranır diye bir kanun falan çıkmadı. avukatın üstü aranmaz diye bir kanun varken reis aranacak dedi olay bu. ha sen reisin her dediğini kanun biliyorsan o da senin problemin

  • (bkz: nuri leflef kundura cilası)

    pazar öğleden sonraları ayakkabıları, serili gazetelerin üzerinde boyarken o tanıdık koku yayılırdı eve. fırçayı sallarken keyifli keyifli ıslık da çalardı bazen. boya sandığıyla sokaklarda gezdiği çocukluk yıllarını, öğle sıcağında bir ağacın altında içtiği gazozun tadını hatırlatıyordu belki de. yeni yeni anlayabiliyorum canım babam; biz büyüdük, sen gittin. mekanın cennet olsun.

    edit: mesajlarıyla yüreğimize dokunan tüm dostlara selamlar...

  • birisi sanatçı değil yazmış.

    ortaokulda piyanist şantörlüğe başlamış gece kulüplerinde, istanbul üniversitesi devlet konservatuvarı türk müziği bölümünü bitirmiş. her türlü enstrümana hakim, profesyonel bir şekilde piyano, gitar, klarnet çalabiliyor. söz yazarı, bülent ersoy, ferdi özbeğen, müslüm gürses ve emrah gibi geniş bir ses aralığında daha birçok sanatçının sesini muazzam bir şekilde taklit edip şarkı söyleyebildiği gibi kendi sesiyle de başarılı bir şekilde birçok şarkı seslendirmiş. italyanca opera söyleyebiliyor. tiyatro ve senaryo yazarı. aynı zamanda tek kişilik gösterilerden tutun da tiyatro, dizi ve birçok sinema filmi oyunculuğu yapmış. yönetmenlik yapıyor.

    ama bizim sivilceli ergen ekşici dedi ki sanatçı değil. ama döve döve sorucan böylelerine. he yarrağım he anlat bakalım sanatçı nasıl oluyor.