hesabın var mı? giriş yap

  • "yeni bilgiler öğrenmek yerine neden bebek şeyleriyle oynayalım ki?"

    dont worry çucuğum, 6 ay sonra yaşadığın ülkenin başbakanından daha iyi okuyup yazabilen biri olacaksın. (başbakan binali vasıfsızı)

  • eylül-ekim gibi televizyonun bozulması. meğer okul açılınca çaktırmadan anten kablosunu çekermiş babam. biz izlersek ders çalışmayız diye. saf gibi inanırdık. biz yokken takıp izlermiş kafasına göre. yıllar sonra itiraf etti. ilk başta kızmıştım ama düşündüm de aslında büyük fedakarlıkmış. işçi adamın eve gelince tek lüksü televizyon izlemek o vakitler, bundan fedakarlık etmiş. alkışlar babam gelsin o vakit..

  • cem yılmazlı doritos alaturka reklamlarının döndüğü zamanlar.

    dilime de; senin bir cipsten beklentin nedir lafı dolanmış.

    bakkala cips ve kola almaya çıktım hazır alaturka almışım, cipsi elime alıp tezgaha hafiften fırlattım;

    burhan abi senin bir cipsten beklentin nedir?
    - bir milyon yediyüz elli.

  • sonradan edinilebilen bir yetenektir. kendimde denediğim ve başarıya ulaşan bir kaç yöntem:

    voleybol oynadığım dönemde sol elimle de smaç vurup karizmanın doruklarına çıkmak için uzun uğraşlarım sonucu yarı başarmışlığım vardır. antremanlarda duvara smaç vurma hareketinde bir sağ- bir sol diye başlayıp (böylece solun yamulttuğu topu sağ ile düzeltip tekrar vurabiliyorsunuz) sonradan sadece sola geçerek kendimce bir sistem oluşturmuştum. manşet alırken de sol avucu sağ avucun üzerine oturtarak denedim bir süre.

    derslerde not tutarken uykum geldiğinde, uykumu açmak için sol elle not tutmaya başlarım. 2. kelimeyi yazmaya geçtiğinizde cin gibi oluyorsunuz. hem yazını gelişiyor hem dersi dinlemiş oluyorsunuz. (bkz: mutual ilişki)

    dişleri fırçalarken fırçayı sol elle tutup, suyu sol avuçtan içmek de bir yöntemdir. ilk zamanlar biraz uzun sürüyor ve dişlerinizi tam temizleyememiş hissine kapılıyorsunuz. 1 haftanın sonunda hissedilir derecede gelişiyor fırçalama hızı. ilk başladığımda fırçayı ileri geri hareket ettirmeyi unutup kafamı hareket ettirmişliğim bile var.

    vida sıkarken de sol eli kullanmak kol kasını çalıştırmak ve bilek koordinasyonunu yapmak açısından yararlı.

    yeni hedefim de çocuk boyama kitapları alıp sol elle çizginin dışına taşırmadan boyama yapmaya çalışmak olacak. sonuçları buradan paylaşırım.

  • istanbulun bir yakasından bir yakasına geçilmesi son derece önem teşkil eden bir durum vardır. karşıya iskele son vapuruyla gidilicek ve karşıdaki tren'e binilip memlekete gidilicektir. kazara kacırırsak vapur'u aynı zamanda treni, istanbul bankları beni beklemektedir uyumak için. koşu başlamıştır, son 400 e girilince hız artmıştır.. uzaktan vapur görülmüştür, hafif ayrıktır. yeni kalkmıştır denilip hız yükseltilir, iskeleden içeri girilir, bileti mileti sittir edip turnikenin üzerinden atlanılır herkesin şaşkın bakışlarının altında. kapı acılır koşulur koşulurrrr ve karsıda yarım metre ayrılmış yeni kalkmış vapura carl lewis misali uzun atlama yapılır ve haliyle yere yapışılır yüzünde mutlu ve son dakika golu atıp sakatlanan gururlu futbolcu gülümsemesi vardır. lakin herkes size gülmektedir, onlara derdinizi anlatırsınız ama gülme daha da artar ve beni yıkan, şebek yapan o cümle gelir

    yolcunun biri : biz daha henüz iskeleye yeni yaklaşıyorduk.!!

  • bir insanın siki nasıl bir çocuğa kalkabiliyor, ben anlayamıyorum.

    anneannem öksüz kalmış, halası yanına almış, insan eti ağır derler, küçücük kız ona da ağır gelmiş olacak ki 12 yaşındayken dedeme vermişler. daha adet görmüyormuş anneannem. 13 yaşında teyzeme hamile kalmış, 15 yaşında annemi doğurmuş.

    çok fakirlermiş, kızlarına bezden çöpten bebek dikermiş ama önce kendisi oynarmış, hevesini aldıktan sonra bebekleri kızlarına veriyormuş ama yine de birlikte oyun oynuyorlarmış. dama yatıp geçen bulutları seyredip bir şeylere benzetirlermiş, çocuk anne ve çocukları.

    anneannem ölene kadar çizgi film seyretti, gizli gizli kendine oyuncak ve bebek alırdı.
    nur içinde yatsın, kaderini kabullenmekten başka çaresi yoktu.

    dedeme küfretmek isterdim ama iyi bir adamdı; üç çocuğunu da yokluk içinde okuttu, meslek sahibi yaptı ve anneannemi ve çocuklarını da çok sevdi. o da kimsesizmiş, ortada kalmış, köyün delisi gibi bir şeymiş (vizontele'deki deli emin gibi) . sonradan biraz aklı yerine geldi gibi. ya da biz ona çektiğimiz için dedem bize normal geliyordu.
    nereden nereye yine.

  • çikolata sever misin?

    edit: sorular editlenebiliyormuş. şimdi ben çikolatayı değiştirip "başka bir şey" yazsam, alttaki çok cevabı aynı yerinde dursa, bunun vebali kime kalır ey sözlük yönetimi?