hesabın var mı? giriş yap

  • toplanin anlatiyorum. bir urunu satarken, aslinda satilan sey urun degildir. alicinin gozundeki degeridir. bu konuda daha detayli bilgi edinmek isteyenler icin (bkz: perceived value)

    bunun disinda bir urunun iki tip ozelligi vardir. biri, rakiplerinde de olan, kendisinden standart olarak beklenen seylerdir. (bkz: points of parity) sadece bunlari ihtiva eden urunleri temel urun kabul edebiliriz (bkz: basic product). gerci temel urun direkt anlam olarak dumduz ihtiyaci karsilayan urun demektir. atiyorum bir otel odasinda yatak bulunmasi gibi. neyse, ancak bazi urunlerin kendilerini rakiplerinden ayiran bazi ozellikleri vardir (bkz: points of difference) bu farklilik yaratan noktalardan elde edilen degeri aramiyorsaniz, sizin icin bu farkliliklari sunan urunu almak anlamsiz olacaktir. cunku bu ek ozellikler sizin gozunuzde urunun degerini yukseltmez ve bu urunler yuksek ihtimalle daha pahalidir. dolayisi ile "niye daha fazla odeyeyim yeaaa?" dersiniz.

    ornegin ben de cop torbasinin en ucuzunu almiyorum. cunku kovadan cikarirken yirtiliyor, vs. orta karar bir urun kullaniyorum. bu bana kolaylik sagliyor. benim icin bu bir deger ve urunu ucuz olanlardan farkli kilan bir ozellik. gerci bu kalite catisi altinda da degerlendirilebilir de. neyse, ben o ekstra parayi buna oduyorum. cop torbasinin birincil fonksiyonuna, yani coplerin icine koyuldugu bir torba olmasina degil.

    dolayisi ile buraya yazilan hersey kisisel gorus olacaktir. sizin kisisel tercihleriniz, bir urunden ne beklediginiz ve o urunun daha iyisine/niteliklisine (bu illa elle tutulur bir ozellik olmak zorunda degildir bu arada. prestij, kendisini ait hissettigi gruba dahil olma vb. ihtiyaclari da bir insanin satin alma kararlarina etki edebilir, bazi urunler bunlari sunabilir) ne kadar fazla odemeye hazir oldugunuzla birebir iliskili yorumlar yapacaksiniz. sadece bazi urunlerde daha yogun bir fikir birligi olacaktir. cogunda her kafadan bir ses cikmasi muhtemel.

  • bugün benim için özel bir gün.

    üniversite yıllarından tanıdığım biri ile çok uzaklardan görüşme fırsatım oldu. çocuk 20'li yaşlarının başlarında.

    "cf" oldum, "cf'yim" tarzı bir şey dedi. dikkat bile etmedim. sonra baktım google'dan, cystic fiberosis(sp) diye bir şeymiş.

    "akciğer nakli yaptılar bana" dedi. "geçen sene tam bugün saat 15:xx'te".

    bir an şaşırdım, fotoğraflarını gördüm. çocuğun göğsünün altından boydan boya kesmişler. ameliyattan ~bir hafta sonra hastanede her tarafına borular bağlı iken çekilmiş fotoğrafları vardı. gülüyordu.

    sormadım bile neden "bir yılı kutluyorsun" diye. dinledim sadece. ve sonra baktım google'a...

    akciğer nakillerinden sonra 1 sene yaşama oranı %80, 5 sene yaşama oranı ise %25'lerde imiş.

    çocuk nasıl derseniz, içi içine sığmıyor. nasıl tutunuyor hayata, nasıl değer veriyor her geçen saniyesine. ilk işini de kapmış, nasıl mutlu....allah değil 30'unu, 90'ını, 100'ünü göstersin diye dua ettim...

    ve düşündüm, ulan iki gün öncesine kadar ufak ufak sorunlar yüzünden kendimi dünyalar şanssızı ilan eden ben değil miydim?

    şehir fırsatını kaçırdı diye bütün gün ağlayan iş arkadaşım değil miydi?

    şu an sol frame'de dikkat çeken başlıklardan biri sevgiliden ayrıldıktan sonraki ilk gece değil mi?

    bazı şeyler beynimin içimde dolanıp durdu. hayatı sorguladım, hepimizin elinde olan ve dönüp bakmaya bile tenezzül etmediğimiz rutin "şanslar", "fırsatlar" o çocukta olsaydı neler yapardı diye sordum kendime.

    utandım.

    siz siz olun, kıymetini bilin sahip olduklarınızın. aşk acısıymış, şuymuş buymuş...değmez. insan böyle anlarda anlıyor işte.

    ders dolu bir gün geçirdim.

  • yukarıda parça parça yazılmış. ben birleştireyim.

    soğuk sıkım tanım olarak tek bahçeden, erken hasat zeytinin yere düşmeden, beklemeden toplanarak taş değirmende çekirdekleri ile birlikte öğütülerek daha sonra hasır çuvallarda ezildiği bir yöntemdir. bu yöntem kullanılırken verilen su 27 dereceyi geçmez. geçerse soğuk sıkım olmaz. bu yöntemle üretilen yağ hasırların arasından sızdığı içi sızma zeytin yağı olarak da adlandırılır.

    bu yöntem fabrika üretimine uygun değildir. zira soğuk sıkım ilk mahsüldür ve bu kadar mahsülü toplayıp bundan endüstriyel olarak yağ üretecek bir yöntem yoktur. soğuk sıkım ancak geleneksel ve küçük çaplı üreticilerin gerçekleştirebileceği bir yöntemdir. şöyle ki: soğuk sıkım bir mahsülün başka mahsül ile karışmadan üretildiği, hemen sıkıldığı bir yöntemdir. dolayısıyla birçok mahsülün karıştığı, bekletildiği ve seri olarak üretildiği bir sistem soğuk sıkım değildir. ürünün nefaseti değişmektedir.

    bir diğer unsur ise ısıdır. 27 derece üstü ısıtılarak üretimi yapılan zeytin yağları antioksidan özelliğini yitirir ve aslında zeytinyağı olmaktan çıkar. soğuk sıkım zeytinden daha az yağ almak anlamına gelmektedir. ısı yükseldikçe mahsülden alınan yağın oranı artar. kalitesi düşer. soğuk sıkım ilk mahsülden sıkma ile yağ çıkarmak olduğu için, bir fabrikanın soğuk sıkım yapabilmesi için binlerce bölgeden tek tek ilk mahsülü alması, bunu da geleneksel yöntemlerle soğuk olarak sıkması gerekmektedir. bu maliyet açısından mümkün değildir. dolayısıyla sızma zeytinyağı endüstriyel bir ürün değildir. üretimi buna müsade etmez.

    zeytinyağı aslında bir meyve suyudur. taze sıkılmış portakal suyunu market raflarında görebilir misiniz? göremezsiniz! işte market raflarında gördüğünüz sızma natürel 0.5 asitli zeytinyağları da aslen soğuk sıkım natürel sızma zeytinyağı değildir. karışık mahsülden elde edilen, fabrikada 200+ derecelerde ısıtılarak hacmi arttırılmış ve asidi düşürülmüş yağlardır. zeytinyağının faydalı özelliklerini taşımazlar.

    ne yapmalı?

    küçük, yerel, bildik ve geleneksel yöntemler kullanarak üretim yapan üreticiden almalı. bunu yaparken de hijyen koşulları iyi araştırılmalı. plastik, açık bidonlardan uzak durulmalı, yol kenarı, güneş altı satıcılarından uzak durulmalı. mümkünse kapalı tenekelenmiş temiz ürünler tercih edilmeli.

    ayrıca (bkz: #71440011)

    not: ayvalık. hamdibey - çınarlıcami - yenihamamyanıspor.

  • program suresi bekledigimizden cok daha kisa tutuldu (ya ali nesin surpriz oldu ya da israil askeri fotograflari beklenenden uzun surdu). o yuzden soylemek istedigim, soylemeyi planladigim bir yigin sey kaldi (google sansuru de dahil olmak uzere).

    3 konuk oldugumuzdan da bu kafamdaki sure planiyla ortusmedi. canli yayinda araya girme ve soz kesme mesrebine alismadigimdan da cok az sey soylemis oldum neticede.

    allahtan diger iki konuk tuna ve kaan'di da benim eksik kaldigim yerlerde tamamlayici olabildiler. diger konuklar alakasiz insanlar da olabilirdi.

    "hukuki moderasyon var, her sey yazilamiyor burada" benim ilk one cikarmak istedigim bir bakis acisi degildi. her site ofisinde bir hukuk burosu istihdam etme luksune sahip olamaz. elestiriye odaklanma sebebim bu oldu. elestiriye acik ve yasal duzenlemeleri duzgun bir toplumda moderasyona da ihtiyac yoktur.

    benzer firsatlar cikarsa bunu daha net ifade edebilecegim insallah yarabbi.

  • bencilliği ile kendinden nefret ettirendir.
    çocuk bu ya hu, çocuk. okulu ayrı, beslenmesi ayrı, sağlık giderleri kılık kıyafeti ayrı... bir çocuğa ortalama bir hayat sunamadıktan sonra onu doğurmanın, büyütmenin ne anlamı var? 30 yaşıma gelmek üzereyim, kızım büyüdü, başta annem olmak üzere herkes 2. bir çocuğu neden yapmadığımı soruyor. kendi hayatımı, özgürlüğümü ve bana ait olan bir geleceği bir kenarı bırakarak (ki bunu anlamazlar zaten) şöyle diyorum; "kızımın hayat standartlarını düşürmek demek 2. bir çocuk. bunu ona neden yapayım?"
    çocuk rızkıyla gelir diyenlere ayrı sövüyorum.

    edit: al işte biri dedi bile. selam kardeş. biz de senden bahsediyorduk.

    edit2: bu entry bir gazete manşetine istinaden 4 ya da 5. entry olarak yazıldı. yoksullugundan dolayı bir bebeğin hayatını riske eden ebeveynler nedeniyle bu kadar öfkeli cümleler içermis oldu. üstteki entrylere ne olduğu konusunda bir fikrim olmasa da başlık başa kalmıştır. yine de (!) ; sorumsuzca çocuk yapacak ve o çocuğun hayatını riske edecek kadar bencil ve sorumsuz insanlar çocuk yapmamalı.

  • sözlükte yine zulmü lanetlemek yerine, o şöyle yapmasa bu böyle yapmazdı şeklinde iki tarafından da yaptıkları meşru görülecek, ölen masum insanlar kimsenin umrunda olmayacaktır. istisnalar olabilir.

  • 2005 yilinda okumak icin almanya'ya geldigimde ilk 12 ay icinde yaklasik 15 kilo almistim. türkiye'ye döndügümde 1 hafta bu konusulmustu. ondan sonraki yillar hep o ayarda seyretti. artik sisman bir insandim. bu gercegi kabullenmis ve pek de takmaz hale gelmistim. gerci ara ara "la azcik zayiflasam ne güzel olur" filan diyip bi iki günlük diyetlere tabii ki ben de basvurdum.

    en fazla 106 kilo oldugumu hatirliyorum. o dönem yaptigim ve yedigim seylere bakiyorum da sanki kendime kilo alma programi yapmisim ve onu itinayla uyguluyorum.

    aslinda kilo vermek istiyordum ama bir neden bulamiyordum. beni gören herkesin "olm biraz dikkat et, damarlarin yagla dolmustur senin simdi, allah muhafaza" nevinden ikazlarina alismistim.

    artik cevremde, kilolu, sevimli, tombul ismilo olarak kabul görmüstüm. cogu arkadasimin kilo verirsem bu sevimliligin gidecegini iddia ederek motivasyonumu kirdiklari da vakidir.

    neyse efendim, günlerden bir gün, bir bayanla tanistim. konustuk, anlastik. sevgili olduk yani. aradan aylar gecti kilolarimla ilgili tek bir sey söylemedi. acayip uyuz oldum. kendisi zayif bir insan. hatta anneme göre acilen biraz kilo almasi lazim gelen bir kisiydi. buna ragmen bana bir kere bile "biraz kilo versen iyi olur" cinsinden tek bir kelam etmedi.

    2011 yilinin eylül ayinda nisanlanmaya karar verdik. 2011'in nisan ayinda istanbul'da arkadaslarla otururken "olm nisan da var, artik ben kilo vereyim" dedigimde atilan kahkahayi su anda bile duyabiliyorum. "görürsünüz olm, türkiye'ye döndügümde dal gibi olucam" diyerek iclerinden bir tanesiyle takim elbisesine iddia'ya girdik. eylül'e kadar 80'e inmeliydim.

    ben nisan ayinda almanya'ya döndüm. o ay hic bir sey yapmadim ancak mayis ayindan itibaren yedigime, ictigime dikkat etmeye basladim. asitli icecekler, sekerli meyve sulari, cikolatalar, sekerlemeler, pizzalar, dönerler...

    bunlari neredeyse sifira indirmistim.

    ilk iki ay varsa yoksa salata, corba, tavuk.. bol bol su, bitki caylari..

    veee tabii ki hareket. isemeye gitmeye bile üsenen ben artik her gün 50 ila 80 dakika arasinda yürüyüs yapiyordum. yürüdükce aciliyor, acildikca kendimi cok daha iyi hissediyordum.

    zayiflamanin ilk emarelerini kilik kiyafetimde gördüm. pantolonlarim artik emanet gibi duruyordu üzerimde. t-shirtler, atletler vs..

    artik cok daha rahat hareket ediyordum. özellikle namaz kilarken rükularda, secdelerde hic zorlanmiyordum.

    suratim kücülmüstü. bileklerim, baldirlarim incelmis, göbegimin büyük kismi yok olup gitmisti.

    ramazan boyunca neredeyse her gün corba, salata, az miktar tatli ve bol bol su bu hale gelmemde kilit rolü oynamisti. pek tabii ki yürüyüslerim.

    hafif tempolu, 1 saati askin yürüyüsler..mümkün mertebe yokuslara vuruyordum kendimi. eve geldigimde kan ter icindeyim. harika bir duygu.

    29 agustos'ta istanbul'a indigimde beni gören herkes resmen soka girdi. 4 ayda 99 kilodan 77 kiloya inmistim. tam 22 kilo.

    annem haric herkes sevindi.. sismanken basimin etini yiyen, her telefon görüsmesinde nasilsin demeden kac kilosun diye soran annem resmen üzüldü ya.. derhal 85 kiloya cikmam gerektigini söyledi. babam da hemfikirdi ama umrumda degildi acikcasi. zira bu keyfi tatmistim artik. hafif olmak! ne müthis bir seymis. kalbim o gün bugündür bir kere bile hizli hizli atmadi (kiloluyken ara ara bir ritim bozuklugu oluyordu)

    beni gören herkes bu "mucize"yi konusuyordu. mahalle'de olay olmustu nerdeyse. esnaf'tan, akraba'ya herkesin diyecek bir seyi vardi. cok mutluydum. arkadaslarimdan bazilari önceleri biraz garipsedilerse de zamanla alistilar.

    iddia'ya girdigim arkadasim takim elbiseyi aldi. 1 ay bunun geyigini yaptik. o da hostu.

    eylül'ün 3'ünde nisanim oldu. pek tabii ki kiz tarafi da epeyce sasirmisti.

    nisan'dan sonra mersin'e gittim, kerebic, tantuni, künefe derken 81-82 kilo oldum. o kadar kiloyla tekrar almanya'ya döndüm su anda hala öyleyim.

    önümüzdeki eylül'de ise dügünüm var; bu kez hedef 73 kilo.. ama kimse iddia'ya girmeye cesaret edemedi.

  • (white hole) beyaz delik, yoğun bir şekilde parlak olan ve maddenin içine çekilmediği aksine dışarı itildiği bir kozmik nesnedir. başka bir deyişle, bir karadeliğin tam tersidir. ancak karadeliklerin aksine, beyaz deliklerin var olup olmadığı veya nasıl oluşturulacağı konusunda bir fikir birliği yoktur.

    einstein'ın yerçekimi teorisine göre tahmin edilirler ve çoğunlukla bir karadeliğin uzay ve zamanda bir tünele giriş noktası olarak hareket ettiği ve evrenin başka bir yerinde beyaz bir delikle sonlanması bağlamında bahsedilir. ancak bu, son derece tartışmalıdır çünkü einstein'ın teorisi karadeliklerin merkezinde sonsuz bir tekilliğin -diğer taraftaki beyaz delikten herhangi bir şeyin geçmesini önleyecek sonsuz bir yerçekimi- varlığını öngörür.

    bununla birlikte, bazı teorisyenler, einstein'ın teorisi ile kuantum teorisinin bir kombinasyonunun beyaz delikler hakkında yeni bir düşünme biçimine işaret ettiğini düşünmektedir;

    buna göre, beyaz delik bir karadeliğin "çıkış" noktası olmak yerine, bir karadeliğin oluşumunun ağır çekim bir tekrarıdır.

    süreç, eski bir büyük yıldızın kendi ağırlığı altında çökmesi ve bir karadelik oluşturmasıyla başlar (şöyle ki). ancak daha sonra karadeliğin yüzeyi etrafında meydana gelen kuantum etkileri çökmeyi durdurur ve bunun yerine yavaş yavaş karadeliği, orijinal yıldız maddelerini dışarı püskürten bir beyaz deliğe dönüştürmeye başlar. süreç akıl almaz derecede yavaş işler bu yüzden beyaz deliklerin gerçekten var olup olmadığını öğrenmek için çok uzun bir bekleyişe gerek vardır.

    kaynak: science focus