bekle beni

• bir zamanlar hem cem karaca'nın hem de ezginin günlüğü'nün yorumlamış olduğu şarkı...şiir yanılmıyorsam konstantin simonov'den...
  
  "...
  bekle beni,
  bekle beni, geleceğim
  
  tek bir haber bile çıkmasa uzaklardan,
  saçma da olsa bekleyişin,
  yalnız sen olsan bile
  bekleyen beni...
  
  bırak beklemekten usanmış dostlarım
  öldüğümü sansınlar benim
  içme anılar gibi acı
  içme sakın o şaraptan
  
  bütün gücünle bekle,
  karlar tozarken bekle,
  ortalık ağarırken,
  
  kimseler beklemezken
  soğuk sıkıntılarl ağırlaşan
  yağmurlar içinde...
  
  bekle yine,
  bekle,bekle beni
  bekle beni,bekle beni
  bekle beni,geleceğim.
  ..."
• ahmet tellinin guzel bir siiri....
  
  bekle beni küçüğüm
  umudu karartmadan
  sevinci yitirmeden bekle
  döneceğim bir gün elbet
  bekle beni
  
  bahar geldiğinde
  kırlara çıkacaksın
  dizboyu otlar üstünde
  koş koşabildiğince
  ve sakın yitirme neşeyi
  
  kırların sessizliğinde
  yüreğinin sesini dinle
  ve orada benim için
  küçücük bir yer ayır
  ve bekle beni küçüğüm
  
  doğa pervasızdır biraz
  bakarsın en olmaz yerde
  masmavi bir su fışkırır
  ve suyun ışıldayan göğsünde
  sevincin nilüferleri
  
  bahar şaşırtmasın seni
  sırtüstü uzan bir gölgeye
  suların, kuşların sesini dinle
  ve bekle beni orada
  döneceğim küçüğüm
  
  ii
  mapusane türküleri
  hüzünlüdür biraz
  belki her dinleyişinde
  yüreğin burkulmakta
  için sızlamaktadır
  
  ama acılara alışılmaz
  birşeyler var değişecek
  birşeyler var
  değiştirmemiz gereken
  önce acılardan başlanacak
  
  beş on yıl dediğin
  pek kolay geçmeyebilir
  üstelik bu savaş
  bu kahredici kıyım
  bitmeyebilir daha uzun süre
  
  ama sen sahip çıkarak
  yaşama ve sevince
  bekle beni küçüğüm
  acılar bitecek bir gün
  sevgiler çiçek açacak
  
  mapusane türküleri
  hüzünlüyse de biraz
  yüreğin burkulmasın
  için sızlamasın sakın
  ve bekle beni küçüğüm
  
  iii
  kış kıyamet bir gün
  bakarsın çıkıp gelmişim
  varsın azgınlaşsın tipi
  ve uğuldayadursun
  dışardaki rüzgâr
  
  sakın şaşırma küçüğüm
  üşümüş bir serçe gibi
  titremesin ellerin
  apansız çıkıp geleceğim
  kış kıyamet de olsa bir gün
  
  uğuldayan bu rüzgâr
  bu delice yağan kar
  ürkütmesin seni
  direnmektir artık
  bekleyişin öbür adı
  
  sen türküler söyle
  ve gülümse küçüğüm
  çünkü sesinin
  ırmağıyla yeşerecek
  hasretin bozkırları
  
  bekle beni küçüğüm
  umudu karartmadan
  sevinci yitirmeden bekle
  döneceğim bir gün elbet
  bekle beni küçüğüm
• konstantin simonov'un şiiri. tamamı şu şekildedir:
  
  bekle beni, döneceğim
  bütün gücünle bekle.
  bekle, sarı yağmurlar
  hüzün getirdiğinde.
  bekle karda, tipide
  bekle, bunaltırken sıcak
  bekle, kimseler beklemezken
  geçmişi unutarak.
  bekle uzak yerlerden
  mektup gelmez olduğunda.
  bekle, birlikte bekleyenler
  beklemekten usandığında.
  
  döneceğim, bekle beni
  ve iyilik dileme
  artık unutmak gerektiğini
  söyleyenlere.
  varsın oğlum ve anam
  yok olduğuma inansınlar,
  varsın, yorulup beklemekten
  otursun ateşin başına dostlar
  içsinler o acı şaraptan
  rahmet dileyerek yitene
  bekle. o şaraptan
  içmekte acele etme.
  
  bekle beni, döneceğim
  tüm ölümlerin inadına.
  varsın, beklemeyenler
  yorsunlar bunu şansa.
  anlamayacak onlar
  nasıl ortasında ateşin
  kurtardı beni
  senin bekleyişin.
  nasıl sağ kaldığımı
  ikimiz bileceğiz sadece:
  başardın beklemeyi sen
  kimsenin bekleyemediğince.
  
  (türkçesi: ataol behramoğlu)
• konstantin simonov'a ait, savaş ve özlem için yazılmış şiirler arasında en bilinen şiirlerden biridir. bir de hazin bir hikayesi vardır bu şiirin;
  
  "simonov, kızıl yıldız ve savaş bayrağı gazetelerinde çalışırken ikinci dünya savaşı başlamış, alman orduları avrupa’nın büyük bir bölümünü işgal ettikten sonra sovyetler birliği’ne girmişti. moskova ile stalingrad kuşatma altına alındı simonov, gazetesi tarafından savaş muhabiri olarak stalingrad cephesine gönderildi. cepheye ayak bastığı günlerde partiye de kaydoldu simonov böylece ikinci dünya savaşı’nın en kanlı günlerinin yaşandığı stalingrad cephesinde sadece bir gazeteci değil, aynı zamanda hem de yarbay rütbeli bir asker oldu. aynı zamanda parti komiseriydi. derken bir gece, diğerleri gibi cehennemi andıran bir gece, yarı beline kadar çamura battığı, sağına soluna top ve şarapnel parçalarının düştüğü, başının üzerinden vızır vızır mermilerin uçuştuğu bir gece, her zamanki gibi sevdiği kadını, güzeller güzeli valentina serova’yı düşünürken, bu kadına karşı duyduğu aşk ve hasretin dayanılmaz bir hale geldiğini hissetti bütün eti, bütün kemikleri, bütün sinirleri, elleri, gözleri, beyni o anda hemen oracıkta serova’yı istiyordu simonov çok sonraları o geceyi anlatırken, “çıldırmak üzere olduğumu anladım ve bunu önleyebilmenin tek yolu valentina ile konuşmak, ona aşkımı ve hasretimi anlatmak ve mutlaka geri döneceğimi söylemekti” diye konuştu. ünlü bekle beni şiiri işte o gece yazılmaya başlandı.
  
  simonov o sıralarda henüz yirmi beş yaşındaydı ve önünde valentina ile birlikte yaşanacak uzun yıllar olduğuna yürekten inanıyordu. izne çıkan bir askere şiirini verdi ve yolu düşerse şiiri gazeteye bırakmasını
  söyledi. sonra da savaşın acımasızlığı her yanını kuşattı ve simonov şiirinden herhangi bir haber alamadı. oysa asker şiiri gazeteye ulaştırmış, şiir gazetenin savaşın henüz sıçramadığı şehirlerden birindeki baskısında yayımlanmıştı. sonra bir gün askerlerden biri şiiri görmüş, onu kesmiş ve stalingrad yakınlarındaki bir kasabada yaşayan nişanlısına göndermişti. şiirden çok duygulanan genç kız da bunu arkadaşlarına gönderince, ortaya o ünlü bekle beni fırtınası çıkmıştı.bütün bir savaş boyunca cephenin göbeğinde savaşanlardan, rusya’nın çok uzak ve griler içindeki kuzey limanlarında görev yapan bahriyelilerine kadar bütün bir sovyet ordusunda bu şiir hem subaylar hem de erler tarafından ezberlendi. yüzlerce değişik biçimde ama hep hüzünlü bir tonda bestelendi. o dönemde cephede vurulup ölen ya da yaralanan tüm sovyet askerlerinin tam kalplerinin üzerine denk gelen göğüs ceplerinde, ya gazeteden kesilip çoğaltılmış ya da kargacık burgacık harflerle yazıya dökülmüş bekle beni şiiri çıktı. bu şiirin, ortadoks kutsal metinlerinden sonra rus halkı tarafından en çok okunan ikinci yazı olduğu söylendi.
  
  simonov, yaşadığı süre boyunca sevmekten bir an bile vazgeçmediği valentina serova’yı ilk kez moskova yakınlarında bir tren istasyonunda gördü. o zamanlar yirmi bir yaşında ve sovyet sinemasının oldukça ünlenmiş bir sanatçısı olan serova, sarı saçlı, ince ve uzun boylu güzel bir kadındı. o yaz günü moskova yakınlarındaki kolomenskoye istasyonunda tesadüfen valentina’yı gören simonov, genç kadına hemen o anda vurulduğunu hep anlattı. simonov’un anlattığına göre, “bolahnin dantelleri ve gorodets işlemeleriyle süslü gök mavisi bir elbise giymiş olan valentina, uçuşan sarı saçları, yaramazca havalanan eteği ve boynundaki beyaz inci gerdanlığıyla” çok güzel bir kadındı ve ona âşık olmamak imkansızdı.1943'de evlendiler. simonov, valentina’ya “senin yüzün benim kaderim” diyordu ve bu kaderi severek yaşıyordu.
  
  sonra savaş yılları geldi. simonov, cephelerde kanlı savaşların içinde valentina’ya yazmayı hiç aksatmadı. bekle beni’den sonra seninle ve sensiz, kızma yazarsam adlı uzun şiirlerini hep bu dönemde ve tabii valentina serova için yazdı.bunları gönderip gönderememek, valentina’nın bunları okuyup okumaması değildi önemli olan. önemli olan onun valentina’ya olan aşkını her gün, her dakika, her sabah, her akşam fısıldayabilmesiydi. gerisi önemsizdi ve simonov daha sonra da söylediği gibi, bunu yapamazsa çıldıracağını biliyordu.
  
  savaş bitti simonov, valentina’nın yanına döndü.bazı şeylerin yolunda gitmediğini de işte ilk kez o günlerde anladı. yaşam, insanlar, ilişkiler zaten değişmek zorundaydı ve savaş bu değişimi daha da hızlandırmıştı. valentina, sovyet sinemasının en ünlü yıldızlarından biriydi artık. simonov ise sanki stalingrad cephesinde yaşıyordu hâlâ. uğruna ölümlere gidip geldiği, sadece ona kavuşmak umuduyla hayatta kalabildiği bu kadını artık pek tanıyamıyordu o hâlâ ılık bir yaz gününde muzip bir rüzgarın eteklerini havalandırdığı, sarı saçlı bir kadın görmek istiyordu ama göremiyordu. aşkından ve sevgisinden de asla vazgeçmiyordu. valentina’nın dedikodulara yol açan bir hayat sürmesi, ortalıkta bazı yakışıklı sinema aktörlerinin adının dolaşması da valentina’ya olan aşkını zerre kadar azaltmıyordu; ama bir insan olarak etkilenip günün birinde bu canı kadar sevdiği kadını incitebileceğinden de korkuyordu. belki de böyle bir şey yapmamak için, valentina’yı kırmamak için 1957'de hiçbir açıklama yapmadan onu terk etti.
  
  konstantin simonov, bir zamanlar beklemesi için yalvardığı kadını karlı bir moskova sabahı bırakıp gitti ve bir daha hiç geri dönmedi. yazmayı yoğunlaştırdı. albayın aşkı, savaşsız yirmi gün, günler ve geceler, savaş günleri, insan asker doğmaz ve silah arkadaşları gibi kitapları yazdı sovyet yazarlar birliği başkanı seçildi türkiye de dahil, bir çok ülkeye gitti.
  
  valentina serova 1975 yılında öldü.
  
  simonov cenazeye katılmadı. ertesi sabah serova’nın mezarının üzerinde bir saksı içinde mavi hareli, sarı yapraklı bir hercai menekşe çiçeği bulundu. kırmızı saksıya küçük beyaz bir kağıt yapıştırılmıştı ve kağıtta işlek bir el yazısıyla ‘zhdi meny’ yani bekle beni yazıyordu. bu çiçeği kimin bıraktığı ve küçük notu kimin yazdığı daha sonraki günlerde simonov’a defalarca soruldu. simonov her defasında acı bir şekilde gülümsemekle yetindi ve cevap vermedi. yıllar önce “sağ kalışımın sırrını yalnız senle ben bileceğiz, bütün sır senin beklemeyi bilmende” diye yazmıştı ve sevdiği kadın da onu beklemişti. şimdi bekleme sırası ondaydı.
  
  konstantin mikhailoviç simonov, 28 ağustos 1979'a kadar bekledi. sonra kendisini bekleyen sevdiği kadının yanına gitti."
  
  kaynak
  
  "bekle beni, döneceğim
  bütün gücünle bekle.
  bekle, sarı yağmurlar
  hüzün getirdiğinde.
  bekle karda, tipide
  bekle, bunaltırken sıcak
  bekle, kimseler beklemezken
  geçmişi unutarak.
  bekle uzak yerlerden
  mektup gelmez olduğunda.
  bekle, birlikte bekleyenler
  beklemekten usandığında..."
  
  şiirin tamamı için
• "karlar tozarken bekle
  ortalık ağarırken bekle,
  kimseler beklemezken bekle beni..."
  
  konstantin simonov
• bugün de bunu söyleyerek uyandım. ahmet'im telli'm yazmış, tolga çandar söylemiş:
  
  http://www.youtube.com/watch?v=yz_4_zslcdg
  
  "sen türkülerini söyle ve gülümse küçüğüm
  çünkü sesinin ırmağıyla yeşerecek hasretin bozkırları"
• "gelme diyorsun
  bu gel demektir
  birazdan güneş doğacak
  doludizgin atlılar geçecek yüreğimden
  seni düşüneceğim
  gümüş mahmuzların parlaklığınca
  yağmur nal izlerini örtmeden
  sana geleceğim
  bekle beni" ^{* *}
• tolga çandar'ın çağdaş türkü zamanlarından, bekle beni/ delikanlıya albümündedir aynı zamanda. bestesi eftal küçük'e aittir.
• cagdas turku grubunun en bilinen ve sevilen sarkisinin adi.
• cagdas turku grubunun iki albumunden birinin adi. ayni zamanda albumun ve grubun en guzel sarkisidir bu.