bir başkası için kendin olmaktan vazgeçmek

• bazen hayatta kalmak için gereklidir.
  
  (bkz: the martian)
• (bkz: bir başkası için kendi olmak)
• değeri bilinse tadından yenmez davranıştır.
  
  kendinden, rahatından, seni sen yapmış olanların bir çoğundan vazgeçmeyi seçmektir, salt başkası için değildir aslında; başkası ile mut'lu olabilmek içindir. biraz benden biraz sendendir. biz olabilmenin temel şartıdır.
  
  değeri bilinmez ise bu yapılanın kişi kendisini aptal yerine konulmuş hisseder genelde. ^* değerini bilmeyenler utansın.
• genelde tavlamak ya da evlenmek için yapılır. roldür her şey. netekim huylu huyundan vazgeçmez asla. erkeklerde sıkça görülür. tavlama aşamasında çiçeklerle karşılamak, her istediğini yapmak, traş olmak, dikkatli davranmak vs. ancak evlendikten sonra erkek kendini salar ve özüne döner. nasılsa artık onundur karşısındaki. erkek kendi olmaya başladıkça kadın hayalkırıklığına ugrar ve sinirlenir. genelde de boşanmalar bu yüzden olur.,
  
  tabii tam tersi de mevcut. evlenmeden önce 50 kilo olup da evlendikten sonra kendini salıp göbek ve basen çevresi bıldır bıldır yağ saran bayan arkadaşlarım var.
  
  bu durumda entry'i bir mevlana sözüyle kapatmak farz oldu:
  
  (bkz: ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol)
• insanların genç yaşta yaptıkları evliliklerde sık sık başvurdukları bir eylemdir.
• bu bana doğrudan şunu hatırlattı
  
  (bkz: köpek köpeği sikene kadar kırk fırın ekmek vadeder)
  
  ancak, gerçek benliğini ortaya sonra mutlaka çıkarır.
• bir başkasının kim olduğu önemlidir bu vazgeçişte. eğer seni vazgeçirdiği şey kendi içinse onun bencilliğinin bedelini ödeyen yine sen olursun. bir gün çekip gittiğinde o kadar vazgeçmişsindir ki kendinden, ne yarattığı yeni kişi olabilir ne de gerçek kimliğini bulablirsin yeniden.
• fedakarlık ve aşırı toleranslı olmakla karıştırılmaması gerekir.
  
  çünkü bu olsa olsa fedakarlığın bokunu çıkarmaktır.
  
  elbette sevilen insanlar için bazı konularda daha esnek davranılabilir. ama bu kendime yeni bir ben lazım havasında değildir.
  bunda huzur ve karşılıklı anlayış vardır.
  
  kendi olmaktan vazgeçmek ise;
  
  yorucu ve yıpratıcıdır.
  hayal kırıklığına zemin hazırlar.
  ve ne yazık ki çoğu zaman keşke demeye sebep olur.
• o bir başkası hakan şükürse, ben bunu arada yapıyorum. hatta artık nerde hakan şükür hakkında birşeyler görsem, kendim olmaktan vazgeçiyorum.
  bele başka bir adam oluyorum. tanıyamıyorum kendimi.
• kezbanlıktır bariz.