bluesman

• bi istasyon getir gözünün önüne
  hava öyle soğuk ki…
  bir kış mevsiminin tüm güzellikleri, tüm çirkinlikleri, tüm soğukluğu, tüm çıplaklığı etrafında dans ediyor o istasyonun
  buz tutmuş peronda bir adam
  yaşlı bir adam
  pardesünün üzerine düşen kar tanelerini umursamayan bir adam
  bir yanında bavulu
  içinde hayalkırıklıkları dolu, tüm yaşamının hüzünlerini sığdırmış o bavula,
  aşklarını, umutlarını, ve kadınını…
  gözleri uzayıp giden raylara kilitlenmiş.... bir melodi duyuyor…
  kar taneciklerinin yere düştüğü anda çıkardığı ses kadar cılız..
  tam içinden geliyor bu melodi...
  üşümüyor bu yaşlı adam.... ne kışlar görmüş..... o kadar uzun süre yollardaymış ki...
  7 saat,7 gün veya 7 yıl... hiç değişmez gidilecek olan istikamet...
  hep bir kaçıştır onunki...
  şehrin dumanlı uzak barında geçirdiği 4 ayda harcamamıştır bir ufacık hayalkırıklığını, tam tersine her geçen saniyede biriktirmiş, büyütmüştür....
  trenin sesi duyulur uzaklardan....
  artık vakit yoktur
  kadınının yanına gidip acılarını son bir defa dindirmek için ona sarılmaya.....
  zamanı dolmuştur artık, gitmelidir
  yeniden yola düşmenin zamanı gelmiştir
  trenin sesi yaklaşır…
  paltosunun cebinde tuttuğu biletini sımsıkı kavrar yaşlı zenci.....kırışmış yüzündeki her çizgide, kazınmıştır kaçmanın acısı......
  kendi kendini düşüncelere dalmış olarak yakalar çoğu zaman.....
  bir yer bulacaktır kendine
  yüzünü kimsenin bilmediği, onu kimsenin tanımadığı
  
  o'nu ilk kez tozlu bir caddede görmüştür...... ve nehir taşımıştır onu geldiği kasabaya....
  tanrı'ya hesap sorar gibi" daha ne kadar yollarda olacağım" der......
  istasyonda hala yalnızdır
  tren artık daha yakındır ona......
  onu çok uzaklara götürecek olan tren.....
  onu,
  bir gözyaşi nehri'nde boğulmaktan kurtaracak olan tren.....
  istasyon hazırdır kucaklamaya
  kara adamı uzaklara götürecek olan kara treni.....
  dağların arkasından gelen tren.... ne kadar da emindir kendinden....
  artık acılarını dindirecektir bu yaşlı adamın
  makinisti kördür.. bu yolları ezbere bilir...
  her köprüsünü
  her geçidini
  hiçbir yolcusunu göremez.....
  yolcular da pek ilgilenmez zaten bu kör makinistle
  onları götürüyordur ya istedikleri yere
  bu yeter onlara
  yaşlı adamın zamanı dolmuştur artık
  tren inleyerek durur önünde....
  sadece o'nun için...
  onu alıp gidecektir.... yoluna devam edecektir yine..... hiç bitmeyecek olan yolculuğuna
  kara kıştır artık adam için....
  zamanı dolan,
  acılarını
  hayalkırıklıklarını bavulunda taşıyan
  kadınını arkasında bırakan adam için
  kara kış son demektir.....
  trene adımını attığı anda.....
  ve biter hikaye
  adamın uzaklara gitmesi ile
  arkasından ağlayan kimsenin olmadığı yaşlı zenci.....
  o'nun hikayesinin sonudur bu....
  hepimizin bir gün bineceği tren şimdi onun için durmuştur
  ve bu yaşlı adam
  bir daha
  asla bir
  gözyaşi nehri'nde
  boğulmayacaktır...
  
  işte bluesman o
• bir gece kapımdan içeri sallana sallana girip aynen şöyle demiş olan tartımlanamayan cisim:
  "papalinacım...ben azdım papalinacım...köfteler beni azdırdı... pehlivan'ın^* sıcak köfteleri beni azdırdı...(o sırada yalpaladı düşecek gibi oldu)..şimdi ben...."
  
  derken uyandım allahıma bin şükür.
• (bkz: bu küçük geldi bunun 502 si yok mu)
• 3 öğün deynek halayığı küstü kaynak makinesi deriken ve kanca iflas edeciğine inandığım için hacime falan geğirmemesi gereken pürüz adamı^*.
• kadınım... evine geri dönmüş...
  sözlüğün muhabbetine doyulur mu doyulur mu ey topovski!
• kutadgu mürivik^*
• you're a bluesman..
  but......
  you're a good man.
  understand?^**
• 25 yıldan beri beklediği günü yaşayandır...bu gece 36 yıllık yaşamının en güzel saatlerini yaşamaya hazırlanıyor.. kodumun denyosu...
• (bkz: sefa pezevengi)
• adamım...