bugün tezin için ne yaptın

• tam da bugün biri bana sorsa şu şekilde cevaplarım herhalde;
  "gidip aylardır aşık olduğum insana onu sevdiğimi söyledim, karşılığında beni sevmediğini öğrendim. yani bugün tezim için ne yaptım? bitmemesini garantiledim."
• gunun ilerleyen saatlerinde yerini "yarin tezin icin ne yapacaksin" sorusuna birakan guilt trip aleti.
  
  cevabi cogunlukla
  "bi bok yapmadim, allah allah, tez benim degil mi yaparim yapmam, sonunda yumurta kapiya dayaninca sabahlayacak olan ben degil miyim?"
  olmasina ragmen bir sey yapmamisligi mesrulastirma cabalariyla cevaplanir. ornek:
  
  "e, iste, oglen seminere gittim, konusu tezimle alakali sayilir falan" (alakasi yok)
  "tablolari yaptim ya!" (onceden yapilmis tablolari baska bir dokumana copy paste etmistir aslinda)
  "hede hodo kitabindan 50 sayfa okudum" (hede hodo kitabinin tezle uzaktan yakindan alakasi yoktur)
  "ya gecen gunku prezentasyon cok yordu beni, bir iki gun yayilmayi hakkettim" (mevzubahis prezentasyon bir hafta once yapilmistir)
  "dosyalarimi organize ettim, simdi ise baslayinca daha verimli olacak" (hahahayt guleyim bari)
  "danismanim icin bir arastirma yaptim" (iyi ki kendi agzinla soyluyorsun, tez icin diyoruz aloo, danisman icin degil)
  
  ve arkasindan ille de "ama bak yarin hedeyi hodo yapicam, sonra a yi b yapicam, sunu da boyle yapicam. valla bak" diye eklenir. bu da "yarin tezin icin ne yapacaksin?" moduna gecisi simgeler.
  
  isin en aci tarafi butun bunlarin insanin kafasinin icinde, kendi kendine yaptigi bir diyalog^* olmasidir!
  
  israrla (bkz: procrastination)
• 2015ten bu yana ^* her gün bir cümle yazsam şimdiye çoktan bitmişti. güncel şartlarda her gün bir sayfa yazsam yine kurtarıyor ama yazılmıyor meret. yeni başlayan arkadaşlara önerim kesinlikle gaz kesmemeleri. rampa çıkan atmosferik araba gibi düşünün, hız gidince bir daha zor geliyor geri. hiç başlamayan arkadaşlara ise bulaşmamalarını öneririm.
• asistanlıktan itibaren hayatın bitmeyen cilesi , hayatın bu nedenle pause lanması .
• kafamda yeni bir araştırma yöntemi geliştirdim. danışmanım ile paylaşacağım.
  
  (bkz: kendi kendine konuşurken lafın lafı açması)
• tez yazanın her gün, ama her gün iç sesi vasıtasıyla en az bir defa telaffuz ettiği basit cümlecik. "söyle, bugün tezin için ne yaptın"şekli de bileşik hali olmakta.
• yazıp bitirmemden 6 yıl sonra, 7 baskı daha yaptırıp, bütçeme kazık sokmak suretiyle bu sürecin bitmediğini cümle aleme gösterdiğim soru cümlesi. doçentlik için jüri üyelerine gönderilecek 7 baskısı ile hayat boyu bitemediğini gösteren aksiyon... lost bitiyo tez bitmiyo velhasıl.
• tez klasoru arka planda bos bos durup sozlukte oyalanirken bir anda sol frame'de gormemle feci sucluluk hissettirmis soru. bi' saat basi olsun da oyle baslarim artik. ya da bir sonraki saat basi, bilemedim simdi.
• bu cumle yillarca hor gorulmus, motivasyon degeri bilinememis bir hazinedir, iddiam bu. bunu ofisimdeki yazi tahtasina yazdigimda, ofis arkadaslarim basta cok dalga gectiler, tez insan mi ki bugun onun icin ne yaptin diye soru soruyosun dediler. demedim ki siz o ingilizcenin sekillendirdigi nadide cortexinizle anlayamazsiniz beni yumurta aki puflarim.
  
  tahtayi uc sutuna ayirdik ve ofisteki uc kisi o gun ne yaptiysak yaziyoruz. ofisin onunden gelen gecen hocalar, ogrenciler filan da gordugu icin, sahane bi sosyal kaygi baslasin durumu olustu baslarda. geyige sarip kapinin onunde sigara ictim, yeni cizme aldim, esime kurk aldim gibi seyler yazdiysak da onceleri, sonra inanilmaz bi memorabilia olarak islev gormeye basladi bu "bugun tezin icin ne yaptin" sorusuna verdigimiz cevaplar.
  
  gorme ve yazmayi da uyaranlara ekleyip hele bir de kolektif bi surece donusturebiliyorsaniz, bu cumleden daha iyi motive eden hic bi sey yoktur tez yazma surecinde. gerci ben makale okuyabilmek icin okuldan otobuse binip okula geri donen bi insanim, bana ne kadar guvenilir o ayri. giden aracta noron baglantilarinin tepe nokta yaptigi iddiam da harcanan bi hayat dersi, farkindayim bunlarin hepsinin.
• bir paragraf daha yazdım. asla boş gün geçmiyorum bir kez ara verirsem bir daha odaklanamam korkusu nedeniyle hergün mutlaka bir şeyler yapıyorum. ufak adımlarla yavaş yavaş ilerlemeye devam.