• kullanılması,kullandırılması gereken anti-depresan.
    ssri değil snri'dır.(serotonin noradrenalin reuptake inhibitor).depresyonun relaps ve rekürreslerinin önlenmesinde endikasyon sahibi tek antidepresandır.en az diğer tüm anti-depresanlar kadar yan etkilere sahiptir başdönmesi,bulantı ve somnolans gibi ama hepsi zamanla tolere edilebilir düzeydedir.son dönemde migren ataklarının önlenmesinde dahi kullanılmaktadır.depresyona bağlı ağrı görülme insidansının yüzde 92'lerde olduğu göz önüne alındığında,ağrının oluşmasındaki noradrenerjik sistem üzerindeki etkisi ile onu diğer tüm antidepresanlardan farklı bir yere oturtur.cyp 450 üzerinde 2d6'nın zayıf inhibitörü olması ve plazma proteinlerine yüzde 27 oranında bağlanması,ilaç-ilaç etkileşimine diğer anti-depresanlardan çok çok daha az yol açmasını sağlar.xr formu kontrollü uzun salınımı sayesinde yan etkilerin artmasına neden olmaz.pozitif doz ilişkisine sahiptir yan etkiler dozla beraber artış göstermez.türkiyede özellikle depresyon ve depresyonun tekrarlanmasının engellenmesinde konumlandırılsada aslında her türlü anksiyetede özellikle panik bozukluk,sosyal fobi,yaygın anksiyete bozukluğu ve ağrı şikayetlerinde oldukça etkin,güvenli ve uzun süreli tedavi imkanı sağlayan venlefaxsin etken maddeli anti-depresan.
  • belki çok büyük bir travma yaşamamışsınızdır, kime anlatsanız "ne var ki bunda takma kafana" diyebilir. sizin çok hassas ya da daha da incitici bir şekilde “güçsüz” olduğunuzu söyleyebilirler. hatta siz de bunun farkında olabilirsiniz. belki uzun bir süre depresyona girmemek için mücadele edersiniz. ama öyle anlar olur ki (özellikle de sabaha karşı) bazen ne kadar olumlu düşünmeye çalışsanız da başaramazsınız. birisi üzerinize binmiş gibidir, nefes alamazsınız. bir gün gelir sonunda gardınız düşer. sinir krizi geçirir, kontrol edemediğiniz ağlama ve titreme nöbetleriyle sarsılırsınız. aklınızı kaçırmaktan korkar hale gelirsiniz. “ölsem daha iyi” bile diyebilirsiniz. benzer şeyleri daha önce de yaşamışsınızdır hayatınızda. belki de 2-3 defa. ama nedense hiç bu kadar kötü olmamıştınız değil mi?

    eğer böyle şeyler yaşıyorsanız öncelikle yapmanız gereken bir psikiyatriste gitmektir. bunu sakın unutmayın. gittiğiniz doktordan memnun kalmazsanız ya da bir görüş daha almak isterseniz ki bence bunu yapın, başka birine daha gidin. arkadaşların ya da çevrenizdekilerin tavsiye edecekleri farklı görüşlere riayet etmeyin. depresyonda olmayan (hele bir de majör depresyonsa daha fena) hiç kimse, olan birinin halinden anlayamaz. daha önce depresyon geçirmiş olanlar bile buna dahildir. dolayısıyla yersiz tavsiyeler ve kırıcı olabilecek akıl vermeler acınızı daha yoğun hale getirebilir.
    daha önce tedavi edilememiş ve tekrarlayan bir depresyon olarak tanımlayıp psikiyatrin size snri özelliğinde bir antidepresan ve yanında da bir antipsikotik yazması muhtemeldir.

    efexor xr da snri özelliğinde bir antidepresandır. kesinlikle “tüü kaka” denilerek hakkı yenilemeyecek bir ilaçtır. hayatınızı kurtarabilir. 2-3 gün kullanıp da “yan etkileri çok kötü, öldüm, bittim” ya da ilacı çat diye bırakıp da “kafam beynim dönüyor, lanet olsun böyle ilaca” diyen kişiler ya gerçekten depresyonun ne kadar acı ve ezici bir şey olduğunu tatmamışlardır ya da o acı günlerden efexor xr sayesinde kurtulduklarını unutmuşlardır. evet doğru, bu ilaç ve buna benzer bütün ilaçların yan etkileri vardır, ve ağır olabilir. yan etkilerin çoğu zamanla geçer. geçmeyenler için ise ilacı bırakmanın ya da değiştirmenin kişi üzerinde sebep olacağı avantaj ve dezavantajlar ciddi bir şekilde hem doktor hem de hasta tarafından tartılmalı, anlık ve fevri kararlar verilmemelidir. bu ilaçlar düzgün ve sabırlı kullanım gerektirir, “iki tane çakayım bişeyim kalmaz” diyen kişiyi alır yerden yere vurur. başka ilaçlarla kötü etkileşimleri olabilir. alkolle alınması bazı bünyeleri helak edebilir. o yüzden kesinlikle doktor kontrolünde kullanılmalıdır. ayrıca her ilaç her bünyeye iyi bir verimle tesir etmeyebilir. belki de dozajı tekrar ayarlamak gerekir. böyle bir durumda ilacı çat diye bırakmak yapılabilecek en büyük yanlışlardandır. yine doktora danışarak ya yavaş yavaş azaltarak bırakılmalı ya da başka ilaçlara bir geçiş yapılmalıdır.

    özet olarak efexor xr öcü bir ilaç değildir. plasebo hiç değildir. yukarıda yazmış olduğum semptomları geçiriyorsanız “ aa o zaman ben de bundan içeyim, bu bana yarar, cillop gibi olurum” diyebileceğiniz bir ilaç da değildir. ama işin uzmanı ve hastanın da iyi anlaşabildiği, güvendiği bir psikiyatrist tarafından hastaya reçete edildi ise mutlaka sabırla kullanılması gereken bir ilaçtır.
  • şu ana kadar kullandığım en başarılı antidepresan olmasına rağmen yan etkileri ve yoksunluk etkileri oha dedirtecek seviyede olan, dolayısıyla değer mi değmez mi bilemediğim antidepresandır. 2 yıl günde 150mg kullandıktan sonra kendinizi mutlu ama 30 kilo almış bir halde bulup yine mutsuz olursunuz, bırakayım dersiniz, brain shivers tabir edilen "kafamı sola çeviriyorum ama beynim sanki önce havada asılı kalıp 1-2 saniye sonra takip ediyor" hissi yüzünden ayakta duramaz hale gelirsiniz, 3 hafta geçer ama baş dönmeniz hala son hız devam etmektedir. neyse ki sonra günde 3 gram omega 3 tableti almanın yoksunluk etkilerini anında yok ettiğini fark edersiniz, sevinirsiniz.
  • belli bir süre kullandıktan sonra umursamazlık, boşluk, hissizlik yaratan antidepresan. hayatınızda hiçbir şeyi önemsemeyen biri haline gelmekten ziyade hayatın zaten önemsenecek bir şey olmadığı düşüncesine gark oluyorsunuz.
  • hiçbir yazıya tepkisiz sadece bu ilaçla ilgili deneyimlerimi yazacağım sevgili sözlük.

    başka bi ilaç kullanıyordum. ama hem çok düşük dozdaydı hem de bi boka yaramadı bende açıkçası. ardından psikiyatristim değişti. psikoloğumla konuştuğumda en azından bir hafta hastaneye yatmamı önerdi acilen de başka bir psikiyatriste yolladı beni.

    ilaçlar her bünyede farklı etki yaratır. bunu tartışmaya gerek yok. tedavi gördüğüm hastane özel hastene olduğu için hastaneye yatma ihtimalini gözden dahi geçirmedim. sonra durumumu anlattım yeni psikiyatristime. çok çok müthiş bir insan çıktı kendisi. bir psikologcasına dinledi beni, not aldı. malum ilaç verip insan salmaları ile meşhurlar ne yazık ki. ben bu defa şanslı çıktım. 75 mg efexor ve yanında başka türlü ilaçlarla tedaviye başladım tekrar. (bu süre zarfında düzenli ve çok sık terapiye gidiyordum psikoloğuma)

    velhasıl neredeyse bir yıldır efexor 125 mg alıyorum. yanında belli zamanlarda belli sıkıntılar sonucunda aldığım iki ilaçla beraber. majör depresyon ve anksiyete tanısı kondu bana. ve efexor cidden hayatımı kurtardı. abartmıyorum. tabii ki ben de çabaladım, terapilerime gittim. vesaire. ancak bir şeyler hissedebilmemde büyük katkısı oldu bu ilacın.

    yeni kullanan arkadaşlar için, iki gün ihmal ettiniz mi serseme döndürür bu ilaç. antidepresanların genel özelliği işte. düzenli kullanmaya çalışın. hem siniriniz allak bullak olur hem de eliniz ayağınız durmaz, dengeniz bozuluyor, saçma sapan bi hal alırsınız.

    ben çok fazla alkol tüketen biriyim. alkolizmin ucundayım yani. eğer bünyeniz alkole çok alışık değilse, tabiri caizse, bu işin kaşarı değilseniz, özellikle ilk kullanmaya başladığınız zamanlarda alkolle çok haşır neşir olmayın. şimdi bana zerre etki etmiyor, o biraz bünye meselesi, dediğim gibi.

    deli rüya yapar. bu da genel gerçi. antidepresan sanki rüya hatırlatma ilacı. korkmayın canlar. eğlenceli oluyor aslında.

    sizi muhtemel cesaretlendirecektir muadilleri gibi ama hemen oltaya gelmeyin. pişman olacağınız şeyler yapmaktan kaçının. özellikle anksiyete ve sosyal fobi sıkıntısı yaşayan insanlar antidepresanlarla nasıl rahatladıklarını görünce ipi salıyor. otokontrolünüzü elden bırakmayın.

    başladığım andan itibaren, belki diğer ilaçlara aşina olduğumdan, alışma sürecinde hiçbir yan etki yaşamadım. bu da böyle biline.

    bi de çok korkmayın. yani "antidepresan kullanıyorum, ben ruh hastasıyım, ilaç mı, hııamına!" moduna girmeyin. belki iyi gelecek, bilemezsiniz. (ben hala yaşıyorum örneğin)

    bi nebze olsun yaşama bağlayabiliyorsa sizi gönlünüzü ferah tutun.

    ve oholey'den kocaman bi geçmiş olsun!
  • adam ilk defa içip en yüksek dozdan başlamış bir de yetmemiş üstüne tavsiyede de bulunmuş kullanmayın diye . doğrusu bu şekilde kullanmayın olmalı. doktor size en uygun dozda başlatır , gerekirse zamanla dozu yükseltir.
  • hayatımı kurtarmış ilaçtır.

    (bkz: majör depresyon/@ruhsuz)

    doktorların verdiği tonla antidepresan bir işe yaramayınca yeni bir doktora gittim. efexor yazdığında pek de ilaç kullanmaya gönüllü değildim, çünkü en çok faydasını gördüğüm cipralex'ti, onda bile yarım etki görüyordum sanki. yine de kaybedecek birşey yok diyerek başladım.

    resmen hayatım değişti. kendini değersiz, neden yaşadığını bilmeyen biri olarak gören bende özgüven tavan yaptı. çevremdekiler varlığımı arar oldular; hoşsohbet, eğlenceli biri haline geldim. geleceği düşündüğümde simsiyah bir boşluk görürdüm, şimdi çeşitli aktivitelere katılıyorum fırsat buldukça, bunlar bitince ne yapacağımı bile planlıyorum. herşeyden önemlisi neler yapabileceğimi, nelere gücümün yeteceğini keşfettim, sınırlarımın ne kadar büyük olduğunu, benimse ne kadar küçük bir alanda debelendiğimi fark ettim.

    gerçekten güzel günler yaşadık, bırakırken çok üzüldüm ama her zaman ihtiyacım olduğunda psikiyatristime bir ziyaret kadar uzakta olduğunu biliyordum. bir gün yine düşersem en azından beni kaldırabilecek bir ilacın bu dünyadaki varlığını bilmek bile insanı rahatlatıyor. gerçekten çaresizliğin, kendisiyle yaşamaya tahammül edememenin ne olduğunu görmediyseniz ne demek istediğimi anlayamazsınız.

    tekrar düştüm. tedavim aylar önce bitti, iyileştim ama muhtemelen mevsim değişikliğinden gene depresyon belirtisi veriyordum, bir olay da depresyonu tetikleyince koştura koştura psikiyatristime gittim. efexor'a geri döndük, birkaç saat önce de ilk dozumu aldım, düşüncelerimin berraklaşmasını ve acı veren olaylarla mantıkla baş edebilecek hale gelmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.

    bu demek değil ki; ilaç kullandığım dönemde işe yaramadı, o yüzden depresyonum döndü. arkadaşlarım kesinlikle ilk başladığım zamanlardan çok çok iyi olduğumu söylediler son günlerdeki en kötü anımda bile. psikiyatristim de tedaviye çok güzel yanıt verdiğimi, depresyonu tetikleyen olayın herkeste depresyon tetikleyebileceğini, bunun bana özel olmadığını ve kesinlikle tedavinin kısa süreceğini söyledi. özgüvenim yerinde, hala mutsuzum ama en azından şu anda düzeleceğime dair ümidim var. karanlıkta düştüğünüzde elinizi uzatırsınız ve o el saatlerce boşta kalır, sizi kaldıracak kimse yoktur, teselli edecek bir söz yoktur. işte bu ilaç o beklemenin sonunca çaresizlikten ölmek üzereyken size uzanan eldir.

    önemli not: ben böyle anlattım diye mucize ilaç falan sanmayın. diğer yazarların da yazdıkları gibi yan etkileri çok fazla olabiliyor, bende ciddi sıkıntı olmamıştı. her ruhsal probleme de iyi gelmeyebiliyor. asla doktora danışmadan antidepresan kullanmayın. ilacınız iyi gelmiyorsa doktorunuzla görüşüp değiştirmesini isteyin. ben doğru ilacı bulana kadar belki on tane ilaç değiştirdim ve elimin altında bir kutu efexor olmasına, doktorumun da bana tekrar bu ilacı reçete edeceğini tahmin etmeme rağmen randevu gününe kadar dayandım. bu ilaçlar beyin kimyasında değişiklik yapar, bilinçsiz kullanım ciddi zararlar verebilir.

    tekrar uyarıyorum; doktorunuza danışmadan antidepresan başlamayın.

    edit: bende konsantrasyona da tavan yaptırmıştı. sorumluluk duygum artmıştı, her konuda arı gibi çalışıyordum ancak deli gibi kendimi yormuyordum, gayet de mantıklı düşünüyordum.
  • burada yazılanların %90 ı gerçekçi değildir. bu ilacın etkisini de yan etkisini de öyle 5 günde 10 günde falan göremezsiniz bu bir. ikincisi bu ve bunun gibi ilaçların hem tedavi hem yan etki anlamındaki etkileri tamamen kişiseldir. yani size özeldir. birisi ben böyle bir şey yaşadım bırak yaaa falan diyorsa ağzına kürekle vurun mümkünse. bu tür ilaçlar ancak aylar süren tedavi süreçleri sonrasında etkilerini tam olarak gösterir ve yarar sağlarlar. başlamak ve bırakmak tamamen doktor kontrolünde olması gereken şeyler.
    benim kendi deneyimimin sonucu olarak diyebileceğim şu ki; kendi adıma icad edenden, üretenden allah bin kere razı olsun.
  • güzel bir ilaç ama inanılmaz unutkanlık yapıyor. derdi tasayı unuttum da adımı bile unutacağım yakında.

    bir de prospektüsteki alkol kullanmayın yazısını ciddiye alın. almayacaksanız da fazla abartmayın bari.
    ben ettim siz etmeyin.
    lütfen bak.
  • kullanıma başlandığı ilk gecelerde 3:00 de güne hazır uyanmaya neden olan ancak buna dayanabildikten sonra insanın gözündeki flu görüntüleri birden ultra hd hale getirip hayatı kolaylaştıran ilaç. iç sıkıntısı halini en azından herşey normal gibi düzeyine getiriyor. sonraki gecelerde ise, benim gibi rüyalarını asla hatırlamadığından rüya görmediğini sanan bünyelere darbe vurarak 8 bölümlü rüyalar görmenize neden oluyor. eğlenceli evet.. en azından doktor kontrolündeyken.
hesabın var mı? giriş yap