azarlanan çocuğun ölümünü düşünmesi

• sadece azarlanan değil, dövülen, itilip kakılan, terkedilen çocuklar da ölümlerini düşünürler.
  bazen "benden sonra ne kadar pişman olacak ve acı çekecekler!" diye düşünürler ölümlerini.
  bazen "artık canım acımayacak.." diye düşünürler.
  her koşulda ölümünü düşünen çocuk en acıklı sahnedir hayatta. yaşamayı sevmemesi için henüz vakti olması gerekenlerdir çocuklar. ergenliğe girdiklerinde anlamaya başlamaları gerekir hayatı. o zaman ümitsizlik içinde kendilerine sunulan herşeyin yanlış olduğunu görmeliler.
  çocukken ölümünü düşünen biri, eninde sonunda kurtulacaktır kendisinden.
  
  çocuğun gözünde tanrı'dır ailesi. tanrı cezalandırır onu her seferinde. her dayağı haketmiştir, her hakareti.
  hayatı boyunca canı acıdığında hep kendisinden çıkarır acısını. tırnaklarını kopartır, dudaklarını ısırır, çizgilere basmaz, eğri tabloları düzeltir, elleri titrer, üzüldüğünde kusar, acı çeker.
  azarlanan çocuğun ölümünü düşünmesi, o anda ailesini cezalandırmak için gibi görünse de, yok olmayı göze alacak kadar kırıldığını gösterir aslında.